Włodzimierz Abłamowicz

Polityka i administracja

Włodzimierz Abłamowicz, znany także pod pseudonimem Tatar, to postać, która znała smak zarówno heroizmu, jak i trudności, związanych z historią Polski. Urodził się 2 listopada 1891 roku w pięknym Krakowie, mieście o bogatej historii i tradycjach. Jego życie zakończyło się 4 października 1974 roku, ale jego wkład w historię Polski pozostaje niezatarte.

Abłamowicz był nie tylko dowódcą w powstaniach śląskich, ale także człowiekiem o solidnym świetle intelektualnym, jako że posiadał tytuł doktora prawa. Jego zaangażowanie w walkę o niepodległość oraz dążenie do poprawy sytuacji społecznej w regionie świadczą o jego determinacji i dedykacji dla sprawy narodowej.

Życiorys

Włodzimierz Abłamowicz urodził się 2 listopada 1891 roku w Krakowie, w rodzinie inteligenckiej. Był synem Stanisława Abłamowicza, powstańca styczniowego, oraz Marii z Matuszewiczów. W jego rodzinie było jeszcze sześciu członków, w tym: Stanisława, Marię, Piotra, Tadeusza, Adama i Witolda.

Abłamowicz pochodził z rodziny o tatarskich korzeniach. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego od 1910 do 1914 roku. W sierpniu 1914 roku został powołany do austriacko-węgierskiej armii, w której walczył podczas I wojny światowej, jednak w 1917 roku został zwolniony z wojska. Po powrocie wznowił studia i obronił pracę doktorską.

Tuż po ukończeniu edukacji, wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, gdzie przyjął pseudonim „Tatar”. Od 1912 roku brał aktywny udział w działalności Drużyn Strzeleckich, a później również w Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 roku zaciągnął się do Wojska Polskiego, gdzie pełnił rolę dowódcy pociągu pancernego nr 1. Po ogłoszeniu niepodległości, w grudniu 1918 roku, wyruszył z ochotnikami w kierunku Lwowa, aby stawić czoła Ukraińcom.

Na informację o wybuchu III powstania śląskiego, w stopniu porucznika piechoty, dołączył do działań na Górnym Śląsku, przywożąc ze sobą dwa pociągi pancerne. Jako dowódca I dywanu pociągów pancernych „Nowina-Doliwa” oraz „Korfanty” brał udział w ataku na Kędzierzyn-Koźle. Z kolei od połowy maja 1921 roku do samego końca działań bojowych dowodził dywanem pociągów pancernych, do którego należały „Nowina-Doliwa”, „Korfanty”, „Ślązak” i „Powstaniec”.

W czasach międzywojennych prowadził kancelarię adwokacką w Krakowie. Losy Włodzimierza Abłamowicza zmieniły się dramatycznie we wrześniu 1939 roku, kiedy to został dotkliwie ranny, a w wyniku odniesionych obrażeń stracił wzrok. Przez lata II wojny światowej, od 1939 do 1945 roku przebywał na Węgrzech. Po wojnie, powrócił do Krakowa, angażując się w działalność na rzecz byłych powstańców śląskich. W latach 1948–1953 był więziony przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego.

Zmarł 4 października 1974 roku i znalazł spoczynek na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Jego odwaga i poświęcenie zostały uhonorowane licznymi odznaczeniami, w tym trzykrotnie Orderem Virtuti Militari, Śląskim Krzyżem Powstańczym, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Orderem Odrodzenia Polski oraz Medalem Niepodległości.

Przypisy

  1. a b c SławomirS. Hordejuk SławomirS., Włodzimierz Abłamowicz, pseudonim Tatar, „Przegląd Tatarski” (2013/01), 2013, s. 19-20.
  2. Włodzimierz Abłamowicz. Fundacja 100. [dostęp 19.10.2022 r.]
  3. a b c MirosławM. Fazan MirosławM., FranciszekF. Serafin FranciszekF., Śląski słownik biograficzny. Seria nowa, wyd. 1, Katowice: Wydawn. Uniwersytetu Śląskiego, 1999, ISBN 83-226-0833-0, OCLC 43050464 [dostęp 11.11.2022 r.]
  4. Stanisław Abłamowicz, „Nowa Reforma” (127), 5.06.1901 r., s. 2.
  5. JózefJ. Reiss JózefJ., Aze schudła z ony chytrości do muzyki, „Dziennik Polski” (336), 7.12.1946 r., s. 3.

Oceń: Włodzimierz Abłamowicz

★★★★★
Średnia ocena:4.84 Liczba ocen:5