Jan Tombiński

---

Życiorys

W młodzieńczych latach Jan Tombiński związał swoją pasję z aktywnością sportową, osiągając tytuł wicemistrza Polski we florecie w 1978 roku. Ukończył Uniwersytet Jagielloński, gdzie zdobył dwa tytuły magisterskie: germanistyki w 1984 roku oraz historii w 1985 roku. Po zakończeniu studiów, w latach 1985–1987, pracował w bibliotece uniwersyteckiej na UJ, a następnie rozpoczął karierę akademicką jako wykładowca w Instytucie Historii tej samej uczelni.

W okresie 1981–1984 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Niezależnego Zrzeszenia Studentów na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku, z zaangażowaniem działał w podziemnych strukturach NZS. W tym samym czasie przewodniczył także samorządowi studenckiemu na UJ. W maju 1988 roku zajął miejsce w redakcji podziemnego pisma „Przegląd Wiadomości Strajkowych”, które było publikowane w Krakowie przez komitet strajkowy „Solidarności” z Huty im. Lenina.

Od 1990 roku Tombiński związany był z polską dyplomacją. Do 1995 roku pracował w Ambasadzie RP w Pradze, awansując kolejno na stanowiska III, II i I sekretarza, a następnie radcy i radcy-ministra. W latach 1995–1996 zaczął pełnić funkcję radcy-ministra w Ambasadzie RP w Lublanie, a w latach 1996–1998 był ambasadorem RP w Słowenii, z akredytacją również w Bośni i Hercegowinie.

Po powrocie do Warszawy w latach 1998–2001 pracował jako dyrektor Departamentu Europa w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 2001 roku Tombiński ponownie objął kierownictwo przedstawicielstwa dyplomatycznego jako ambasador RP we Francji, piastując to stanowisko do 28 grudnia 2006 roku. W grudniu 2006 roku został powołany na stanowisko stałego przedstawiciela RP przy Unii Europejskiej w Brukseli, które objął w lutym 2007 roku, a zakończył urzędowanie w sierpniu 2012 roku.

W 2012 roku Tombiński został ambasadorem Unii Europejskiej na Ukrainie, a od października 2016 roku sprawował funkcję ambasadora UE przy Stolicy Apostolskiej, kończąc swoją misję w sierpniu 2020 roku. Po tym powrócił do Akademii Dyplomatycznej MSZ, a w 2022 roku został unijnym doradcą ds. dyplomatycznych i europejskich przy rządzie Mołdawii. Na 20 sierpnia 2024 roku zaplanowano jego objęcie kierownictwa Ambasady RP w Berlinie w roli chargé d’affaires.

W swojej karierze Tombiński został również powołany do rady Fundacji Jeana Monneta na rzecz Europy w Lozannie oraz senatu Ukraińskiego Uniwersytetu Katolickiego we Lwowie.

Życie prywatne

Jan Tombiński posługuje się wieloma językami, między innymi angielskim, niemieckim, francuskim, włoskim, rosyjskim, czeskim, ukraińskim oraz słoweńskim.

Jest mężem Agnieszki Tombińskiej, utalentowanej językoznawczyni. Para ta wspólnie wychowuje dziesięcioro dzieci.

Odznaczenia i wyróżnienia

Oto lista odznaczeń oraz wyróżnień przyznanych Janowi Tombińskiemu, które podkreślają jego znaczący wkład w działalność dyplomatyczną oraz profesjonalną.

• 2012: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany przez prezydenta Bronisława Komorowskiego, za wybitne zasługi w służbie zagranicznej oraz osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności dyplomatycznej,
• 2005: Oficer Orderu Sztuki i Literatury, przyznany przez Francję,
• 2018: Nagroda im. bł. ks. Emiliana Kowcza.

Wybrane publikacje

Jan Tombiński jest autorem wielu ważnych prac naukowych, które poruszają różne aspekty historii i kultury. Wśród jego wybranych publikacji można znaleźć:

• Hitler a neutralność Szwajcarii w latach 1933–1935, „Studia Historyczne”, t. 33, nr 1, 1990,
• Between Indoktrination and Information – Fernsehen im posttotalitären Polen, „Zeitschrift für Kulturaustausch”, nr 2, 1990,
• Dyskusja nad projektem Unii Europejskiej w Lidze Narodów, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne”, nr 97, 1991,
• Stephena King-Halla wojna na listy, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne”, nr 99, 1991,
• Polsko-německý politický dialog, 1945–1991, „Mezinárodní vztahy”, t. 29, nr 4, 1994,
• Początki ruchu paneuropejskiego w Polsce, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne”, nr 118, 1995,
• Österreichische Antwort auf den Plan Briands, [w:] Plan Briand d’Union fédérale européenne. Perspectives nationales et transnationales, avec documents. Actes du Colloque international tenu à Genève du 19 au 21 septembre 1991, Lang, Berno 1998,
• L’entreprise face au défi européen: régulations et performances (współautor), Dunod, Paryż 2004.

Te prace ukazują różnorodność badań Tombińskiego oraz jego wpływ na zrozumienie relacji międzynarodowych i historii współczesnej.

---

Oceń: Jan Tombiński

---