Muzeum Witrażu w Krakowie

Muzeum, które zostało otwarte w 2004 roku dzięki wizji Piotra Ostrowskiego, funkcjonuje jako żywe muzeum. Oznacza to, że przestrzeń ekspozycyjna obejmuje zarówno historię witrażownictwa, jak i aktualne działania artystyczne, co umożliwia zwiedzającym bezpośrednie zapoznanie się z procesem powstawania witraży oraz obserwację pracy artystów.

W trakcie wizyty goście mają okazję odkryć zarówno historyczne, jak i współczesne realizacje, zgłębiając bogaty zbiór archiwalny, który obejmuje szkice, rysunki oraz gotowe dzieła witrażowe. Muzeum stanowi unikalną w skali kraju kolekcję sztuki witrażowej, co czyni je jednym z najcenniejszych miejsc tego rodzaju w Polsce.

Nie można pominąć również znaczenia budynku, w którym mieści się muzeum. Został on zbudowany w latach 1906-1907 na zlecenie Stanisława Gabriela Żeleńskiego, który był pomysłodawcą tej przestrzeni. Razem z architektem Ludwikiem Wojtyczką zaprojektowali kamienicę tak, aby spełniała wymagania profesjonalnej pracowni witrażowej. To połączenie architektury i funkcjonalności sprawia, że jest to ewenement w skali światowej.

Sztuka witrażowa była wówczas niezwykle popularna, a jej twórcy, tacy jak Stanisław Wyspiański, Józef Mehoffer, Henryk Uziembło, Wojciech Jastrzębowski czy Stefan Witold Matejko, tworzyli witraże, które zdobiły najważniejsze budowle tamtego okresu. Ich wkład w rozwój tej sztuki jest nieoceniony.

W odpowiedzi na potrzeby współczesnego odbiorcy, w 2016 roku Muzeum Witrażu podjęło się rekonstrukcji witraża „Apollo Spętany” autorstwa Stanisława Wyspiańskiego. Projekt ma na celu wierne odtworzenie zniszczonego dzieła z czasów II wojny światowej, co stanowi część misji promocji i ochrony polskiego dziedzictwa witrażowego.