Wiktor Zygmunt Romański, znany również jako Ślepowron, urodził się 8 czerwca 1879 roku w Krakowie,
by stać się wybitną postacią w historii Polski. Pełnił funkcję nauczyciela oraz służył jako pułkownik w Korpusie Kontrolerów Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej.
Życiorys
Wiktor Romański, urodzony 8 czerwca 1879 roku w Krakowie, był znakomitym nauczycielem języka polskiego. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się 7 lutego 1902 roku. W 1909 roku uczył w C. K. IV Gimnazjum we Lwowie, a później pełnił funkcję profesora w C. K. Państwowej Szkole Przemysłowej w Krakowie, która później została przekształcona w Wyższą Szkołę Przemysłową w Krakowie.
W czasie I wojny światowej Romański zasilił szeregi armii austriackiej, gdzie pracował jako c. k. oficjał odpowiedzialny za magazyny żywnościowe. W trakcie swoich działań wojennych, razem z załogą Twierdzy Przemyśl, trafił do niewoli rosyjskiej.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Wiktor Romański został przyjęty do Wojska Polskiego. Jego aktywność obejmowała uczestnictwo w wojnie polsko-ukraińskiej oraz wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie służył w charakterze referenta żywnościowego. W 1920 roku, w stopniu porucznika prowiantowego, pełnił rolę szefa wydziału żywnościowego w 6 Armii.
W kwietniu 1920 roku, w stopniu kapitana, wyjechał na kurs intendentów do Paryża. Po pomyślnym ukończeniu tego kursu miał objąć w Polsce czołowe stanowisko kierownicze. W swojej karierze wojskowej został awansowany na stopień podpułkownika w Korpusie Kontrolerów z datą starszeństwa 1 lipca 1919 roku, a następnie w 1924 roku na stopień pułkownika KK ze starszeństwem od 15 sierpnia tego samego roku.
Od kwietnia 1923 roku, w stopniu podpułkownika intendentury, był dyrektorem nauk w Wyższej Szkole Intendentury. W latach 1923-1924 brał również aktywny udział jako członek Grupy VI Wojskowej Kontroli Generalnej. W 1928 roku, po przejściu w stan spoczynku jako pułkownik, osiedlił się w Warszawie. W 1934 roku, wciąż jako pułkownik KK z datą starszeństwa 1 lipca 1923 roku, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Krakowie, co podkreśla jego ugruntowaną pozycję w strukturach wojskowych.
Przypisy
- Tuliński 2020, s. 775.
- Rocznik Oficerski 1928, s. 887.
- Rocznik Oficerski 1924, s. 1363.
- Rocznik Oficerski 1924, s. 969.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 1500.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 1069.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 361.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 19 z 30.03.1923, s. 225.
- Przed objęciem nowej placówki. „Nowości Illustrowane”, Nr 16, s. 4, 17.04.1920.
- Sprawozdanie C. K. Państwowej Szkoły Przemysłowej w Krakowie za lata szkolne 1914-1915 - 1915-16, Kraków: 1916, s. 25.
- Sprawozdanie C. K. Państwowej Szkoły Przemysłowej w Krakowie za lata szkolne 1914-1915 - 1915-16, Kraków: 1916, s. 21.
- Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie, Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 119.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Elżbieta Zechenter-Spławińska | Adam Dziurzyński (pedagog) | Wojciech Florkowski | Tadeusz Środulski | Agnieszka Zalewska | Jan Zurzycki | Tadeusz Krupa | Karol Tarnowski | Adolf Aleksandrowicz | Józef Mikulski | Adam Panasiewicz | Maria Kłańska | Jadwiga Wierzbiańska | Ewa Komorowska | Jerzy Parvi | Juliusz Ippoldt | Jan Słotwiński | Andrzej Niekrasz | Jerzy Ciesielski | Marek MączyńskiOceń: Wiktor Romański