Władysław Bogusz był ważną postacią polskiej nauki, urodził się 11 kwietnia 1916 roku w Krakowie, gdzie również spędził swoje ostatnie chwile, zmarł 4 listopada 1975 roku.
Jako fizyk i profesor, Bogusz odegrał istotną rolę w badaniach naukowych w Polsce, a jego zmagania w czasie II wojny światowej również przyczyniły się do jego legendy jako naukowca zaangażowanego w sprawy kraju.
Życiorys
Władysław Bogusz przyszedł na świat w Krakowie i swoje pierwsze kroki edukacyjne stawiał w Gimnazjum im. B. Nowodworskiego w Krakowie. Jego intelektualna droga kontynuowana była na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 1938 roku zdobył dyplom magistra filozofii z zakresu matematyki.
Okres II wojny światowej
W trakcie drugiej wojny światowej Władysław Bogusz aktywnie uczestniczył w walkach, od momentu wybuchu konfliktu aż do jego zakończenia w maju 1945 roku. Po zakończeniu studiów został powołany do Szkoły Podchorążych w Zambrowie, gdzie rozpoczął służbę jako podchorąży biorąc udział w kampanii wrześniowej. Został wzięty do niewoli niemieckiej pod Zamościem, jednak zdołał uciec wyskakując z pociągu transportującego jeńców w chwili, gdy przejeżdżał obok jego rodzinnego domu w dzielnicy Podgórze w Krakowie.
Po kilku miesiącach spędzonych w okupowanym Krakowie, Władysław dotarł przez Słowację, Węgry, Rumunię i Turcję na Bliski Wschód, gdzie wstąpił do polskiej armii. Wraz z Samodzielną Brygadą Karpacką, a później Dywizją Karpacką, przemierzył całą drogę bojową: Egipt, Libię oraz Włochy. Walczył pod Tobrukiem, uczestniczył w walkach pod El-Ghazalą, a także w bitwie o Monte Cassino oraz pod Ankoną, gdzie zakończył swoją służbę wojskową w Bolonii. W czasie wojny pełnił służbę w stopniu porucznika.
W uznaniu za swoje zasługi, odznaczony został wielokrotnie, otrzymując m.in. czterokrotnie Krzyż Walecznych, Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino, a także brytyjskie odznaczenia: Military Medal, Gwiazdę za Wojnę, Gwiazdę Afryki, Gwiazdę Italii, Brytyjski Medal Wojny 1939-1945, oraz Medal Jerzego.
Okres po II wojnie światowej
Po zakończeniu działań wojennych, Władysław Bogusz osiedlił się w Wielkiej Brytanii, gdzie podjął pracę na Uniwersytecie w Oksfordzie. Po powrocie do kraju, związał się ze Zjednoczeniem Przemysłu Odlewniczego w Krakowie, a wkrótce rozpoczął pracę jako nauczyciel matematyki w VIII Gimnazjum i Liceum w Krakowie. Równocześnie kontynuował naukę na Wydziale Elektromechanicznym Akademii Górniczej, gdzie w 1952 roku uzyskał tytuł inżyniera mechanika hutniczego.
W styczniu 1950 roku rozpoczął pracę na AGH. W ciągu swojej kariery przeszedł wszystkie szczeble od asystenta do profesora zwyczajnego. W 1955 roku obronił pracę doktorską na temat „Wyznaczanie sił wewnętrznych powodujących tłumienie drgań metodą drgań swobodnych zanikających dla materiałów konstrukcyjnych”, a w 1960 roku uzyskał habilitację na podstawie rozprawy „Wyznaczanie obszarów stateczności nieliniowych układów dynamicznych”.
Działalność naukowa i dydaktyczna
Profesor Bogusz jest autorem ponad 100 publikacji, a jego prace ukazywały się w wielu międzynarodowych czasopismach naukowych. Jego badania koncentrowały się głównie na zagadnieniach związanych z drganiami liniowymi i nieliniowymi, dynamiką maszyn oraz wibroakustyką. Stworzył oryginalną metodę analizy nieliniowych układów dyskretnych, nazywaną „dwutensorową”, która została opublikowana w artykule pt. „A Two Tensor Method of Investigating Nonlinear Systems” (w: „Proceeding of Vibration problems”, t.2, nr 3, 1961).
Dzięki tej metodzie profesor Bogusz rozwiązał wiele problemów naukowych i technicznych, w tym określenie bezpiecznych warunków przesuwania smukłych obiektów, co stało się podstawą do przeprowadzenia przesunięcia wielkiego pieca w hucie „Pokój” w Rudzie Śląskiej.
Do jego osiągnięć można zaliczyć także organizację licznych krajowych i międzynarodowych sympozjów i konferencji naukowych, w tym Międzynarodowe Konferencje Dynamiki Maszyn oraz Konferencje Drgań Nieliniowych. Władysław Bogusz był w bliskim kontakcie z licznie pracownikami z wielu krajów, takich jak Stany Zjednoczone, Czechosłowacja, Niemcy, ówczesny Związek Radziecki, Japonia, Węgry i Rumunia. Angażował się w prace komitetów Polskiej Akademii Nauk oraz Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej.
Za swoją działalność w dziedzinie naukowej, dydaktycznej oraz organizacyjnej, otrzymał liczne nagrody i odznaczenia. Wśród nich znalazły się m.in. Krzyż Oficerski i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej. Władysław Bogusz został pochowany na Cmentarzu Podgórskim w Krakowie (kwatera XIa-4-8).
Przypisy
- Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 16.07.2020 r.]
- Władysław Bartoszewski: Doświadczenia lat wojny 1939-1945. 1982 r., s. 560. ISBN 978-83-240-1217-6.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Jolanta Kowalska | Stanisław Sierotwiński (1909–1975) | Franciszek Scheidt | Marek Kalmus | Andrzej Pigoń | Judyta Rodzińska-Nowak | Lucyna Rotter | Piotr Faliszewski | Adam Jasiewicz | Jan Gaj | Czesława Pilarska | Adam Chyżewski | Feliks Berdau | Artur Gruszczak | Janusz Bujnicki | Tadeusz Czekalski | Stanisław Szeligowski | Edward Görlich | Feliks Hortyński | Antoni WrzosekOceń: Władysław Bogusz