Róża Thun


Róża Thun, znana również jako Róża Maria Barbara Gräfin von Thun und Hohenstein, to postać o bogatym dorobku zawodowym i społecznym. Urodziła się 13 kwietnia 1954 roku w Krakowie, co stanowi ważny punkt w jej historii życiowej oraz zawodowej.

Jako dzięki swojej działalności w organizacjach pozarządowych, Róża Thun zdobyła uznanie jako wybitna działaczka polityczna oraz publicystka. Te doświadczenia pozwoliły jej na skuteczne zaangażowanie się w życie publiczne na różnych płaszczyznach.

W latach 2005–2009 pełniła funkcję dyrektora Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce, co podkreśla jej rolę w związku z polityką europejską oraz międzynarodową. Od roku 2009 aż do 2024 roku zasiadała w Parlamencie Europejskim, reprezentując Polskę w ramach VII, VIII i IX kadencji.

Życiorys

Wykształcenie i działalność do 1991

W 1979 roku Róża Thun ukończyła studia z zakresu filologii angielskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W swojej pracy magisterskiej skupiła się na dziełach Oscara Wilde’a.

W drugiej połowie lat 70. aktywnie uczestniczyła w ruchu opozycyjnym w Krakowie. Była związana z duszpasterstwem akademickim Beczka, z którego wyrośli niektórzy członkowie Studenckiego Komitetu Solidarności. W latach 1978–1979 pełniła funkcję rzecznika SKS oraz współpracowała z Komitetem Obrony Robotników. Wraz z innymi osobami, w tym z Józefem Baranem oraz Bogusławem Sonikiem, była sygnatariuszką listu do Amnesty International, w którym opisano represje wobec niezależnych grup studenckich w Polsce Ludowej.

W trakcie pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do kraju w czerwcu 1979 roku, współorganizowała niezależne biuro prasowe. Odpowiadała za informowanie zachodnich dziennikarzy o celach działalności opozycji demokratycznej oraz sytuacji Kościoła w Polsce. Zajmowała się koordynowaniem tzw. Uniwersytetu Latającego oraz organizowaniem spotkań dyskusyjnych dla opozycjonistów, a także kolportowaniem niezależnych publikacji.

W latach 1981–1991 przebywała głównie w Niemczech, a latach 1989–1991 spędziła w Nepalu. Była obecna na konferencjach we Francji i Niemczech, mających na celu omówienie sytuacji w Polsce oraz tła społeczno-politycznego po wprowadzeniu stanu wojennego. Angażowała się w pomoc dla działaczy „Solidarności” przebywających na zachodzie, a także współorganizowała transporty humanitarne do kraju. Pomagała także w organizacji stoisk niezależnych wydawnictw na Międzynarodowych Targach Książki we Frankfurcie. Na zlecenie krakowskiego oddziału NSZZ „Solidarność” brała udział w pierwszym po 13 grudnia 1981 roku spotkaniu działaczy związku w Brukseli. W czasie tego okresu zawodowo pracowała jako tłumaczka oraz recenzentka książek dla Herder Verlag.

Działalność od 1991

Od 1992 do 2005 roku pełniła rolę dyrektora generalnego oraz prezesa zarządu Polskiej Fundacji im. Roberta Schumana. W tym czasie przyczyniła się do stworzenia sieci proeuropejskich organizacji pozarządowych. Była inicjatorką oraz organizatorką konferencji, spotkań naukowych i różnych wydarzeń publicznych, w tym tzw. Parady Schumana oraz szeregu szkoleń i debat.

Thun jest równocześnie autorką licznych tekstów publicystycznych oraz wystąpień konferencyjnych w Polsce, Francji, Niemczech i innych krajach, koncentrując się na tematach związanych z integracją europejską, które publikowane były w pracach zbiorowych oraz periodykach. W Warszawie była członkiem Klubu Inteligencji Katolickiej, a w latach 2003–2004 zasiadała w zarządzie tej organizacji. Uczestniczyła również w działaniach Stowarzyszenia Francja-Polska dla Europy, Stowarzyszenia Przyjaciół Muzeum Emeryka Czapskiego w Krakowie oraz Stowarzyszenia Szkoła Liderów.

W latach 90. zaangażowała się politycznie związując z Unią Demokratyczną, a następnie z Unią Wolności, gdzie była członkiem krajowej rady partii. W latach 1998–2000 pełniła mandat radnej Gminy Warszawa-Centrum. Pełniła funkcję w Narodowej Radzie Integracji Europejskiej przy premierze oraz jako członek Grupy Refleksyjnej dla Przyszłości Unii Europejskiej przy prezydencie. Organizowała Forum Świętego Wojciecha oraz zjazd „Dokąd idziesz Europo?” w 2002 roku w Gnieźnie. W latach 2002-2003 była także ekspertem przy przedstawicielu Rady Ministrów do Konwentu Europejskiego, minister Danucie Hübner. W 2003 roku, w okresie przedreferendalnym, była inicjatorką oraz współorganizatorką wielu spotkań publicznych, wspierała również tworzenie szkolnych klubów europejskich oraz szkół noszących imię Roberta Schumana. Ponadto, zorganizowała Inicjatywę Obywatelską „TAK w Referendum”. W 2005 roku zajęła stanowisko dyrektora Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce, które piastowała aż do 2009 roku.

W 2009 roku Róża Thun została wybrana na posłankę do Parlamentu Europejskiego z listy Platformy Obywatelskiej w okręgu, który obejmował województwa małopolskie i świętokrzyskie. W tym samym roku wstąpiła do PO. Po reorganizacji małopolskich struktur partii była komisarzem krakowskiej PO, pełniąc tę funkcję do marca 2010 roku, kiedy to nowym przewodniczącym został Łukasz Gibała.

W maju 2010 roku bez powodzenia ubiegała się o stanowisko przewodniczącej regionu. Natomiast w 2014 roku z sukcesem zdobyła reelekcję w wyborach europejskich, co pozwoliło jej na objęcie mandatu deputowanej do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji oraz przewodniczenie grupie roboczej ds. jednolitego rynku cyfrowego. W Parlamencie Europejskim dołączyła do Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz Shimano do Spinelli Group, organizacji wspierającej federalizację Unii Europejskiej.

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 roku ponownie kandydowała z listy komitetu wyborczego Koalicja Europejska w okręgu wyborczym nr 10 (Kraków) i ponownie udało jej się zdobyć mandat poselski. W lipcu 2019 roku została wybrana na wiceprzewodniczącą Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów. W maju 2021 roku Róża Thun opuściła Platformę Obywatelską, a w listopadzie tego samego roku wstąpiła do ugrupowania Polska 2050 oraz do frakcji Odnówmy Europę w PE.

W styczniu 2018 roku eurodeputowany z PiS Ryszard Czarnecki porównał ją do szmalcowników, na co Thun zareagowała pozwem o naruszenie dóbr osobistych. Proces zakończył się we wrześniu 2020 roku, kiedy Sąd Apelacyjny w Warszawie nakazał Czarneckiemu przeprosić eurodeputowaną oraz wypłacić jej zadośćuczynienie na cel społeczny. W wyniku słów Czarneckiego, polityk PiS został również usunięty ze stanowiska wiceprzewodniczącego Parlamentu Europejskiego.

Róża Thun wystartowała także w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2024 roku z listy Trzeciej Drogi w okręgu nr 12, obejmującym województwa dolnośląskie i opolskie, jednak nie udało jej się zdobyć reelekcji, uzyskując 14 202 głosy.

Odznaczenia i wyróżnienia

Róża Thun zdobyła wiele szanowanych odznaczeń i wyróżnień w ciągu swojej kariery, które podkreślają jej osiągnięcia oraz znaczenie w życiu publicznym.

Wśród orderów i odznaczeń, które otrzymała, można wymienić:

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2003,
  • Kawaler Legii Honorowej – Francja, 2015,
  • Oficer Orderu Narodowego Zasługi – Francja, 2004,
  • Oficer Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – Włochy, 2005,
  • Wielka Złota Odznaka Honorowa za Zasługi dla Republiki Austrii – Austria, 2024.

Oprócz tego, Róża Thun była także wielokrotnie wyróżniana prestiżowymi nagrodami:

  • Medal Europejski, przyznawany przez Business Centre Club oraz Urząd Komitetu Integracji Europejskiej,
  • Nagroda „Elle”,
  • Nagroda „Zwierciadła”.

W 2008 roku została uhonorowana Laur Umiejętności i Kompetencji, który przyznawany jest przez Regionalną Izbę Gospodarczą w Katowicach. Ponadto, zdobyła nagrody MEP Awards dla najbardziej pracowitych posłów Parlamentu Europejskiego w latach 2011 i 2013 w kategorii rynek wewnętrzny i ochrona konsumentów, a w 2014 roku zostało jej przyznane to wyróżnienie w obszarze polityki internetowej.

W 2014 roku otrzymała także nagrodę „Polonicus”, a w 2022 roku została uhonorowana Nagrodą Viadriny, przyznaną przez fundację Uniwersytetu Europejskiego Viadrina w Frankfurcie nad Odrą. Te wszystkie wyróżnienia świadczą o jej zaangażowaniu i wpływie na życie społeczne oraz polityczne zarówno w Polsce, jak i na arenie międzynarodowej.

Życie prywatne

Róża Thun jest córką historyka sztuki Jacka Woźniakowskiego, który był założycielem wydawnictwa „Znak” oraz pełnił funkcję prezydenta Krakowa w latach 1990–1991. Oprócz niego, matką Róży była Maria Karolina z domu Plater-Zyberk. W bliskim pokrewieństwie z nią znajduje się również jej siostra, wydawca Henryk Woźniakowski.

Rodzinne korzenie Róży sięgają daleko w przeszłość. Jest prawnuczką ekonomisty Jana Gwalberta Pawlikowskiego, a także praprawnuczką malarza Henryka Rodakowskiego oraz hrabiego Emeryka Hutten-Czapskiego. Jej babka Róża ze strony matki była siostrą znanego malarza Józefa Czapskiego oraz Marii Czapskiej.

Od 1981 roku Róża jest żoną Franza Grafa von Thun und Hohenstein, hrabiego, a później księcia tego rodu. W ich rodzinie jest troje córek oraz syn. Róża Thun posiada także umiejętności językowe; biegle posługuje się językiem angielskim, francuskim, niemieckim oraz włoskim.

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

Wyniki wyborów ogólnopolskich są niezwykle istotnym elementem analizy politycznej, zwłaszcza w kontekście kariery Róży Thun. W poniższym zestawieniu przedstawiono historie jej wystąpień w wyborach, które miały miejsce na przestrzeni lat.

Rok wyborówNazwa komitetuInstytucjaOkręg wyborczyWynik głosowania
2009_Platforma ObywatelskaParlament Europejski VII kadencjinr 10153 966 (16,53%)
2014Parlament Europejski VIII kadencji125 738 (13,74%)
2019_Koalicja EuropejskaParlament Europejski IX kadencji219 734 (12,71%)
2024_Trzecia DrogaParlament Europejski X kadencjinr 1214 202 (1,24%)

Przypisy

  1. a b Serwis PKW – Wybory 2024. pkw.gov.pl. [dostęp 10.06.2024 r.]
  2. Post Anny Radwan-Röhrenschef. X.com, 03.06.2024 r. [dostęp 04.06.2024 r.]
  3. O ciężkiej broni, szybkich decyzjach i obowiązkach studentów Viadriny – laureatka Nagrody Viadriny Róża Thun wygłosiła porywające przemówienie na temat Europy. europa-uni.de, 2022 r. [dostęp 16.02.2023 r.]
  4. Róża Thun dołącza do ugrupowania Szymona Hołowni. onet.pl, 10.11.2021 r. [dostęp 10.11.2021 r.]
  5. Róża Thun odchodzi z Platformy Obywatelskiej. onet.pl, 17.05.2021 r. [dostęp 17.05.2021 r.]
  6. Róża Thun komentuje odejście z PO. „Moja partia nie miała strategii”. onet.pl, 17.05.2021 r. [dostęp 17.05.2021 r.]
  7. Sukces! Róża Thun od dziś wiceprzewodniczącą komisji IMCO PE!. rozathun.pl, 20.07.2019 r. [dostęp 20.07.2019 r.]
  8. a b Serwis PKW – Wybory 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 29.05.2019 r.]
  9. a b Serwis PKW – Wybory 2014. pkw.gov.pl. [dostęp 24.05.2021 r.]
  10. Magdalena Kursa: Róża Thun wstąpiła do PO. gazeta.pl, 17.07.2009 r. [dostęp 01.05.2010 r.]
  11. Róża Thun na czele zmian na rynku cyfrowym w Europie!. rozathun.pl, 02.03.2015 r. [dostęp 02.03.2015 r.]
  12. Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 27.12.2005 r. [dostęp 17.08.2017 r.]
  13. Róża Thun została szefową Reprezentacji Komisji Europejskiej w Polsce. ngo.pl, 29.07.2005 r. [dostęp 09.06.2009 r.]
  14. a b Serwis PKW – Wybory 2009. pkw.gov.pl. [dostęp 29.05.2019 r.]
  15. 2014 winners. mepawards.eu. [dostęp 15.07.2014 r.] (ang.).
  16. MEP Awards 2013 Winners. mepawards.eu. [dostęp 25.07.2013 r.] (ang.).
  17. Róża Thun i Karol Modzelewski odznaczeni Orderem Legii Honorowej. interia.pl, 21.06.2016 r. [dostęp 21.06.2016 r.]
  18. Legia Honorowa dla Róży Thun. rozathun.pl, 15.05.2015 r. [dostęp 02.03.2015 r.]
  19. a b Marek Minakowski: Róża Maria Woźniakowska h. Prawdzic. sejm-wielki.pl. [dostęp 12.01.2018 r.]
  20. Monika Prończuk: Czarnecki odwołany za porównanie Róży Thun do szmalcowników. „Walczyłem o wolność słowa” – tłumaczy. oko.press, 07.02.2018 r. [dostęp 24.05.2021 r.]
  21. Mariusz Jałoszewski: Ryszard Czarnecki z PiS przegrał proces z Różą Thun. Ma ją przeprosić za porównanie do szmalcowników. oko.press, 29.09.2020 r. [dostęp 24.05.2021 r.]
  22. „Podczas wojny mieliśmy szmalcowników, dziś mamy Różę Thun”. Wiceprzewodniczący PE o antypolskim filmie. niezalezna.pl, 03.01.2018 r. [dostęp 24.05.2021 r.]
  23. M.in. Wspólny dramat i szansa, [w:] Pamięć wypędzonych. Grass, Beneš i środkowoeuropejskie rozrachunki, Biblioteka „Więzi”, Warszawa 2003, ISBN 83-88032-59-3.

Oceń: Róża Thun

Średnia ocena:4.56 Liczba ocen:17