Elżbieta Zechenter-Spławińska

---

Życiorys

Elżbieta Zechenter-Spławińska przyszła na świat w 1935 roku w Krakowie. Jest córką Witolda Zechentera, który zasłynął jako poeta, satyryk oraz dziennikarz, a także wnuczką Edmunda Zechentera, również dziennikarza. Całe swoje dorosłe życie spędziła w Krakowie, gdzie rozwijała swoją twórczość i działalność artystyczną.

Ukończyła swoje studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Następnie zdobyła tytuł doktora nauk humanistycznych na Akademii Pedagogicznej w Krakowie. W latach 1972–1976 pełniła funkcję kierowniczki literackiej w Państwowym Teatrze Lalek „Rabcio” w Rabce, a w późniejszym okresie, od 1978 do 1987 roku, była kierowniczką Studia Filmów Animowanych w Krakowie.

Swoje literackie początki Elżbieta rozpoczęła od noworocznej fraszki, która pojawiła się w „Sztandarze Młodych” w 1955 roku. Na przełomie lat 50. i 60. była aktywna w grupie poetyckiej Muszyna. Jej utwory publikowane były w różnych czasopismach literackich oraz dziecięcych, a także pisała teksty dla dzieci i opowiadania. W jej dorobku znajduje się wiele zbiorów wierszy. Utwory jej autorstwa były wykonywane przez zespół Wawele, którego liderem był Jan Wojdak, a także przez artystów związanych z kabaretem Piwnica pod Baranami i Loch Camelot. Wiele z jej prac zostało włączonych do antologii oraz podręczników szkolnych.

W styczniu 1997 roku została odznaczona prestiżową nagrodą Krakowska Książka Miesiąca za tom poezji „Czapka niewidka”. W późniejszych latach miała zaszczyt zasiadać w jury tej nagrody. W 2007 roku jako stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego opublikowała wspomnienia dotyczące swojego ojca, Witolda Zechentera, zatytułowane „Malinowy tort”.

Od 1990 roku prowadziła warsztaty literackie w Ośrodku Kultury im. Cypriana Kamila Norwida (w ramach grupy literackiej Sylaba), a od 1995 roku warsztaty dla młodzieży w Centrum im. dr. Henryka Jordana. Ponadto, gościnnie prowadziła zajęcia poetyckie w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.

Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.

Życie prywatne

Jej mężem był farmakolog Jacek Spławiński, a ich syn Grzegorz Spławiński jest tłumaczem poezji na język francuski. Elżbieta Zechenter-Spławińska hobbystycznie przepada za wycieczkami po Gorcach i Beskidzie Sądeckim. W życiu osobistym szczególne miejsce zajmują dla niej koty, psy oraz dzieci, które darzy ciepłymi uczuciami.

Wybrane publikacje

W dorobku literackim Elżbiety Zechenter-Spławińskiej znajduje się wiele znaczących publikacji, które odzwierciedlają jej twórczy rozwój oraz zaangażowanie w literaturę polską. Poniżej przedstawiamy zestawienie wybranych tytułów:

• Epitafium dla biedronki, Kraków 1962,
• Zazdrośćmy szarotkom, Warszawa 1968,
• Ten nieznośny koń na biegunach, Kraków 1976,
• Ósma Góra, Kraków 1979,
• Wiersze wybrane, Kraków 1986,
• Zaginął pies, Kraków 1987,
• Na łowiskach świata, Kraków 1992,
• Czapka niewidka, Kraków 1996,
• Szansa, Kraków 2000,
• Opowieści pod psem, Kraków 2001,
• Pod gwiaździstym niebem, Kraków 2004,
• Malinowy tort. Witold Zechenter po latach, Kraków 2007,
• Kot Moniki, Kraków 2019,
• Zapamiętane, Kraków 2022.

Odznaczenia i nagrody

Elżbieta Zechenter-Spławińska, w trakcie swojej bogatej kariery, otrzymała wiele wyróżnień, które podkreślają jej znaczący wkład w kulturę i literaturę. Wśród nich znajdują się:

• nagroda Krakowska Książka Miesiąca, która została przyznana w 1996 roku,
• brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, przyznany przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego w 2015 roku,
• odznaka „Honoris Gratia”, którą przyznano jej przez prezydenta Krakowa, również w 2015 roku.

---

Oceń: Elżbieta Zechenter-Spławińska

---