Stanisław Gajewski


Stanisław Gajewski, urodzony 18 października 1912 roku w Krakowie, był osobą, która znacząco wpłynęła na polską dyplomację. Jego kariera obejmowała wiele różnych ról, w tym stanowisko ambasadora Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w Francji, które pełnił w latach 1954–1961.

Gajewski zmarł 29 kwietnia 1995 roku w Warszawie, leaving behind a legacy as a prominent figure in the political landscape of his time.

Życiorys

Stanisław Gajewski to postać, której życie ściśle związane jest z historią Polski i jej naukowym dorobkiem. Urodził się w rodzinie Wacławai Wandy z domu Landau. Jego ojciec, zmarły tragicznie w 1925 roku, był chemikiem oraz asystentem na Uniwersytecie Jagiellońskim, a także dyrektorem Syndykatu Hodowlanego. Matka, absolwentka nauk przyrodniczych na Uniwersytecie w Lozannie, po śmierci męża pracowała jako nauczycielka. Stanisław miał również brata, Wacława, który był profesorem genetyki i członkiem Polskiej Akademii Nauk.

Od 1915 roku mieszkał na stałe w Warszawie. Uczęszczał do kilku gimnazjów, w tym do Ziemi Mazowieckiej orazPaństwowego im. Joachima Lelewela, gdzie uzyskał maturę. W latach 1930–1934 studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Po zakończeniu studiów przeszedł służbę wojskową, a następnie odbył aplikację u mecenasa Władysława Winawera.

W trakcie II wojny światowej pracował jako tłumacz w zakładzie papierniczym u wuja. Po powstaniu warszawskim znalazł się w Częstochowie. Po zakończeniu działań wojennych został zatrudniony w ministerstwie sprawiedliwości na zaproszenie Leona Chajna (1944–1945). W 1945 roku rozpoczął karierę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie pełnił funkcję kierownika Wydziału Konsularnego oraz attaché w Ambasadzie RP (PRL) w Czechosłowacji. Cieszył się również statusem szefa polskiej misji dyplomatycznej Międzynarodowej Komisji Krajów Neutralnych, zajmującej się sprawami repatriacji jeńców wojennych.

W latach 1954–1961 pełnił funkcję ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego w Paryżu. Jednak z powodu skandalu obyczajowego został usunięty związków dyplomatycznych, po czym zaczął pracować jako doradca w Prezydium Sejmu ds. stosunków zagranicznych. Przed wstąpieniem do PZPR był członkiem Stronnictwa Demokratycznego. 23 sierpnia 1980 roku dołączył do grupy 64 uczonych, pisarzy i publicystów, którzy apelowali do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami.

Początkowo Stanisław był żonaty z lekarką, absolwentką UW, Janiną Milejkowską, z którą pobrali się w listopadzie 1939 roku. Później, jego drugim małżeństwem była Zofia Chądzyńska. Po śmierci spoczął nacmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 224-1-9).

Ordery i odznaczenia

Stanisław Gajewski, znany z wielu osiągnięć, był odznaczany wysokimi nagrodami za swoje zasługi i działalność. Wśród przyznanych mu wyróżnień można wymienić:

  • złoty Krzyż Zasługi, odznaczony 19 lipca 1946,
  • Krzyż Wielkiego Oficera Orderu Legii Honorowej, nadany przez Francję.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: WACŁAW GAJEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 05.11.2019 r.]
  2. Monika Piątkowska, Zofia Chądzyńska, „Wysokie Obcasy” z 20.09.2003 r. [dostęp 10.11.2011 r.]
  3. Krzysztof Masłoń, Stygmatycy w smudze cienia, „Rzeczpospolita” z 05-06.03.2005 r. [dostęp 20.11.2011 r.]
  4. „Życie Warszawy”, nr 120 z 04.05.1995 r., s. 17 (nekrolog).
  5. Leon Chajn, Materiały do historii klubów demokratycznych i Stronnictwa Demokratycznego, Warszawa 1964, t. 1, s. 262.
  6. Maria Dąbrowska: Dzienniki powojenne 1945–1965. T. 4. Warszawa: 1996, s. 66.
  7. M.P. z 1947 r. nr 16, poz. 35 „za pracę przy org. akcji repatriacyjnej”.
  8. Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])

Oceń: Stanisław Gajewski

Średnia ocena:4.77 Liczba ocen:12