Henryk Dembiński (poseł)

Polityka i administracja

Henryk Wojciech Stanisław Dembiński, znany również jako herbu Nieczuja, urodził się 23 kwietnia 1866 roku w Krakowie. Jego życie zakończyło się 11 grudnia 1915 roku w Warszawie.

Był on polskim ziemianinem oraz politykiem, który odegrał istotną rolę w politycznych zawirowaniach swojego czasu. Pełnił funkcję posła do Dumy Państwowej Imperium Rosyjskiego oraz przewodniczył Stronnictwu Polityki Realnej.

Jako aktywny uczestnik życia politycznego, Dembiński był również członkiem Komitetu Narodowego Polskiego, co podkreśla jego zaangażowanie w sprawy narodowe i społeczne w Polsce tamtego okresu.

Życiorys

Henryk Dembiński urodził się w rodzinie ziemiańskiej, jako syn Juliusza oraz Heleny z hr. Wodzickich. Maturę zdobył w morawskim Böhmisch Leipa. W latach 1884–1887 podejmował studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie kontynuował ten kierunek w Innsbrucku do 1889 roku. W okolicach 1892 roku osiadł w Przysusze, gdzie prowadził gospodarstwo leśne, rolne oraz przemysłowe.

W 1901 roku jego plony jęczmienia zostały docenione na wystawie w Kielcach, gdzie otrzymał nagrodę. Po rewolucji 1905 roku został zaangażowany w działalność Stronnictwa Polityki Realnej. Z ramienia tej organizacji, w styczniu 1907 roku, wstąpił do opoczyńskiego komitetu wyborczego. W wyniku głosowania, gdzie stosunek głosów wynosił 49:9, został wybrany na posła do II Dumy Państwowej z guberni kieleckiej w 1907 roku.

W maju tego samego roku, jako przedstawiciel Koła Polskiego, przesłał pozdrowienia nowo zwołanemu sejmowi finlandzkiemu. W kolejnych wyborach do III Dumy był elektorem z kurii ziemiańskiej powiatu opoczyńskiego. Od maja 1908 roku, aż do swojej śmierci, pełnił funkcję prezesa Stronnictwa Polityki Realnej. Poza tym sprawował również urząd prezesa Towarzystwa Opieki nad Wychodźcami oraz wiceprezesa Towarzystwa Popierania Pracy Społecznej.

W latach 1910–1914 Dembiński był radcą Komitetu TKZ. W listopadzie 1914 roku brał udział w stworzeniu Komitetu Narodowego Polskiego, wchodząc w skład jego Wydziału Wykonawczego. W trakcie I wojny światowej zaangażował się w pomoc ludziom w potrzebie. W listopadzie 1915 roku objął stanowisko prezesa Głównego Komitetu Ratunkowego w Lublinie. Niestety zmarł w kolejnym miesiącu, na skutek zawału serca, w Warszawie i został pochowany w Przysusze.

Rodzina

W roku 1897 Henryk Dembiński poślubił Zofię Tyszkiewiczównę (1874–1958), córkę Józefa (1835–1891) oraz Zofii z domu Horwatt (1838–1919). Jej rodzina była blisko związana z innymi znanymi postaciami, w tym z braćmi Zofii – Władysławem i Aleksandrem. Para doczekała się siedmiorga dzieci:

  • Zofia (1898–1966),
  • Helena (1899–1990) ⚭ Feliks Mycielski (1895–1921), syn Stanisława (1864–1933) oraz Marii z d. Dembińskiej (1871–1946),
  • Maria (1900),
  • Jan Antoni (1902–1969) ⚭ Maria Bogdanowicz (1905–1992),
  • Ludwik Antoni (1903–1984) ⚭ Anna Maria Żółtowska (1905–1970), córka Zygmunta (1877–1919) oraz Rozalii z d. Ponińskiej (1881–1971),
  • Andrzej Antoni (1905–1942) ⚭ 1. Leokadia Halama (1911–1996), córka Stanisława (1882–1932) i Marty Marianny z d. Cegielskiej (1882–1985), 2. Zofia Gordziałkowska (1916–2006), córka Olgierda (1880–1965) oraz Wandy (1885–1978),
  • Krystyna (1908–2004) ⚭ Maciej Mikołaj Radziwiłł (1905–1994), syn Macieja Mikołaja (1873–1920) i Róży Marii z d. Potockiej (1878–1931),
  • Henryk Antoni (1911–1986) ⚭ Maria Anna Gołuchowska (1916–1996), córka Wojciecha Agenora (1888–1960) oraz Zofii Marii z d. Baworowskiej (1887–1971).

Przypisy

  1. a b c d e Cz. Brzoza, K. Stepan, Posłowie polscy w parlamencie rosyjskim 1906–1917. Słownik biograficzny, Warszawa 2001 r., s. 47-48.

Oceń: Henryk Dembiński (poseł)

★★★★★
Średnia ocena:4.48 Liczba ocen:17