Jakub Najmanowicz, znany także jako Naymanowic, urodził się około roku 1584 w Krakowie i zmarł 23 listopada 1641 roku w tym samym mieście. Był to postać niezwykle znacząca w kontekście historycznym, profesor prawa oraz rektorAkademii Krakowskiej. Jego działalność w dziedzinie prawa miała duży wpływ na rozwój nauki w tamtym czasie.
Niezwykle ceniony w swoim fachu, Najmanowicz pełnił również funkcję kanonika w Krakowie, co dodatkowo podkreślało jego znaczenie zarówno w kręgach naukowych, jak i religijnych. Jego życie oraz osiągnięcia zostają w pamięci historyków jako przykład dedykacji i zaangażowania w rozwój akademicki Polski w XVII wieku.
Życiorys
Pochodząc z mającej dobre tradycje rodziny mieszczańskiej, Jakub Najmanowicz był synem zamożnego kupca o imieniu Jakub oraz starszym bratem lekarza i profesora Krzysztofa. W 1596 roku rozpoczął naukę na Akademii Krakowskiej, a niebawem wyjechał na koszt swojego wuja, Jana Stefańskiego, który był kanonikiem sandomierskim. Jego dalsza edukacja odbyła się w Włoszech i Francji, gdzie około 1604 roku uzyskał stopień doktora filozofii w Paryżu. W 1605 roku, po nostryfikacji dyplomu w Krakowie, rozpoczął wykłady na wspomnianej Akademii.
W 1609 roku Najmanowicz wyjechał ponownie, prawdopodobnie do Włoch, gdzie spędził czas w Padwie. Z tejże miejscowości skierował się do Rzymu, a tam na Wydziale Prawa, 21 lutego 1611 roku, zdobył tytuł doktora obojga praw. Po powrocie do kraju, w 1613 roku, uzyskał zgodę kapituły katedralnej na objęcie stanowiska prefekta Seminarium Zamkowego na Wawelu.
W 1621 roku po raz pierwszy objął urząd rektora Akademii Krakowskiej, co powtarzał jeszcze 15 razy. W tym okresie zaangażował się w wieloletni konflikt z jezuitami, stawiając w obronie przywilejów instytucji akademickiej. Dzięki nieustępliwości Najmanowicza, komisja królewska wydawała 15 marca 1633 r. wyrok nakazujący zamknięcie szkół jezuickich w Krakowie. Na sejmie warszawskim, 17 marca 1635 roku, wynegocjował uchwalanie konstytucji, która rozszerzała monopol nauczania Akademii oraz zakazywała otwierania nowych szkół w Krakowie oraz jego przedmieściach.
Nadto, wielokrotnie przeciwstawiał się wszelkim próbom ograniczenia jego uprawnień, takich jak cenzura książek w 1621 roku czy dysponowanie majątkiem profesorów, którzy umarli bez testamentów w 1632 roku. W 1626 roku, jego pozycja w strukturze kościelnej umocniła się, gdy został kanonikiem kapituły krakowskiej.
Jakub Najmanowicz zmarł zaledwie kilka tygodni po wyborze na 16. kadencję rektorską, zostając pożegnanym jako nieustraszony obrońca praw i przywilejów Akademii. Został pochowany w kaplicy Doktorów (Szafrańców) w katedrze wawelskiej, gdzie umieszczono także jego epitafium nagrobne wykonane z czarnego marmuru.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Lucyna Kulińska | Adam Jan Stupnicki | Dagmara Jajeśniak-Quast | Filip Neriusz Golański | Anna Lebet-Minakowska | Krzysztof Kłosiński (profesor) | Katarzyna Turnau | Wojciech Frazik | Jan Calikowski | Piotr Flin | Zofia Bielańska-Osuchowska | Magdalena M. Baran | Władysław Marek Turski | Kazimiera Sobieska-Stachurowa | Alexandra Kwiatkowska-Viatteau | Stanisław Estreicher | Anna Citkowska-Kimla | Jan Robel | Kazimierz Zakrzewski (historyk) | Józef KorpantyOceń: Jakub Najmanowicz