Jerzy Parvi

Nauka i edukacja

Jerzy Ludwik Parvi, urodzony 6 czerwca 1924 roku w Krakowie, to postać o znaczącym wpływie na polską literaturoznawstwo i romanistykę. Jego praca obejmowała badania nad literaturą francuską z XIX i XX wieku, co przyniosło wiele cennych odkryć i insights w tej dziedzinie. Zmarł 26 października 1997 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiej nauki.

W trakcie swojej kariery akademickiej Parvi był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie dzielił się swoją wiedzą i pasją z kolejnymi pokoleniami studentów.

Życiorys

Jerzy Parvi był niezwykle aktywną postacią, szczególnie w czasie okresu II wojny światowej, gdy pełnił rolę żołnierza Armii Krajowej na Wileńszczyźnie. Po zakończeniu wojny, z pasją kontynuował swoje kształcenie, a w 1949 roku uzyskał dyplom na Wydziale Prawno-Administracyjnym. Następnie w 1952 roku zakończył studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego.

Od 1952 roku podjął pracę na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1964 obronił pracę doktorską zatytułowaną „Rola „Par les champs et par les grèves” w twórczości Gustave’a Flauberta”. Pracę tę napisał pod kierunkiem Mieczysława Brahmera. W 1976 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego, a jego praca dotyczyła „Polska w twórczości i działalności V. Hugo”. W kolejnych latach, w 1979, Jerzy Parvi otrzymał zaszczytny tytuł profesora nadzwyczajnego.

W swojej karierze akademickiej pełnił wiele kluczowych ról. Był prodziekanem Wydziału Neofilologii UW w latach 1976-1978 oraz dyrektorem Instytutu Romanistyki UW w dwóch kadencjach: od 1978 do 1981 oraz od 1987 do 1990 roku. Dodatkowo, w latach 1982-1987 kierował Zakładem Literaturoznawstwa Francuskiego, a równocześnie w latach 1982-1990 prowadził Pracownię Badań nad Kulturą Francusko-Kanadyjską.

Po 1981 roku Jerzy Parvi został jednym z członków Komitetu Neofilologicznego Polskiej Akademii Nauk, a w 1993 objął funkcję przewodniczącego. Ponadto w 1978 roku pełnił rolę przewodniczącego Komitetu Głównego Olimpiady Języka Rosyjskiego. Należał również do prestiżowego Polskiego PEN Clubu.

W czasie swojej działalności w PRL został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał także tytuł Kawalera Orderu Palm Akademickich. Po zakończeniu swojego bogatego życia, Jerzy Parvi spoczął na cmentarzu w Skolimowie.

Twórczość

Książki autorskie

  • Polska w twórczości i działalności Victora Hugo (1977),
  • Rzeczywistość i fantazja. Szkice o literaturze francuskiej XIX wieku (1989),
  • Révolution indépendance romantisme. Contributions à l’histoire des idées au XIXe siècle (1992),
  • Montalembert w obronie niepodległości Polski i wiary katolickiej (1994).

Antologie

  • Antologia literatury francuskiej XVIII wieku (1952) – opracowanie (z Janem Kottem),
  • Auguste de Villiers de L’Isle-Adam, Opowieści okrutne i inne utwory (1974) – wybór i wstęp,
  • Historie osobliwe i fantastyczne. Nowela francuska od Cazotte’a do Apollinaire’a (1975) – wybór, wstęp i noty,
  • Victor Hugo, Poezje wybrane (1976) – wybór, wstęp i nota,
  • Théophile Gautier, Stopa mumii i inne opowiadania fantastyczne (1980) – wybór i posłowie.

Przypisy

  1. Instytut Romanistyki UW. Doktoraty, rozprawy habilitacyjne.
  2. a b c d Więź, nr 12 z 1997 r., s. 205.
  3. a b c d e f g h i j Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3, wyd. Interpress, Warszawa 1993 r., s. 534.
  4. a b Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2, wyd. Interpress, Warszawa 1989 r., s. 977-978.

Oceń: Jerzy Parvi

★★★★★
Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:24