Włodzimierz Reczek

---

Życiorys

Włodzimierz Reczek od najmłodszych lat miał silne zainteresowanie polityką. W okresie od 1930 do 1932 roku był aktywnym członkiem Organizacji Młodzieżowej Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, a w latach 1934–1936 należał do Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. W tym czasie nawiązał bliską znajomość z przyszłym premierem Józefem Cyrankiewiczem. Ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1936 roku. W latach 1939–1945 aktywnie uczestniczył w ruchu oporu, niosąc pomoc Marii Einhorn-Susułowskiej, umożliwiając jej bezpieczne ukrycie.

Reczek przez długi czas pozostawał w czołówce politycznej Polski. Od 1932 do 1938 roku angażował się w lewicowe organizacje studenckie, a po wojnie przyłączył się do Polskiej Partii Socjalistycznej. W okresie od listopada 1945 do grudnia 1948 roku pełnił funkcję sekretarza Naczelnego Komitetu Wykonawczego PPS. Następnie, po 1948 roku, związał się z Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą, gdzie w latach 1948–1954 był członkiem Biura Organizacyjnego Komitetu Centralnego, a od 1948 do 1968 roku zasiadał w Komitecie Centralnym PZPR. W latach 1968–1972 był też członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej tej partii.

W latach 1949 do 1952 Reczek sprawował funkcję zastępcy kierownika Wydziału Organizacyjnego KC PZPR. W okresie od 1945 do 1956 był posłem do Krajowej Rady Narodowej oraz na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL I kadencji, gdzie objął przewodnictwo Komisji Kultury i Sztuki.

Po zakończeniu wojny, przez wiele lat kierował Spółdzielnią Wydawniczą „Wiedza”. Pomiędzy 1952 a 1973 rokiem był na czołowej pozycji w centralnym organie administracyjnym ds. sportu, mianowicie w Głównym Komitecie Kultury Fizycznej. Jako dyrektor GKKF dążył do rozwijania turystyki masowej oraz infrastruktury sportowej na terenach wiejskich. Funkcję tę objął po Józefie Farudze, którego zmiana była związana z niedostatecznymi wynikami polskich sportowców na letnich igrzyskach w Helsinkach.

Dodatkowo, w latach 1952–1974 Reczek pełnił obowiązki prezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego, zastępując Alfreda Lotha. Po nim w tej roli zasiadał Bolesław Kapitan. Działał także jako członek Prezydium PKOl, a w 1961 roku został wybrany na członka Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, gdzie pracował przez 35 lat. Po rezygnacji w 1996 roku otrzymał tytuł honorowego członka MKOl.

Reczek był również związany z edukacją jako wykładowca na Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach od 1973 roku, zdobywając tytuł docenta po obronie doktoratu w 1968 roku, a także pełnił funkcję rektora w latach 1974-1980.

W latach 1981–1984 piastował stanowisko prezesa Polskiego Związku Piłki Nożnej; w tym czasie reprezentacja Polski osiągnęła znaczący sukces, zajmując trzecie miejsce na Mistrzostwach Świata w 1982 roku, pod kierunkiem trenera Antoniego Piechniczka. Reczek mocno dbał o właściwe warunki dla reprezentacji i promocję drużyny.

Angażował się także w działalność innych organizacji sportowych i turystycznych. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego do 1950 roku, gdzie piastował urząd wiceprezesa, oraz Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, gdzie w latach 1950–1954 pełnił funkcję pierwszego prezesa. Reczek zasiadał także w międzynarodowych organizacjach zajmujących się turystyką.

Autor wielu publikacji dotyczących kultury fizycznej i turystyki, w swoich wcześniejszych latach pisał również prace poświęcone polityce i ekonomii. Wśród nich warto wymienić książki: Model ludowej kultury fizycznej (1956) oraz Model organizacyjny turystyki (1969).

28 listopada 1988 roku, Reczek dołączył do Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR – PPS, które doprowadziły do powstania PZPR. Ostatecznie, został pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim w alei zasłużonych (kwatera LXIX pas B-2-22).

Odznaczenia

W 1996 roku, prezydent Aleksander Kwaśniewski uhonorował Włodzimierza Reczka prestiżowym Orderem Orła Białego. To wyróżnienie było ukoronowaniem licznych nagród, które zdobył w trakcie swojej kariery. Warto nadmienić, że wcześniej odznaczono go wieloma innymi orderami, takich jak:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1946),
• Order Sztandaru Pracy I klasy (1964),
• Medal im. Ludwika Waryńskiego (1987),
• Medal pamiątkowy „40-lecia PZPR” (1988),
• odznaczenia zagraniczne,
• odznaczenia międzynarodowego ruchu olimpijskiego.

Te liczne odznaczenia świadczą o jego znaczącym wkładzie w życie publiczne oraz osiągnięciach w dziedzinie sportu i polityki.

---

Oceń: Włodzimierz Reczek

---