Stanisław Sebastian Mamczyński to postać znana w historii Krakowa. Urodził się około 1700 roku w tym pięknym mieście, a zmarł 15 października 1761 roku w Grębałowie. Jako doktor filozofii oraz obojga praw, Mamczyński zyskał wielkie uznanie w swoich dziedzinach.
W ciągu swojej kariery akademickiej pełnił funkcje profesora, a także rektora Akademii Krakowskiej, gdzie znacząco wpłynął na rozwój naukowy oraz kulturalny tej instytucji. Jego praca jako cenzora książek drukowanych w diecezji krakowskiej w 1761 roku pokazuje również jego zaangażowanie w kwestie edukacji i kultury literackiej tamtych czasów.
Życiorys
Stanisław Sebastian Mamczyński był synem burmistrza krakowskiego, Sebastiana, oraz jego żony, Katarzyny. Swoją edukację rozpoczął w Akademii Krakowskiej, gdzie osiągnął znaczące sukcesy, uzyskując w 1719 roku stopień bakałarza, a następnie w 1721 roku tytuł mistrza sztuk wyzwolonych.
W okresie od 1721 do 1724 roku pełnił rolę profesora gramatyki w kolonii akademickiej mieszczącej się w Pińczowie. Po powrocie do Krakowa w 1726 roku objął stanowisko nauczyciela dialektyki w Szkołach Nowodworskich, co było kolejnym etapem jego kariery pedagogicznej. W 28 marca 1729 roku przyjął święcenia kapłańskie, co otworzyło przed nim kolejne możliwości zawodowe.
Postanowił także zgłębić tajniki prawa, a po obronie pracy zatytułowanej Quaestio juridica de sequestratione 24 czerwca 1732 roku został inkorporowany do Kolegium Prawniczego. W tej instytucji pełnił ważną rolę, zdobywając beneficjum w katedrze św. Michała na Wawelu. Jego kariera wciąż się rozwijała, a w 1737 roku został na dwa lata dyrektorem Akademii Lubrańskiego w Poznaniu.
Po swoim powrocie do Krakowa latem 1739 roku, objął katedrę prawa kanonicznego. 28 marca 1748 roku uzyskał tytuł doktora praw oraz przyjął probostwo w Przemykowie i Smardzowicach, a także kanclerstwo kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie. 10 lutego 1751 roku przeniesiono go na katedrę procedury sądowej, po czym stał się proboszczem w Luborzycy.
Mamczyński odnosił sukcesy w wielu obszarach, będąc wielokrotnym prepozytem Kolegium Prawniczego i dziekanem Wydziału Prawa. W latach 1753–54, 1759–60 pełnił funkcję rektora Akademii Krakowskiej, a od 1759 roku był podkanclerzym Uniwersytetu. Jego pasją była reforma systemu edukacyjnego; w 1760 roku rozpoczął długotrwałą dyskusję na temat reformy studiów oraz organizacji uczelni. Dążył to zmiany przestarzałej procedury powoływania profesorów, a we współpracy z biskupem Kajetanem Sołtykiem rozpoczęto prace nad reformą Wydziału Filozoficznego.
Niestety, życie Mamczyńskiego zakończyło się nagle w okolicach Grębałowa, nieopodal Krakowa. Jego ostatni spoczynek znalazł miejsce w kościele Wszystkich Świętych w Krakowie.
Przypisy
- Piotr Starzyk, Dworzanie i współpracownicy biskupa Kajetana Ignacego Sołtyka w latach 1759–1788, w: Studia Muzealno-Historyczne 03.11.2011 r., s. 136.
- a b c Wanda Baczkowska Stanisław Sebastian Mamczyński (ok. 1700-1761), [w:] Polski Słownik Biograficzny tom XIX wyd. 1974 r., s. 462–463.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Józef Łepkowski | Stanisław Rączkowski | Teresa Malecka | Janusz Mierzwa | Jerzy Szwed | Janusz Zakrzewski | Leon Chwistek | Arnold Bolland | Jan Kanty Steczkowski (1923–2016) | Kazimierz Kowalski (zoolog) | Jerzy Lackowski | Adam Kleczkowski | Zofia Włodek | Maciej Urbanowski | Zbigniew Perzanowski | Jacek Bojarski | Bartłomiej Wierzba | Renata Madyda-Legutko | Wilhelm Szczęsny Wachholz | Jan RydelOceń: Stanisław Sebastian Mamczyński