Pałac Juliana Dunajewskiego w Krakowie

W obiektywie Antoniego Łuszczkiewicza, dzięki jego projektowi, budynek zyskał nową formę. W 1882 roku, po jego zakupie przez Jana Bisanza, właściciela Grand Hotelu, przeszedł kolejną przebudowę, stając się restauracją, która szybko zyskała renomę.

Po zakończeniu I wojny światowej Kawiarnia u Bisanza przekształciła się w żywe centrum sportowe, w którym spotykali się sportowcy, trenerzy, działacze i dziennikarze. Kluby piłkarskie z Krakowa, takie jak Wisła oraz Cracovia, miały wydzielone miejsca w tej kawiarni, niezbędne do prowadzenia rozmów na temat planowania meczów i strategii oraz organizowania odważnych rozgrywek.

Według publikacji autorstwa Stanisława Mielecha, który w dziele Gole, faule i ofsajdy przybliża rolę futbolu w polskim społeczeństwie, wiele znakomitości ze świata piłki nożnej regularnie odwiedzało tę kawiarnię. M.in. Tadeusz Synowiec, słynny piłkarz Cracovii z lat 1909-1924 i pierwszy redaktor naczelny „Przeglądu Sportowego”, dr Weyssenhoff, autor podręcznika „Sztuka gry w piłkę nożną” oraz wielu innych sportowych elit.

W kawiarni wisiało ogromne płótno, które spełniało funkcję księgi pamiątkowej, gromadząc podpisy i wspomnienia gości. Po 1945 roku w budynku działała Restauracja Warszawianka, która jednak zniknęła z mapy gastronomicznej Krakowa na początku XXI wieku. Po remoncie, kończącym się w 2010 roku, w odnowionej kamienicy pojawiły się nowoczesne apartamenty, kontynuując tym samym historię tego niezwykłego miejsca.