Adam Bednarski

Medycyna i zdrowie

Adam Bednarski, będący kluczową postacią w polskiej medycynie, urodził się 3 listopada 1869 roku w Podgórzu. Przez lata swojej kariery zasłynął jako wspaniały okulista, który przyczynił się do rozwoju tej dziedziny. Jego działalność lekarska trwała aż do jego śmierci, która miała miejsce 11 kwietnia 1941 roku we Lwowie.

Jako profesor i szef Katedry Okulistyki Uniwersytetu Lwowskiego, Adam Bednarski odegrał istotną rolę w edukacji przyszłych lekarzy oraz w rozwijaniu wiedzy z zakresu okulistyki. Jego osiągnięcia miały duży wpływ na standardy medyczne i na rozwój tej specjalizacji w Polsce.

Życiorys

Adam Bednarski był synem urzędnika oraz pedagoga Wojciecha Bednarskiego (1841–1914) i Julii, z domu Adamskiej. W 1921 roku ożenił się z Marią Przecławą Cicimirską (1878–1974).

Studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał dyplom doktorski w 1894 roku. W latach 1894–1895 pracował jako okulista w Szpitalu Św. Łazarza w Krakowie. Swoje umiejętności rozwijał u prof. Bolesława Wicherkiewicza, praktykując w Poznaniu (1895–1896) oraz Krakowie (1896–1898). W latach 1898–1902 pracował jako asystent w krakowskiej klinice uniwersyteckiej obok Wicherkiewicza.

W 1902 roku habilitował się na Uniwersytecie Lwowskim pod kierunkiem prof. Emanuela Macheka na podstawie rozprawy dotyczącej krótkowzroczności. Następnie uzyskał na tej uczelni stanowisko docenta, a potem, w 1909 roku, profesora nadzwyczajnego, a w 1922 roku profesora zwyczajnego. W Lwowie kierował oddziałem okulistyki w szpitalu dziecięcym św. Zofii w latach 1904–1922. W 1921 roku objął stanowisko dziekana Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Lwowskiego oraz, w 1922 roku, przejął kierownictwo Katedry Okulistyki od prof. Emanuela Macheka. W międzyczasie, od 1922 do 1941 roku, był także kierownikiem uniwersyteckiej kliniki okulistycznej.

W swojej praktyce klinicznej Adam Bednarski zajmował się m.in. usuwaniem ciał obcych z gałki ocznej, leczeniem schorzeń soczewki, obserwacją zmian naczyniowych siatkówki oraz problemem ślepoty u dzieci. Interesował się również historią medycyny, w szczególności okulistyką w Polsce od XIII do XVIII wieku, a także zastosowaniem ziół w medycynie oraz rozwojem okularów. W latach 1908–1909 pełnił funkcję redaktora naczelnego lwowskiego czasopisma „Lwowski tygodnik lekarski”, a w latach 1911–1912 był członkiem redakcji. Dodatkowo, współpracował z „Postępem Okulistycznym”, czasopismem wydawanym na własny koszt przez B. Wicherkiewicza. Jego prace były publikowane w języku niemieckim, francuskim i polskim, w tym w „Archiv für Augenheilkunde”, „Przeglądzie Lekarskim”, „Wiadomościach z Kliniki Okulistycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego” i „Polskiej Gazecie Lekarskiej”.

Bednarski brał aktywny udział w życiu naukowym, będąc członkiem oraz działaczem (od 1908 skarbnikiem, a od 1913 prezesem) Towarzystwa Lekarskiego Lwowskiego, a także członkiem Lwowskiego Towarzystwa Okulistycznego. W 1928 roku został odznaczony Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Oceń: Adam Bednarski

★★★★★
Średnia ocena:4.46 Liczba ocen:14