Adolf Aleksandrowicz był wybitną postacią w dziedzinie chemii, której życie przypadło na XIX wiek. Urodził się 30 grudnia 1811 roku i przez wiele lat rozwijał swoją karierę naukową oraz zawodową. Zmarł 28 kwietnia 1875 roku w Krakowie, pozostawiając po sobie istotny ślad w polskiej chemii.
Jako chemik i aptekarz, Aleksandrowicz wniósł wiele do rozwoju tej dziedziny w Polsce. Jego prace i osiągnięcia są inspiracją dla przyszłych pokoleń naukowców oraz praktyków w aptekarstwie.
Życiorys
Adolf Aleksandrowicz, znany ze swojej wszechstronnej działalności, ukończył liceum św. Anny w Krakowie oraz Wydział Chemii na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Berlinie. Jego kariera akademicka rozpoczęła się w roli asystenta, a w roku 1849 awansował na stanowisko docenta.
Był również kierownikiem apteki „Pod Złotą Głową” w Krakowie, co stanowiło ważny etap w jego życiu zawodowym. Od 1857 roku aktywnie angażował się w prace Towarzystwa Naukowego, a także był członkiem Komisji Balneologicznej i Fizjograficznej, co dowodzi jego zainteresowań badawczych.
Wśród jego osiągnięć znajduje się analiza chemiczna wód mineralnych w popularnych uzdrowiskach, takich jak Krynica, Szczawnica, Iwonicz, Rabka-Zdrój, Krościenko nad Dunajcem, Krzeszowice, Jaszczurówka i Żegiestów. Wyniki tych badań, podparte dokładnymi metodami, zostały opublikowane w Rocznikach Towarzystwa Naukowego Krakowskiego.
Aleksandrowicz był osobą zaangażowaną w życie społeczne swojego miasta. Wziął czynny udział w wypadkach krakowskich w latach 1846 oraz 1848. W październiku 1848 roku jego działalność polityczna zaowocowała wyborami na radnego Krakowa. W 1861 roku brał udział w delegacji do Wiednia, gdzie interweniował przeciwko planom austriackiego rządu wyburzenia budynków między Wawelem a kościołem dominikanów, co zakończyło się sukcesem.
W okresie powstania styczniowego, w lipcu 1863 roku, otrzymał nominację na naczelnika miasta Krakowa przez Rząd Narodowy. Niestety, w wyniku tych działań został aresztowany przez władze austriackie i spędził 10 miesięcy w więzieniu na Wawelu oraz 12 miesięcy w Ołomuńcu.
W roku 1866 wstąpił do Izby Przemysłowo-Handlowej, a następnie w 1867 oraz 1872 roku otrzymał ponowną nominację na radnego miasta Krakowa. W tym czasie był także członkiem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, chemikiem sądowym, członkiem Urzędu Probierczego oraz radcą Rady Ogólnej Towarzystwa Domu Przytułku Pracy.
Ostatecznie, Adolf Aleksandrowicz znalazł swój spoczynek na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze LC, znajdującej się w narożniku północno-zachodnim.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Józef Mikulski | Artur Benis | Krzysztof Fiałkowski | Jerzy Serczyk | Jerzy Jurkiewicz | Adam Ferens | Andrzej Kaliszewski | Lech Dzienis | Piotr Dobosz | Dorota Gil | Karol Tarnowski | Tadeusz Krupa | Jan Zurzycki | Agnieszka Zalewska | Tadeusz Środulski | Wojciech Florkowski | Adam Dziurzyński (pedagog) | Elżbieta Zechenter-Spławińska | Wiktor Romański | Adam PanasiewiczOceń: Adolf Aleksandrowicz