Ludwik Wodzicki, urodzony 19 sierpnia 1834 roku w Krakowie, to postać, która na trwałe wpisała się w historię Galicji jako hrabia i konserwatywny polityk. W swojej karierze politycznej pełnił zaszczytną funkcję posła w Sejmie Krajowym Galicji w wielu kadencjach, obejmując stanowiska między 1865 a 1894 rokiem.
Jego działalność polityczna trwała przez cztery kadencje I, II, III, IV oraz VI, co świadczy o jego znaczeniu i wpływie w regionie. Poza polityką, Wodzicki był również publicystą, co wskazuje na jego szeroki zakres zainteresowań oraz zaangażowanie w życie społeczne. Ponadto był właścicielem Tyczyna, co podkreśla jego związki z lokalną społecznością oraz ziemią galicyjską.
Życiorys
Był synem hrabiego Aleksandra Wodzickiego, który uczestniczył w powstaniu listopadowym, oraz Izabelli Jędrzejowicz. W młodości uczęszczał do krakowskiego gimnazjum św. Anny, a następnie kontynuował naukę na uczelniach w Krakowie, Paryżu i Wiedniu.
Od 1860 roku stał się zwolennikiem obozu Hotelu Lambert. Włączył się również w działania powstania styczniowego, gdzie awansował na porucznika. Po niepowodzeniach swojego oddziału musiał przez sześć miesięcy przebywać w Anglii, szukając schronienia.
Po powrocie do zaboru austriackiego, został wybrany na posła. W latach 1867–1877 pełnił funkcję posła Rady Państwa w Wiedniu. W grudniu 1877 roku uzyskał nominację od cesarza jako dożywotni członek Izby Panów. Jeszcze w tym samym roku został mianowany marszałkiem Sejmu Krajowego Galicji, pełniąc tę funkcję do grudnia 1880 roku, kiedy to cesarz powierzył mu stanowisko gubernatora nowo utworzonego Banku dla Krajów Koronnych (Laenderbanku).
W swojej karierze politycznej był zwolennikiem współpracy z Austrią i przeciwnikiem dalszych walk zbrojnych o niepodległość. Współtworzył anonimowe artykuły, które ukazały się w 1869 roku w Przeglądzie Polskim pod tytułem Teka Stańczyka. Po bankructwie Kirchmayera w 1870 roku stał się jednym z właścicieli krakowskiego Czasu.
Zmarł w pociągu podczas podróży do Paryża, a jego ostatnie chwile miały miejsce 21 sierpnia 1894 roku, kiedy to został pochowany w Tyczynie.
W 1868 roku zawarł związek małżeński z Jadwigą Zamoyską, córką Jana.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Marek Jeziorski | Zygmunt Marek | Paweł Śliz | Władysław Tempka | Kazimierz Szwarcenberg-Czerny | Jan Rokita | Władysław Haller de Hallenburg | Kazimierz Surman | Leszek Zieliński (ur. 1956) | Naftali Lau-Lawi | Feliks Mantel | Maciej Biesiadecki | Zygmunt Stefański (dyplomata) | Alfred Krygier | Zbigniew Ziobro | Janusz Gałkowski | Joanna Bobowska | Dominik Jaśkowiec | Stanisław Kulczyński | Wojciech Kozak (ur. 1958)Oceń: Ludwik Wodzicki