Karol Bader


Karol Bader, urodzony 6 listopada 1887 roku w Krakowie, to postać, która wywarła znaczący wpływ na różne dziedziny życia publicznego w Polsce. Jest uznawany za wybitnego prawnika oraz dyplomatę, a jego działalność na tych polach została doceniona w kraju i za granicą.

W czasie swojej kariery był również publicystą, co podkreśla jego szerokie zainteresowania oraz umiejętność komunikacji z różnymi grupami społecznymi. Pracował jako poseł Rzeczypospolitej Polskiej w kilku krajach, w tym w Turcji w 1926 roku, a następnie w Austrii w latach 1926–1931, gdzie miał możliwość wpływania na bilateralne relacje między Polską a Austrią.

Jego działania dyplomatyczne nie zakończyły się jednak w lat dwudziestych; w okresie II wojny światowej był także przedstawicielem Polski w Iranie między 1942 a 1945 rokiem. Śmierć Karola Badra miała miejsce 31 lipca 1957 roku w Warszawie, kończąc jego bogate życie i karierę, które pozostawiły trwały ślad w historii Polski.

Życiorys

Karol Bader był niezwykle wykształconym człowiekiem, który w 1906 roku ukończył C. K. IV Gimnazjum we Lwowie. Po szkole, podjął studia z zakresu filozofii i socjologii, a jego wysiłki naukowe zaowocowały uzyskaniem stopnia naukowego doktora praw na uniwersytecie w Monachium. W czasie studiów aktywnie uczestniczył w życiu Akademickiego Klubu Turystycznego we Lwowie.

W okresie I wojny światowej obejmował stanowisko kierownika placówki Naczelnego Komitetu Narodowego (NKN) w Bernie. W 1918 roku działał w Departamencie Stanu Rady Regencyjnej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i powołaniu Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Bader został naczelnikiem jednego z wydziałów Departamentu Polityczno-Ekonomicznego, sprawując tę funkcję do 1921 roku. Następnie został mianowany radcą poselstwa RP w Pradze, a od 1 stycznia 1923 roku do 18 lipca 1924 roku był chargé d’affaires ad interim w Czechosłowacji.

Rok 1924 przyniósł mu powrót do centrali Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W ciągu tego czasu pełnił rolę naczelnika wydziału, a później p.o. dyrektora departamentu. Jego kariera dyplomatyczna kontynuowała się, gdy od 24 marca do 1 września 1926 roku był posłem RP w Turcji, a następnie posłem RP w Austrii od 1 października 1926 do 21 maja 1931 roku. Po tym okresie, 1 lipca 1931 roku, został przeniesiony w stan rozporządzalności, a 30 listopada 1931 przeszedł na emeryturę.

W czasie II wojny światowej Bader przebywał w Londynie, gdzie był w dyspozycji Wydziału Osobowego MSZ rządu RP na uchodźstwie. Pełnił również funkcję posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego RP w Iranie od 1 lipca 1942 do 30 czerwca 1945, która obejmowała misję również w Iraku, Libanie i Afganistanie.

Po zakończeniu wojny powrócił do Polski, stając się jednym z nielicznych dyplomatów II Rzeczypospolitej, którzy zostali przyjęci do służby dyplomatycznej PRL. W życiu osobistym był żonaty z Zofią z Czyżewiczów (1898–1958). Ostatecznie zmarł w Warszawie, a jego ciało spoczywa razem z żoną na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 101-1-14).

Ordery i odznaczenia

Karol Bader, znany ze swojej niezwykłej działalności, został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami. Wśród nich należy wymienić:

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 7 listopada 1925 roku,
  • Wielka Złota Odznaka Honorowa na Wstędze, otrzymana w Austrii w 1931 roku,
  • Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii, odznaczenie przyznane przez władze Rumunii.

Przypisy

  1. a b Cmentarz Stare Powązki: KAROL BADER, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 21.03.2023 r.]
  2. Władysław Kucharski: Przegląd historyczny 50-lecia Gimnazjum IV im. Jana Długosza we Lwowie. Ósmacy i abiuturienci. W: Władysław Kucharski (red.): Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Lwów: 1928 r., s. 102.
  3. Poselstwo Polskie w Angorze. „Ilustrowany Kuryer Codzienny”, s. 31, nr 182 z 05.07.1926 r.
  4. Sprawozdanie roczne Akademickiego Klubu Turystycznego we Lwowie za rok 1910. Lwów: 1911 r., s. 16.
  5. M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1082 „za zasługi na polu dyplomatycznem”.
  6. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”, 1931 r., nr 13, s. 208.

Oceń: Karol Bader

Średnia ocena:4.98 Liczba ocen:10