Zbigniew Grzybowski (malarz)

---

Życiorys

Studia artystyczne Zbigniewa Grzybowskiego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych miały miejsce w latach 1945–1950, gdzie po zakończeniu nauki uzyskał absolutorium. W 1952 roku zdobijając dyplom w pracowni prof. Zbigniewa Pronaszki, rozpoczął aktywną działalność twórczą. Na przestrzeni lat był stypendystą w wielu krajach, w tym w Czechosłowacji w 1950 roku, we Włoszech w 1957 roku oraz w ZSRR w 1965 roku. Od 1952 związał się także z Związkiem Polskich Artystów Plastyków, co otworzyło mu nowe możliwości rozwoju artystycznego.

Jego twórczość była regularnie prezentowana na różnorodnych wystawach zarówno w Polsce, jak i za granicą. Zbigniew Grzybowski uczestniczył w licznych pokazach, m.in. w Norwegii, Francji, Czechosłowacji, Finlandii, Szwecji oraz we Włoszech. Specjalizował się w malarstwie sztalugowym oraz malarstwie ściennym, przy czym jego prace zdobiły zarówno przestrzenie świeckie, jak i sakralne. W jego dziełach można dostrzec inspiracje bliskie abstrakcji geometrycznej, które jednak zazwyczaj były wyprowadzone z głębokiej analizy rzeczywistości.

Warto zaznaczyć, że niektóre z jego dzieł nawiązywały do traumatycznych przeżyć związanych z II wojną światową, szczególnie w serii „Namiotów”, jednak artysta unikał patosu, posługując się raczej metaforyką i aluzjami.

W latach pięćdziesiątych XX wieku, Zbigniew Grzybowski był współtwórcą nowoczesnej formacji artystycznej – Grupy MARG (Malarstwo, Architektura, Rzeźba, Grafika), która powstała w 1958 roku. Do założycieli tej grupy należeli również: Włodzimierz Buczek, Witold Damasiewicz, Zbigniew Grzybowski, Antoni Hajdecki, Antoni Haska, Włodzimierz Kunz, Marian Malina, Józef Marek, Tadeusz Ostaszewski, Jerzy Panek, Witold Skulicz, Jarosław Sowiński, Józef Szajna, Stanisław Wójtowicz.

Należał również do grupy założycielskiej „Zielone Grono” w Zielonej Górze, co podkreśla jego aktywną rolę w życiu artystycznym kraju. Jego prace wzbogacają zarówno zbiory prywatne, jak i muzealne, w tym m.in. Muzeum Narodowe w Krakowie, gdzie można podziwiać jego twórczość. Od 1950 roku angażował się w pracę dydaktyczną na Wydziale Malarstwa Krakowskiej ASP, najpierw jako asystent w pracowni prof. Zbigniewa Pronaszki, a później awansując na adiunkta, docenta (1975) oraz profesora nadzwyczajnego (1991). Prowadził pracownię malarstwa, pełniąc równocześnie funkcje prodziekana oraz dziekana Wydziału Malarstwa w różnych okresach.

W czasie II wojny światowej, artysta aktywnie włączył się w ruch oporu, walcząc w szeregach Armii Krajowej w zgrupowaniach „Żelbet” i „Podhale”. Za swoją działalność został odznaczony Odznaką Grunwaldzką oraz Medalem Zwycięstwa i Wolności. Jego osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne zostały uhonorowane Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Krzyżem Zasługi, a także dwukrotnie otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki, co skutecznie potwierdza jego znaczenie w polskim środowisku artystycznym.

Wystawy

„Wśród wielu osiągnięć artystycznych Zbigniewa Grzybowskiego znajdują się znaczące wystawy, które odzwierciedlają jego talent oraz różnorodność technik malarskich.

W 1959 roku miała miejsce wystawa w Klubie MARG w Krakowie. Była to jedna z ważniejszych ekspozycji jego prac, gdzie zaprezentowane zostały prace wykonane w różnych technikach: „Martwa Natura II” oraz „Pejzaż włoski II” w akwareli, „Martwa Natura IV” oraz „Lustro” w temperze, „Kobieta” w gwaszu oraz „Portret” stworzony w technice akwareli i tuszu.

Nieco później, w dniach od 30 września do 31 października 1965 roku, odbyła się II Wystawa „Złotego Grona” w Biurze Wystaw Artystycznych (BWA) w Zielonej Górze, która również stanowiła ważny krok w jego karierze.

Sukcesy Grzybowskiego wykraczały poza granice kraju, czego dowodem była jego wystawa w Turcji, w Ankarze w 1984 roku, w ramach ekspozycji „POLONYA CAGDAS RESIM SERGISI”. Wówczas to zaprezentował pełnowymiarowy obraz „Kompozycja”, namalowany akrylem.

Pamięć o artyście jest żywa również dzięki wystawom organizowanym po jego śmierci. Przykładem jest ekspozycja „II Wojna Światowa – dramat, symbol, trauma” trwająca od 24 października 2019 do 27 września 2020 roku w Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie (MOCAK).

Wystawa „Życie obrazów”, trwająca od 13 września do 20 listopada 2020 roku w Fundacji Stefana Gierowskiego w Warszawie, była okazją do refleksji nad jego twórczością i wpływem, jaki wywarł na polską sztukę współczesną.

---

Oceń: Zbigniew Grzybowski (malarz)

---