Adam Jasiewicz, urodzony 12 października 1928 roku w Krakowie, pozostaje znaczącą postacią w dziedzinie botaniki w Polsce. Jego wyjątkowa kariera zakończyła się 21 czerwca 2001 roku. W ciągu swojego życia Jasiewicz zasłużył na miano wybitnego specjalisty i profesora zwyczajnego.
Przez wiele lat pełnił on także funkcję dyrektora Instytutu Botaniki Polskiej Akademii Nauk, gdzie przyczynił się do rozwijania wiedzy oraz badań nad florą Polski.
Życiorys
Adam Jasiewicz urodził się jako syn Jana i Zofii z rodu Roszczyków. W czasie II wojny światowej korzystał z tajnych kompletów edukacyjnych. Po zakończeniu konfliktu oraz po wojnie, ukończył liceum dla dorosłych w Bytomiu. Przez półtora roku pracował jako górnik w Kopalni Węgla Kamiennego Szombierki. W roku 1952 rozpoczął studia na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a następnie przeniósł się na Wydział Biologii.
Po zakończeniu studiów zajął stanowisko aspiranta w Katedrze Systematyki i Geografii Roślin na Uniwersytecie Jagiellońskim, a od roku 1955 również podjął pracę w Instytucie Botaniki Polskiej Akademii Nauk.
W 1958 roku obronił doktorat, a następnie odbył staż w Międzynarodowej Stacji Geobotanicznej w Montpellier. Jego badania koncentrowały się głównie na światowej monografii rodzaju Scabiosa oraz flory Pirynu. W 1966 roku uzyskał habilitację i został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Trzy lata później objął stanowisko dyrektora Instytutu Botaniki PAN oraz kierownika Zakładu Systematyki Roślin Naczyniowych.
W 1973 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1982 roku stał się profesorem zwyczajnym. Podczas swoich naukowych wypraw do rozmaitych krajów Europy, Azji oraz Ameryki, zgromadził bogaty zbiór zielników, który liczył niemal 50 tysięcy arkuszy, przekazując je do Instytutu Botaniki. Oprócz tego, był redaktorem naczelnym czasopism Fragmenta Floristica et Geobotanica oraz Flory Polski. Jako doradca regionalny w ramach Polskiej Flory Europaea współpracował z wieloma instytucjami, dostarczając ważnych informacji naukowych. Opublikował również kilkadziesiąt prac naukowych, w tym monografię „Rośliny naczyniowe Bieszczadów Zachodnich” (1965). Był również Członkiem Honorowym Bułgarskiego Towarzystwa Naukowego.
W 1983 roku odszedł z pozycji dyrektora Instytutu Botaniki. Po przejściu na rentę inwalidzką w 1992 roku, nadal przez długi czas kierował Zakładem Systematyki Roślin Naczyniowych. Zmarł 21 czerwca 2001 roku, a jego miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Rakowickim, który jest także znany jako Cmentarz wojskowy przy ul. Prandoty (kw. LXXXIV-2-35).
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Jan Gaj | Jan Hoffman | Mateusz Hohol | Helena Michnik | Władysław Pociecha | Rafał Wiśniowski | Tomasz Paweł Zawiła-Niedźwiecki | Ewa Bojenko-Izdebska | Władysław Rydzewski | Sławomira Kaleta-Wojtasik | Piotr Faliszewski | Lucyna Rotter | Judyta Rodzińska-Nowak | Andrzej Pigoń | Marek Kalmus | Franciszek Scheidt | Stanisław Sierotwiński (1909–1975) | Jolanta Kowalska | Władysław Bogusz | Czesława PilarskaOceń: Adam Jasiewicz