Jerzy Drozdowski był wybitnym lekarzem stomatologiem, który przyczynił się do rozwoju tej dziedziny w Polsce. Urodził się 9 maja 1894 roku w Krakowie, gdzie również spędził większość swojego życia.
W trakcie swojej kariery, Drozdowski pełnił funkcję asystenta w Instytucie Stomatologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego praca na tym stanowisku miała na celu nie tylko szkolenie przyszłych stomatologów, ale również rozwijanie badań w tej istotnej dziedzinie medycyny.
Jerzy Drozdowski zmarł 8 lutego 1970 roku w Krakowie, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii stomatologii w Polsce.
Życiorys
Jerzy Drozdowski rozpoczął swoją działalność naukową oraz dydaktyczną w 1927 roku, obejmując stanowisko starszego asystenta u prof. Wincentego Łepkowskiego w Instytucie Stomatologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W trakcie swojej kariery prowadził wykłady z zakresu chirurgii stomatologicznej i innych dziedzin stomatologii, docierając do studentów medycyny aż do momentu wybuchu II wojny światowej w 1939 roku.
W 1927 roku, Drozdowski był także jednym z organizatorów Krakowskiego Ochotniczego Towarzystwa Ratunkowego. Jego działalność została jednak przerwana w wyniku aresztowania 6 listopada 1939 roku podczas tzw. Sonderaktion Krakau. Po uwolnieniu 8 lutego 1940 z obozu Sachsenhausen, prof. Drozdowski zajął się organizowaniem tajnych kompletów nauczania, z powodzeniem udostępniając swoje mieszkanie jako miejsce odbywania się nieoficjalnych wykładów Wydziału Lekarskiego UJ.
Po zakończeniu wojny, w 1945 roku, objął kierownictwo Katedry Chirurgii Stomatologicznej, które sprawował do 1954 roku. W tym czasie jednak został zwolniony z zajmowanej pozycji z powodu zarzutów o klerykalizm. W 1959 roku, po przeprowadzeniu rehabilitacji, Jerzy Drozdowski otrzymał publiczne przeprosiny za wyrządzone mu krzywdy oraz został przywrócony na stanowisko kierownika Zakładu. W 1964 roku z powodzeniem ukończył przewód habilitacyjny w Akademii Medycznej we Wrocławiu.
W okresie powojennym prof. Drozdowski pełnił funkcję sekretarza, a później przez wiele kadencji zasiadał na stanowisku prezesa Towarzystwa Stomatologów Polskich w Krakowie. Angażował się również w działalność w Arcybractwie Miłosierdzia, gdzie kierował komisją odpowiedzialną za przydzielanie lekarstw potrzebującym.
Po swojej śmierci został pochowany na cmentarzu Rakowickim (pas 6, wsch., gr. 7, gr. rodz. Frimlów).
Przypisy
- Barbara Kaczkowska "Początki Kliniki Chirurgii Stomatologicznej" [w:] Galicyjska Gazeta Lekarska, styczeń - czerwiec 2016, 1a/152, s. 31-32.
- Lokalizacja grobu na Liście Pamięci UJ.
- Krakowskie Ochotnicze Towarzystwo Ratunkowe fotografia prezydium z 1927.
- dane biograficzne.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Tadeusz Rogalski (anatom) | Czesław Niżankowski | Adam Rosławski | Adam Bednarski | Dominika Dudek | Andrzej Kulig (patomorfolog) | Ludwik Perzyna | Adam Bilikiewicz | Helena Jurgielewicz (weterynarz) | Janusz Skalski | Jan Chrzciciel Stummer | Karol Konstanty Grygowicz | Tomasz Grodzicki | Jan Zaorski | Przemko Kwinta | Stanisław Szkodziński | Justyn Karliński | Franciszek Walter (wenerolog) | Stanisław Ruff | Tadeusz Żuliński (lekarz)Oceń: Jerzy Drozdowski