Władysław Kucharski (minister)

---

Życiorys

Władysław Kucharski, pochodzący z robotniczej rodziny, był synem Jana oraz Marii z Podsiadłowskich. Po tragicznej śmierci swojego ojca, jego rodzina przeniosła się do Krakowa. W tym mieście Władysław ukończył gimnazjum, a następnie w 1903 roku zdał maturę w Wyższej Szkole Realnej. Podjął dalszą edukację na Wydziale Inżynierii Politechniki Lwowskiej. W trakcie studiów stał się aktywnym członkiem Związku Młodzieży Polskiej Zet, co miało wpływ na jego przyszłą karierę. Po zakończeniu studiowania z tytułem inżyniera, znalazł zatrudnienie w obserwatorium astronomicznym Politechniki Lwowskiej. W 1910 roku wrócił do Krakowa, gdzie założył firmę noszącą nazwę Pierwsza Galicyjska Fabryka Papy Dachowej, Płyt Izolacyjnych i Asfaltu, a także był współwłaścicielem zakładu Fabryka Siatek, Mebli, Konstrukcji Żelaznych i Wyrobów Ornamentalnych Kutych.

Wielka Wojna

W czasie I wojny światowej, Władysław Kucharski był aktywnym członkiem Komitetu Książęco-Biskupiego w Krakowie. Od 1917 roku włączył się w działalność Wydziału Wykonawczego, zajmując się koordynacją produkcji oraz dystrybucji odzieży. Jego zaangażowanie zostało zauważone przez bpa Adama S. Sapiehę, który awansował go na stanowisko zastępcy kierownika Wydziału Aprowizacji Polskiej Komisji Likwidacyjnej w Krakowie (4 listopada 1918 roku). Po przekształceniu kolejnych instytucji, Władysław przejął kierownictwo sprawami aprowizacji. Dodatkowo, stał się członkiem Rady Nadzorczej Ziemskiego Banku Kredytowego we Lwowie oraz Syndykatu Koszykarskiego SA w Krakowie. Wstąpił również do Ligi Narodowej, co poszerzyło jego wpływy.

II Rzeczpospolita

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w styczniu 1919 roku, wstąpił do Związku Ludowo-Narodowego, gdzie stał się członkiem Komitetu Politycznego. Na zaproszenie Romana Dmowskiego w marcu 1919 roku udał się do Paryża w celu uczestnictwa w konferencji pokojowej. Dzięki wsparciu lidera endecji, został podsekretarzem stanu w Ministerstwie byłej Dzielnicy Pruskiej, kierowanym przez Władysława Seydę. Po jego rezygnacji, Kucharski objął nowe ministerstwo w rządzie Leopolda Skulskiego. Później, w gabinecie Władysława Grabskiego pełnił funkcje w rządzie, a następnie w rządzie Wincentego Witosa, z którego zrezygnował 23 sierpnia 1921 roku, z powodu sporów koalicyjnych.

Równolegle prowadził działalność biznesową, zostając jednym z udziałowców spółki J. Górecki, W. Kucharski i Spółka Fabryka Wyrobów Metalowych SA, specjalizującej się w produkcji wyrobów drucianych. W 1923 roku wszedł w posiadanie większościowym kontrolując firmę i wprowadzając ją na giełdę pod nazwą Spółka Akcyjna W. Kucharski. W 1922 roku, reprezentując Chrześcijański Związek Jedności Narodowej, został wybrany do parlamentu, zasiadając jako wiceprzewodniczący klubu parlamentarnego Związku Ludowo-Narodowego oraz w komisji przemysłowo-handlowej. Nominowany na ministra przemysłu i handlu, starał się zapewnić pożyczki zagraniczne na rozwój przemysłu, jednak podpisał niekorzystną umowę z kapitałem francuskim, co przyniosło państwu ogromne straty.

Od 1 września do 15 grudnia 1923 roku pełnił również funkcję ministra skarbu, w okresie hiperinflacji marki polskiej. Nowy minister dążył do zrównoważenia budżetu poprzez specjalny jednorazowy podatek majątkowy. Mimo tego, nie podjął skutecznych działań w walce z hiperinflacją, co zakończyło się jego obciążeniem winą za transakcję żyrardowską. W związku z tym, Polska Partia Socjalistyczna złożyła wniosek o postawienie Kucharskiego przed Trybunałem Stanu, który ostatecznie nie wszedł w życie z braku wymaganej większości głosów. Korzystając z immunitetu, Kucharski uniknął odpowiedzialności karnej, co było jednym z poważniejszych skandali gospodarczych w przededniu przewrotu majowego. Po zakończeniu kariery politycznej, zajął się działalnością gospodarczą, zasiadając w zarządach różnych przedsiębiorstw do 1939 roku.

II wojna światowa i Polska Rzeczpospolita Ludowa

Za sprawowanie funkcji ministra w byłej dzielnicy pruskiej, Kucharski znalazł się w zainteresowaniu Gestapo, przez co musiał ukrywać się podczas okupacji. Po wojnie zaangażował się w działalność mającą na celu popularyzację wiedzy astronomicznej. Przyczynił się do reaktywacji oddziału Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii, a w latach 1949-1959 pełnił funkcję prezesa. W tym okresie jednak dopuszczał się przestępstw urzędniczych, które zostały umorzone w 1964 roku.

W latach 1955-1959, Władysław Kucharski zasiadał w redakcji popularnonaukowego pisma astronomicznego „Urania”. Zmarł 27 grudnia 1964 roku, a jego ciało spoczęło na cmentarzu Rakowickim w Krakowie w specjalnie wyznaczonym miejscu.

Życie prywatne

W życiu Władysława Kucharskiego ważnym elementem była rodzina. Jego młodszy brat, Roman, żył w latach 1887-1909 i pełnił rolę nauczyciela, co dobrze świadczy o wartościach edukacyjnych, które rodzina się kierowała.

W 1910 roku związał się węzłem małżeńskim z Janiną Grzybińską.

Wspólnie wychowali trzy córki: Danutę, Ewę oraz Annę, co świadczy o ich bliskich relacjach rodzinnych i zaangażowaniu w życie ich dzieci.

---

Oceń: Władysław Kucharski (minister)

---