Karol Konstanty Grygowicz, który przyszedł na świat 10 grudnia 1782 roku w Krakowie, to postać o znacznym dorobku, który łączył w sobie różnorodne role. Przez wiele lat pełnił funkcję doktora medycyny i chirurgii, współtworząc historię polskiej medycyny. Poza swoim zawodem, Grygowicz był również aktywnym żołnierzem Księstwa Warszawskiego, co świadczy o jego zaangażowaniu w sprawy narodowe. Po zakończeniu kariery wojskowej, objął stanowisko urzędnika w Królestwie Polskim, kontynuując służbę dla kraju.
Zmarł 25 listopada 1855 roku w Kaliszu, pozostawiając po sobie ważny ślad w historii Polski oraz medycyny.
Życiorys
Karol Konstanty Grygowicz, syn Daniela oraz Zofii z Hermanowskich, przyszedł na świat 10 grudnia 1782 roku w Krakowie. W swoim rodzinnym mieście ukończył edukację na poziomie średnim, a następnie podjął naukę na studiach medycznych w Szkole Głównej Krakowskiej. W 1806 roku uzyskał dyplom doktora medycyny, a w roku następnym rozpoczął służbę jako urzędnik zdrowia w 4. pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego.
W jego karierze zawodowej znaczące były wydarzenia, podczas których brał udział w wojnie z Austrią, a także w kampanii hiszpańskiej w latach 1808-1811. Jego wojskowe doświadczenie obejmowało także udział w takich bitwach jak te pod Berezyną, Dreznem i Lipskiem. W 1814 roku został przeniesiony do pułku krakusów.
Po przeniesieniu do Królestwa Polskiego, objął funkcję szefa biura w wydziale lekarskim Komisji Rządowej Wojny. W 1820 roku był jednym z współzałożycieli Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego.
W uznaniu za swoje zasługi, Grygowicz otrzymał liczne odznaczenia, w tym Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari, Krzyż Kawalerski Legii Honorowej, Order Świętego Stanisława trzeciej klasy oraz Znak Honorowy za dwudziestoletnią nieskazitelną służbę wojskową.
Wziął także aktywny udział w powstaniu listopadowym, gdzie pełnił rolę szefa w Dozorze Szpitali Wojskowych oraz kierując zarządem szpitali po dymisji J. Stummera. W latach 1830–1835 był wiceprezesem Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego, a następnie przeniósł się do Pińczowa, kontynuując pracę jako starszy lekarz w szpitalu św. Mikołaja w Busku.
W swojej działalności publicystycznej Grygowicz opisał właściwości wód w Busku, a także był autorem broszury „Opis Buska”. Jego osiągnięcia zawodowe doceniono w 1843 roku, kiedy to otrzymał szlachectwo.
Żonaty z Józefą Teklą Malinowską, miał pięcioro dzieci: Józefa Alojzego Bonawenturę, Zofię Anastazję Teonę, Daniela Karola, Natalię oraz Zofię Agnieszkę Kazimierę. Ostatnie lata życia spędził w Kaliszu, gdzie zmarł 25 listopada 1855 roku.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Jan Chrzciciel Stummer | Jerzy Drozdowski | Tadeusz Rogalski (anatom) | Czesław Niżankowski | Adam Rosławski | Adam Bednarski | Dominika Dudek | Andrzej Kulig (patomorfolog) | Ludwik Perzyna | Adam Bilikiewicz | Tomasz Grodzicki | Jan Zaorski | Przemko Kwinta | Stanisław Szkodziński | Justyn Karliński | Franciszek Walter (wenerolog) | Stanisław Ruff | Tadeusz Żuliński (lekarz) | Julian Mermon | Stanisław KurkiewiczOceń: Karol Konstanty Grygowicz