Kazimierz Korbel

---

Życiorys

W latach 1934–1940 Kazimierz Korbel kształcił się w Publicznej Szkole Podstawowej nr 3 w Krakowie. Następnie, w czasie okupacji, podjął naukę w Szkole Handlowej, a jednocześnie uczestniczył w tajnych kompletach gimnazjalnych, co pozwoliło mu na dalsze kształcenie. Po zakończeniu II wojny światowej, w latach 1945-1947, kontynuował edukację na poziomie przyspieszonym w III Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym im. Króla Jana III Sobieskiego. W 1947 roku zdał egzamin maturalny, co otworzyło mu drzwi do rozpoczęcia studiów wyższych na Wydziale Elektromechanicznym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, które ukończył w 1952 roku.

Po obronie pracy magisterskiej zatytułowanej „Wzmacniacz magnetyczny” uzyskał tytuł inżyniera elektromechanika hutniczego oraz stopień magistra nauk technicznych. Jego kariera zawodowa zaczęła się 31 marca 1952 roku, kiedy to podjął pracę w Katedrze Fizyki AGH jako asystent. W 1953 roku awansował na starszego asystenta. Z dniem 1 stycznia 1960 roku przeniósł się do Katedry Fizyki II AGH, gdzie współpracował z prof. Marianem Mięsowiczem. Dwa lata później, w 1961 roku, odbył dwumiesięczny staż naukowy w Instytucie Geofizyki Jądrowej Akademii Nauk ZSRR w Moskwie, zdobywając cenne doświadczenia związane z konstrukcją impulsowych generatorów neutronów prędkich.

Po powrocie do Polski nawiązał współpracę z Międzyresortowym Instytutem Fizyki i Techniki Jądrowej (MIFiTJ) AGH. Od 1 czerwca 1961 roku przeszedł do Zespołu Zastosowań Izotopów Promieniotwórczych przy Krakowskim Instytucie Badań Jądrowych. Kolejnym ważnym etapem w jego karierze było zdobycie stopnia doktora nauk technicznych na podstawie rozprawy doktorskiej dotyczącej radiometrycznych badań parametrów fizycznych mieszaniny podsadzkowej w rurociągach kopalnianych, co miało miejsce w grudniu 1963 roku. W lutym 1964 roku objął stanowisko adiunkta w Instytucie Badań Jądrowych.

W 1967 roku otrzymał stypendium Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej na ośmiomiesięczny staż naukowy w Centrum Badań Jądrowych w Włoszech. W 1969 roku kierował Pracownią Zastosowań Izotopów Promieniotwórczych i Skażeń Radioaktywnych, a w 1970 roku, po reorganizacji Zakładu VI, objął kierownictwo Pracowni Zastosowań Geologiczno-Górniczych w Instytucie Fizyki Jądrowej. Jego praca nie uszła uwadze organów państwowych, ponieważ w 1971 roku został powołany do Komisji Aparatury i Zastosowań Izotopów w Technice przy Państwowej Radzie ds. Pokojowego Wykorzystania Energii Jądrowej.

W 1973 roku, po nowelizacji ustawy o stopniach naukowych, objął stanowisko docenta w Instytucie Fizyki Jądrowej w Krakowie. Przeniesienie do Międzyresortowego Instytutu Fizyki i Techniki Jądrowej AGH nastąpiło 1 listopada 1973 roku, kiedy to został kierownikiem Zakładu Elektroniki Jądrowej. W 1980 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego po przedstawieniu rozprawy na temat badań radioizotopowych w kinematyce hydromieszanin grubodyspersyjnych. W lutym tego samego roku urodziła się jego córka, Małgorzata.

W latach 1984–1985 pełnił funkcję kierownika Środowiskowego Studium Doktoranckiego w zakresie Fizyki. Od 1983 roku do 1985 roku był oddelegowany do Instytutu Elektroniki, gdzie zajmował stanowisko zastępcy dyrektora ds. badań naukowych. 19 czerwca 1989 roku Rada Państwa nadała mu tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1993 roku tytuł profesora zwyczajnego AGH. Od 1 października 1985 roku służył w Wydziale Fizyki i Techniki Jądrowej, gdzie sprawował funkcję kierownika Zakładu Elektroniki Jądrowej aż do przejścia na emeryturę 31 grudnia 1997 roku.

Życie prywatne

Kazimierz Korbel prowadzi życie rodzinne, w które zaangażował się od momentu swojego małżeństwa.

Jest od 22 lipca 1966 roku w związku małżeńskim z Wandą, która jest absolwentką Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Razem wychowują córkę o imieniu Małgorzata, która przyszła na świat w 1980 roku.

Odznaczenia i wyróżnienia

Ordery i odznaczenia

W ciągu swojej kariery Kazimierz Korbel otrzymał liczne wyróżnienia i medale za swoje osiągnięcia w dziedzinie edukacji oraz nauki.

• Medal Komisji Edukacji Narodowej, przyznany przez Ministra Oświaty i Wychowania w dniu 7 października 1980 r., za istotne zasługi na rzecz oświaty i wychowania,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany na mocy uchwały Rady Państwa w dniu 28 września 1983 r.,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, który został mu przyznany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 6 września 1989 r.,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, jaki otrzymał z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej 4 marca 1998 r.

Nagrody i wyróżnienia

W uznaniu za swoje osiągnięcia Kazimierz Korbel zdobył wiele nagród oraz wyróżnień, które podkreślają jego zaangażowanie w rozwój nauki i technologii.

• W roku 1962 otrzymał grupową nagrodę z Funduszu Postępu Technicznego za całokształt prac nad przemysłowym modelem radioizotopowego miernika gęstości podsadzki płynnej,
• W 1965 roku, nagroda zespołowa II stopnia od Państwowej Rady ds. Pokojowego Wykorzystania Energii Jądrowej za radiometryczne pomiary rozkładu przestrzennego koncentracji fazy stałej w rurociągach kopalnianych,
• W 1970 roku zdobył nagrodę zespołową III stopnia na temat przydatności wdrażania gęstościomierzy radioizotopowych do kontrolowania procesu podsadzania hydraulicznego,
• Także w 1970 roku, nagroda zespołowa z Funduszu Postępu Technicznego za konstrukcję automatycznego chromatografu gazowego,
• W 1971 roku przyznano mu indywidualną nagrodę z Funduszu Postępu Technicznego za metody pomiarowe hydromieszanin oraz badania nad optymalizacją transportu hydraulicznego,
• W 1973 roku, kolejna nagroda zespołowa związana z konstrukcją automatycznego chromatografu gazowego,
• Nagroda II stopnia Ministra Energetyki i Energii Atomowej w 1977 roku za badania identyfikacyjne procesu wzbogacania rud miedzi,
• W roku 1982 indywidualna nagroda III stopnia Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki za osiągnięcia w badaniach naukowych,
• Nagrody JM Rektora Akademii Górniczo-Hutniczej w latach 1974-1985 za działalność naukową oraz osiągnięcia dydaktyczno-wychowawcze w latach 1975, 1988, 1993,
• Nagroda JM Rektora za osiągnięcia w pracy organizacyjnej w 1981 roku,
• Nagroda im. prof. Władysława Taklińskiego I stopnia za wybitne osiągnięcia dydaktyczne w 1996 roku,
• Dyplomy uznania od JM Rektora za wyróżniające osiągnięcia dydaktyczno-wychowawcze w latach 1977 i 1979,
• Wyróżnienie od Ośrodka Postępu Technicznego za projekt „Metoda pomiaru intensywności wymiany atmosfery w komorach chłodniczych” w 1974 roku.

Publikacje

Oto przegląd dokonania autora w zakresie publikacji naukowych, które znacząco przyczyniły się do rozwoju elektroniki jądrowej oraz technologii związanych z tym obszarem.

• Radiometryczne badania parametrów fizycznych mieszaniny podsadzkowej w warunkach jej przepływu w rurociągach kopalnianych, Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH, Kraków 1963,
• Elektronika jądrowa. Część I. Elementy elektroniki jądrowej, Skrypty Uczelniane AGH Nr 367, Kraków 1974 (1976², 1982³),
• Elektronika jądrowa. Część II. Układy elektroniki jądrowej, Skrypty Uczelniane AGH Nr 466, Kraków 1975 (1985²),
• Elektronika jądrowa. Część III. Układy i systemy elektroniki jądrowej, Skrypty Uczelniane AGH Nr 1078, Kraków 1987,
• Profilaktyka i terapia antyszumowa układów elektroniki „Front-End”, Skrypty Uczelniane AGH Nr 1523, Kraków 1997,
• Układy elektroniki Front-End, Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne AGH, Kraków 2000,
• Laboratorium Elektroniki Jądrowej. Instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych, Skrypty Uczelniane AGH Nr 1643, Kraków 2002,
• Ekstrakcja informacji z sygnału radiometrycznego, Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej AGH, Kraków 2006,
• Szum, sygnał, filtracja w jądrowej spektrometrii amplitudowo-czasowej, Wydawnictwa AGH, Kraków 2011.

Te publikacje stanowią istotny wkład w dziedzinie elektroniki jądrowej i mają na celu rozwijanie wiedzy oraz praktycznych umiejętności w zakresie nowoczesnych technologii. Każda z nich odzwierciedla precyzję naukową oraz zaangażowanie w badania, które przynoszą korzyści nie tylko dla akademickiej społeczności, ale i dla przemysłu.

Patenty i zastrzeżenia patentowe

Kazimierz Korbel, znany ze swojej niezwykłej kreatywności w dziedzinie inżynierii, zarejestrował szereg innowacyjnych rozwiązań, które znacząco wpłynęły na rozwój technologii pomiarowych. Oto niektóre z jego znaczących osiągnięć:

• Przyrząd do mierzenia gęstości mieszaniny podsadzkowej w kopalniach. Wzór użytkowy nr 15726. Świadectwo autorskie nr 3356 z dnia 25.06.1963 r.,
• Układ do automatycznej standaryzacji wskazań oraz korekcji położenia zerowego dla urządzeń pomiarowych, zwłaszcza dla gęstościomierzy i grubościomierzy radioizotopowych. Patent UP PRL Nr 47981. Świadectwo autorskie nr 12283 z dnia 5.05.1964 r.,
• Układ integratora automatycznego do chromatografii gazowej. Patent UP PRL Nr 61227. Świadectwo autorskie nr 8335 z dnia 18.07.1966 r.,
• Radioizotopowy przyrząd do pomiaru gęstości cieczy płynących w rurociągach. Patent UP PRL Nr 51379. Świadectwo autorskie nr 18627 z dnia 26.10.1966 r.,
• Urządzenie do samoczynnej regulacji podciśnienia lub nadciśnienia gazu. Patent UP PRL Nr 53203. Świadectwo autorskie nr 21947 z dnia 10.05.1967 r.,
• Sposób pomiaru sygnału i zasilania licznika proporcjonalnego, stosowanego jako detektor w chromatografii gazowej oraz układ do stosowania tego sposobu. Patent UP PRL Nr 62958. Świadectwo autorskie nr 40874 z dnia 24.11.1971 r.,
• Stabilizowany zasilacz radio jonizacyjnych detektorów chromatograficznych, pracujących w układzie różnicowym. Patent UP PRL Nr 66677. Świadectwo autorskie nr 48798 z dnia 14.07.1973 r.,
• Układ do pomiaru intensywności wymiany atmosfery w zamkniętych pomieszczeniach, szczególnie w komorach chłodniczych. Patent UP PRL Nr 76897. Świadectwo autorskie nr 70247 z dnia 25.05.1976 r.,
• Czujnik do ciągłego pomiaru stężenia znacznika w powietrzu lub w innych mieszaninach gazowych. Patent UP PRL Nr 76898. Świadectwo autorskie nr 70251 z dnia 25.05.1976 r.,
• Układ pomiarowy do lokalizacji nieszczelności rurociągów. Patent UP PRL Nr 114461. Świadectwo autorskie nr 159822 z dnia 22.11.1982 r.

---

Oceń: Kazimierz Korbel

---