Karol Tarnowski

Nauka i edukacja

Karol Benito Tarnowski, urodzony 20 lutego 1937 roku w Krakowie, to postać znacząca w polskiej filozofii. Jest uznawanym profesorem nauk humanistycznych oraz renomowanym nauczycielem akademickim, związanym zarówno z Uniwersytetem Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, jak i z Uniwersytetem Jagiellońskim.

W swojej pracy Tarnowski koncentruje się na filozofii Boga oraz podmiotu, a także na zagadnieniach związanych z filozofią postsekularną. Jego myśli są głęboko zakorzenione w dorobku francuskiej filozofii ducha, do której należą takie postacie jak Jean Nabert oraz Louis Lavelle. Równocześnie, Tarnowski czerpie z szerokiego nurtu fenomenologii, z wpływami takich myślicieli jak Jean-Luc Marion, Martin Heidegger i Emmanuel Levinas.

Życiorys

Karol Tarnowski to wybitna postać w świecie filozofii. W 1972 roku zdobył tytuł magistra filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim, a jego dalsza kariera naukowa rozpoczęła się od obrony rozprawy doktorskiej pt. „Faktyczność i bycie u wczesnego Heideggera” w 1978 roku, co pozwoliło mu uzyskać stopień doktora nauk humanistycznych.

W 1988 roku forma jego prac naukowych zaowocowała nadaniem mu stopnia doktora habilitowanego na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Jego rozprawa „Bóg i wiara w filozofii Gabriela Marcela” zyskała uznanie w środowisku akademickim.

W 1999 roku Tarnowski uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych, co potwierdza jego solidną pozycję w obszarze filozofii. W międzyczasie, w 1978 roku, członek „Towarzystwa Kursów Naukowych”, co było ważnym krokiem w jego życiu naukowym.

Obecnie Karol Tarnowski wykłada na UPJPII oraz UJ. Pełni również rolę kierownika Katedry Filozofii Boga na PAT (obecnie UPJPII), a także współtworzył Wydział Filozoficzny PAT, współpracując z przyszłym księdzem Tischnerem. Jednym z jego większych osiągnięć jest bycie redaktorem naczelnym serii „Filozofia i religii”, która najpierw była publikowana przez Znak, a później przez Homini, a także serii „Teologia żywa” (Znak).

Jako członek Polskiej Akademii Umiejętności Tarnowski nieprzerwanie angażuje się w działalność naukową i kulturalną. W 1996 roku pod jego kierunkiem stopień doktora nauk uzyskał Krzysztof Mech, co świadczy o jego roli mentora i nauczyciela.

Poza pracą akademicką, Karol Tarnowski jest również utalentowanym pianistą, co dodaje nowy wymiar do jego wszechstronnej osobowości.

Życie prywatne

Karol Tarnowski przyszedł na świat w rodzinie o tradycjach ziemiańskich. Był synem Karola Hilarego Tarnowskiego, który wspólnie z innymi osobami założył ziemiańską organizację o nazwie „Uprawa”. Jego matką była Janina Wanda, z domu Pawlikowska. Warto dodać, że Tarnowski był wnukiem Jana Gwalberta Pawlikowskiego, co podkreśla jego związki z rodziną o bogatym dorobku kulturowym. Dodatkowo, miał przyrodniego brata, Jacka Woźniakowskiego, co świadczy o jego różnorodnych relacjach rodzinnych. Ponadto, Karol Tarnowski był powinowatym z uznawanym poetą Adamem Zagajewskim, co podkreśla jego bliskie związki z kulturą i sztuką.

Publikacje

Karol Tarnowski jest autorem wielu znaczących prac, które przyczyniają się do badań w dziedzinie filozofii oraz myśli religijnej. Poniżej przedstawiamy listę jego najważniejszych publikacji:

  • Tropy myślenia religijnego, Kraków, Instytut Myśli Józefa Tischnera 2009,
  • Usłyszeć niewidzialne, Zarys filozofii wiary, Kraków, Instytut Myśli Józefa Tischnera 2005 (Nagroda im. księdza Józefa Tischnera oraz Nagrodę Stowarzyszenia Wydawców Katolickich „Feniks”),
  • Bóg Fenomenologów, Tarnów, Biblos 2000,
  • Wiara i Myślenie, Kraków, Znak 1999,
  • Człowiek i Transcendencja, Kraków, Znak 1995, wyd. II Znak 2007,
  • Ku Absolutnej Ucieczce, Bóg i wiara w filozofii Gabriela Marcela, Kraków, WN PAT 1993 (rozprawa habilitacyjna).

Oceń: Karol Tarnowski

★★★★★
Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:7