Teodor Kułakowski

Kułakowski spędził swoje dzieciństwo w Podgórzu, które stanowiło odrębne miasto w tym okresie. Ukończył szkołę początkową, a w 1856 roku rozpoczął naukę w Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Pomimo że nie zdążył zakończyć edukacji formalnej, włączając się w walkę o wolność, jako 19-latek ochotniczo przystąpił do powstania styczniowego, gdzie służył w oddziale żuawów śmierci. Po wojennych zmaganiach, uzyskał dyplom inżyniera, co otworzyło przed nim nowe możliwości zawodowe.

Początek lat 70. XIX wieku spędził w Siedmiogrodzie, a od 1878 roku osiedlił się w Krakowie, gdzie rozpoczął pracę. Na początku był zatrudniony jako prywatny urzędnik zajmujący się odbudową Sukiennic. Po tym czasie przeszedł do magistratu, gdzie jego kariera rozwijała się dynamicznie. Od grudnia 1881 roku był inspektorem Biura Ekonomicznego (Ekonomatu), a od 1895 roku kierował nim, pomimo braku formalnej nominacji na naczelnika, aż do przejścia na emeryturę.

Kułakowski był również aktywny w lokalnym środowisku weteranów. Gromadził w swoim domu liczne pamiątki i zbiory broni. Był członkiem założonego w 1888 roku Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania 1863-1864, a w 1895 roku wstąpił do nowo powstałego Towarzystwa „Przytulisko” Uczestników Powstania, które oferowało schronienie weteranom. Towarzystwo to prowadziło własny dom w pobliskiej wsi Zwierzyniec, co miało ogromne znaczenie dla osób niezdolnych do samodzielnego życia.

W 1896 roku, jako autorytet w Krakowie, Kułakowski został zaproszony przez Stanisława Krzyżanowskiego na spotkanie, które doprowadziło do powołania Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. Po utworzeniu organizacji, zaangażował się w pracę Komisji Kontrolującej, w której zasiadał aż do 1907 roku.

W ostatnich latach swojego życia wielokrotnie zmieniał miejsce zamieszkania, jednak wciąż pozostawał związany z Krakowem. Jego życie zakończyło się 25 kwietnia 1917 roku w wieku 73 lat. W opinii bliskiego krewnego, literataMieczysława Smolarskiego, był to człowiek niezwykle dobry i energiczny, którego wygląd przypominał "Studium głowy starca" Jacka Malczewskiego.

Kułakowski był żonaty z Pauliną Ripper, z którą miał sześcioro dzieci. Jego rodzina miała istotne związki z historią regionu, a bracia jego żony osiągnęli znaczące stopnie w wojsku austriackim. Jego życie i działalność pozostawiły trwały ślad w pamięci mieszkańców Krakowa.