Jan Chrzciciel Szymon Stummer, znany również jako przedstawiciel herbu Radzisław, urodził się 9 lipca 1784 roku w Krakowie, a zmarł 15 sierpnia 1845 roku w Warszawie. Był wszechstronnie wykształconym lekarzem i szanowanym profesorem na prestiżowych polskich uczelniach, takich jak Uniwersytet Jagielloński oraz Królewski Uniwersytet Warszawski.
Jako naczelny lekarz Wojska Polskiego, Stummer odegrał kluczową rolę w systemie opieki zdrowotnej w armii, a także pełnił funkcję Prezesa Rady Lekarskiej Królestwa Polskiego. Jego wkład w rozwój medycyny oraz organizacji służby zdrowia w Polsce był niezwykle istotny i pozostawił trwały ślad w historii kraju.
Życiorys
Jan Chrzciciel Stummer urodził się w rodzinie, której korzenie sięgają zamożnego kupca krakowskiego Jana Kantego oraz Olimpii Elżbiety z domu Kikulinos. Jego przodkowie osiedlili się w Krakowie na przełomie XVII i XVIII wieku, przybywając z Tyrolu w Austrii. Szybko zaakceptowali nową ojczyznę, co zaowocowało aktywnym życiem w Galicji. Po ukończeniu liceum w Krakowie, Stummer zdecydował się na podjęcie studiów medycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim. W międzyczasie pracował jako asystent w szkole położnych.
W 1806 roku uzyskał dyplom magistra chirurgii i akuszerii, a dwa lata później doktora medycyny i chirurgii. W 1809 roku, w trakcie wojen napoleońskich, wstąpił do wojska i został przydzielony do Sandomierza. Jako starszy lekarz szpitala wojskowego, zyskał uznanie za swoją nieustraszoną postawę, przynosząc pomoc rannym podczas oblężenia miasta. Jego odwaga została uhonorowana Krzyżem Złotym Orderu Wojskowego Księstwa Warszawskiego.
Po włączeniu Krakowa do Księstwa Warszawskiego, Stummer rozpoczął wykłady na Uniwersytecie Jagiellońskim w języku polskim. W 1810 roku zrezygnował z wojska i objął kierownictwo katedry anatomii, fizjologii i okulistyki. Został profesorem i od 1812 roku również kierownikiem kliniki chirurgii, prowadząc wykłady z chirurgii praktycznej. W pierwszych latach funkcjonowania uczelni borykał się z problemami finansowymi, przez co wspierał finansowo pracowników prosektorium.
W 1813 roku, na prośbę ks. Józefa Poniatowskiego, Stummer został przeniesiony do służby wojskowej, gdzie pełnił funkcję lekarza dywizyjnego, a później naczelnego urzędnika zdrowia w ambulanach 5 Korpusu Wojska Polskiego. Po przejściu na żołd francuski wziął udział w bitwie pod Lipskiem, gdzie 19 października 1813 roku dostał się do niewoli rosyjskiej, pełniąc rolę szefa lazaretów. Po powrocie do Krakowa ponownie objął stanowisko profesora na UJ.
18 lutego 1815 roku, na rozkaz ks. Konstantego, został szefem Wydziału Lekarskiego w Komisji Rządowej Wojny oraz naczelnego lekarza Wojska Polskiego, funkcje te pełnił do 3 lutego 1831 roku. W 1817 roku rozpoczął pracę na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim, obejmując katedrę anatomii, gdzie pracował do 1820 roku. Po wybuchu powstania listopadowego został wyznaczony do Szpitala Wojskowego na Ujazdowie. Nowy naczelny lekarz WP, prof. Karol Kaczkowski, powierzył mu zarządzanie szpitalami wojskowymi. 29 marca 1831 roku otrzymał dymisję z wojska z powodu odmowy złożenia przysięgi Rządowi Narodowemu.
Po powrocie do Warszawy, Stummer zaangażował się w organizację spraw zdrowotnych, będąc członkiem Rady Lekarskiej Królestwa Polskiego od 30 grudnia 1817 roku. W 1832 roku został członkiem Komitetu Tymczasowego Lekarskiego, później przewodniczącym Rady Ogólnej Lekarskiej, a w 1838 roku członkiem etatowym Rady Lekarskiej. W 1840 roku zyskał rangę radcy stanu, a 6 kwietnia 1845 roku, na własną prośbę, przeszedł na emeryturę. 16 maja tego samego roku otrzymał status członka honorowego Rady, z prawem przewodniczenia posiedzeniom pod nieobecność prezesa.
Jan Chrzciciel Stummer był także lekarzem domowym arcybiskupa i prymasa Jana Pawła Woronicza aż do jego śmierci w 1829 roku w Wiedniu. W 1837 roku uzyskał nowy tytuł szlachecki z herbem Radzisław, dzięki posiadaniu orderów Św. Włodzimierza IV klasy i Św. Anny II klasy. Dodatkowo, był jednym z założycieli loży masońskiej „Przesąd Zwyciężony” w Krakowie w latach 1810-1813. Stummer miał dwie żony: z Marianną de Wolkfejle doczekał się córki, a z Teklą z Wentzlów pięciu córek i pięciu synów. Po śmierci spoczął w rodzinnej mogile na Powązkach.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Jerzy Drozdowski | Tadeusz Rogalski (anatom) | Czesław Niżankowski | Adam Rosławski | Adam Bednarski | Dominika Dudek | Andrzej Kulig (patomorfolog) | Ludwik Perzyna | Adam Bilikiewicz | Helena Jurgielewicz (weterynarz) | Karol Konstanty Grygowicz | Tomasz Grodzicki | Jan Zaorski | Przemko Kwinta | Stanisław Szkodziński | Justyn Karliński | Franciszek Walter (wenerolog) | Stanisław Ruff | Tadeusz Żuliński (lekarz) | Julian MermonOceń: Jan Chrzciciel Stummer