Józef Raźny był osobą o bogatej historii oraz znaczącym dorobku zarówno w dziedzinie rzemiosła, jak i społecznej aktywności. Urodził się 22 stycznia 1915 roku w Krakowie, a jego życie zakończyło się 15 kwietnia 1976 roku w tym samym mieście.
W trakcie swojej kariery Raźny zyskał renomę jako mistrz mechaniki precyzyjnej oraz maszyn biurowych, co podkreśla jego istotną rolę w branży rzemieślniczej. Ponadto, jego zaangażowanie w kwestie społeczne i polityczne zaowocowało tym, że od 1957 do 1969 roku pełnił funkcję posła na Sejm PRL w dwóch różnych kadencjach, co dodatkowo wzmocniło jego wpływ na życie społeczności.
Życiorys
Józef Raźny był osobą, która znacząco wpisała się w historię Krakowa. Urodził się jako syn Jakuba i Małgorzaty, zdobywając wykształcenie średnie. Do roku 1939 pracował jako czeladnik w spółce „Block-Braun” w Krakowie. Po wybuchu II wojny światowej w latach 1939–1940 stał się jeńcem wojennym.
W roku 1945 podjął decyzję o założeniu warsztatu naprawczego maszyn biurowych. Jego zaangażowanie w życie rzemiosła w mieście ujawnia się w działalności na rzecz Cechu Mechaników i Optyków, a także Zegarmistrzy i Jubilerów oraz Grawerów i Brązowników w Krakowie. Raźny był również jednym z inicjatorów Spółdzielni Rzemieślniczej Mechaników i Optyków.
Od 1948 roku włączył się w działania Stronnictwa Demokratycznego, a od roku 1950 zasiadał w Miejskiej Radzie Narodowej Krakowa. W tym samym roku objął funkcję komisarycznego przewodniczącego Wojewódzkiego Zarządu Cechu Mechaników i Optyków, a w 1950 także analogiczną rolę w Zarządzie Okręgowym Cechów. Był także aktywnym członkiem Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.
W okresie odwilży październikowej, w latach 1956–1959, pełnił funkcję przewodniczącego Wojewódzkiego Komitetu SD w Krakowie, a wcześniejsze lata (1953–1956 oraz 1959–1967) spędził na stanowisku wiceprzewodniczącego. Od 1954 roku był członkiem Centralnego Komitetu SD. Raźny sprawował także mandat posła na Sejm PRL w kadencjach II, III oraz IV, pracując w Komisjach Przemysłu Lekkiego, Rzemiosła i Spółdzielczości Pracy, Komunikacji i Łączności (1957–1961), Handlu Zagranicznego oraz Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów (1961–1969). Jego działalność obejmowała również członkostwo w Ogólnopolskim Komitecie Frontu Jedności Narodu.
Józef Raźny został odznaczony wieloma wyróżnieniami, w tym Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi (1954) oraz Złotym Krzyżem Zasługi (dwukrotnie) i Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego. Był uznawany za Zasłużonego Działacza SD.
Po swojej śmierci, Józef Raźny znalazł ostatni spoczynek na cmentarzu Rakowickim (XIB/1/10), gdzie wielu ludzi przychodzi oddać mu hołd za jego wkład w życie społeczne i polityczne Krakowa.
Przypisy
- M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1559
- „Trybuna Robotnicza”, nr 4 (4350) z 07.01.1958 r., s. 2.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Maciej Oczkowski | Marek Nawara | Jan Tombiński | Franciszek Stefczyk | Zbigniew Włosowicz | Adam Doboszyński (polityk) | Piotr M. Boroń | Tadeusz Hołuj | Józef Retinger | Piotr Ćwik | Wojciech Hausner | Edward Ochab | Andrzej Olechowski | Robert Jahoda-Żółtowski | Antoni Zoll | Kazimierz Kuraś | Hillel Seidel | Stanisław Papież | Mordechaj Ofer | Dariusz SzwedOceń: Józef Raźny