Józef Flach

Nauka i edukacja

Józef Flach, znany również pod pseudonimem Józef Faleński, urodził się 9 września 1873 roku w malowniczym Krakowie, a swoje życie zakończył w tym samym miejscu 12 maja 1944 roku.

Był on nie tylko wybitnym krytykiem literackim i teatralnym, ale także znaczącym publicystą. W swej karierze akademickiej pełnił rolę profesora oraz specjalizował się w germanistyce, co świadczy o jego wszechstronnych zainteresowaniach naukowych i artystycznych.

Życiorys

Józef Flach, syn Karola i Aleksandry Horak, przyszedł na świat w 1846 roku. Po ukończeniu gimnazjum w Krakowie, podjął studia w zakresie germanistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jego kariera edukacyjna rozwijała się, gdyż rozpoczął pracę jako nauczyciel w I szkole realnej w Krakowie.

W 1908 roku został mianowany przez Wydział Krajowy na zastępcę zmarłego Karola Estreichera i tym samym dołączył do komisji artystycznej krakowskiego teatru. Jego zainteresowania były szerokie, a podczas I wojny światowej pracował pod przybranym nazwiskiem jako wykładowca w Gimnazjum im. M. Reya w Warszawie. W latach 1915–1916 obejmował stanowisko inspektora polskiej szkoły powszechnej w Riazaniu, a w latach 1916–1918 zaangażował się w organizację polskiego teatru w Kijowie.

W 1935 roku Flach został prezesem Syndykatu Dziennikarzy w Krakowie oraz redaktorem tygodnika „Światowid”. Jego prace literackie obejmowały recenzje, eseje oraz publicystykę polityczną, które ukazywały się w takich publikacjach jak „Dziennik Petersburski”, „Kłosy Ukraińskie”, „Przegląd Polski”, „Przegląd Powszechny”, „Gazeta Lwowska”, czy „Nowa Gazeta”.

Interesował się literaturą niemiecką, będąc autorem pierwszej pracy dotyczącej G. Hauptmanna. W obliczu nadchodzącej wojny, w sierpniu 1939 roku, z częścią zespołu „IKC” udał się do Lwowa, mając na celu kontynuowanie działalności wydawniczej. Jednak Flach postanowił powrócić do Krakowa, gdzie musiał stawić czoła rzeczywistości okupacyjnej. Zmagał się z problemami zdrowotnymi oraz życiowymi, co doprowadziło go do przytułku, zakładu Helclów, gdzie zmarł w maju 1944 roku.

Od 1898 roku był mężem Kazimiery Soświńskiej, która przeżyła go do 1958 roku. Flach spoczywa na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze PAS 55-płd-po lewej Jaklińskich.

Ordery i odznaczenia

Józef Flach był odznaczany licznymi wyróżnieniami, które miały na celu docenienie jego zasług i osiągnięć.

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski otrzymał 11 listopada 1936 roku,
  • komandor Orderu Św. Sawy przyznany przez Jugosławię,
  • Krzyż Zasługi od Węgier.

Publikacje książkowe

Józef Flach, znany polski krytyk i historyk literatury, pozostawił po sobie wiele cennych publikacji, które wzbogacają polską kulturę literacką. Poniżej przedstawiamy zestawienie jego najważniejszych książek:

  • Stanisław Wyspiański – studyum, wydane przez księgarnię F. Westa w Brodach, w 1908 roku,
  • Byron – życie i dzieła, również wydane przez księgarnię F. Westa w Brodach, w 1908 roku,
  • Ruch literacki w Niemczech, publikacja w „Bibliotece Warszawskiej”, tom 4 (1912), strona 330,
  • Sprawozdania Komisji Teatralnej w Krakowie 1893–1911, współautorstwo z Karolem Estreicherem. Wstęp, opracowanie oraz przypisy D. Poskuta-Włodek, Warszawa 1992.

Oceń: Józef Flach

★★★★★
Średnia ocena:4.59 Liczba ocen:20