UWAGA! Dołącz do nowej grupy Kraków - Ogłoszenia | Sprzedam | Kupię | Zamienię | Praca

Kazimiera Sobieska-Stachurowa

Nauka i edukacja

Kazimiera Sobieska-Stachurowa to niezwykle utalentowana i zaangażowana osobowość w polskiej historii. Urodziła się 10 marca 1916 roku w Krakowie, a jej życie zakończyło się 7 sierpnia 2007 roku w Chartres. W okresie swojego życia, Sobieska-Stachurowa odgrywała kluczowe role w różnych dziedzinach, zwłaszcza w edukacji i działalności społecznej.

Była polską nauczycielką, której pasja do edukacji oraz wychowania młodzieży przejawiała się w jej wielu działaniach. Jako działaczka harcerska, przyczyniła się do rozwoju harcerstwa w Polsce, a w latach 1940–1941 pełniła funkcję komendantki konspiracyjnej Krakowskiej Chorągwi Harcerek. W tej roli miała za zadanie organizowanie i koordynowanie przedstawicielek harcerstwa, co wymagało nie tylko odwagi, ale też umiejętności przywódczych.

W czasie II wojny światowej, Kazimiera była również łączniczką Armii Krajowej, co oznaczało, że jej zadaniem było utrzymywanie łączności pomiędzy różnymi jednostkami walczącymi o wolność Polski. Jej zaangażowanie w działalność jednostek oporu ukazało nie tylko jej determinację, ale również silne poczucie patriotyzmu. Dodatkowo, była uczestniczką tajnego nauczania, co w tamtych czasach było niezwykle istotnym sposobem na zachowanie wiedzy i edukacji w obliczu okupacji.

Kazimiera Sobieska-Stachurowa to symbol siły i determinacji, a jej życie oraz działania pozostają inspiracją dla wielu pokoleń.

Życiorys

Kazimiera Sobieska była córką profesora Wacława Sobieskiego oraz Stanisławy z Zielińskich. Uczęszczała do Państwowego Gimnazjum Żeńskiego nr X im. Królowej Wandy. Już od 1925 roku aktywnie uczestniczyła w ruchu harcerskim, przynależąc do 1. Krakowskiej Drużyny Harcerek im. Królowej Jadwigi. W 1934 roku objęła stanowisko drużynowej, a cztery lata później stała się hufcową I Hufca Harcerek oraz podharcmistrzem. Jej działalność na rzecz harcerstwa obejmowała szereg znaczących wydarzeń, takich jak Zlot Skautów Słowiańskich w Pradze w 1931 roku czy VII Światowa Konferencja Skautek w 1932 roku. Uczestniczyła także w Jubileuszowym Zlocie ZHP w Spale (1935).

Po ukończeniu gimnazjum podjęła studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, które niestety przerwała z powodu wybuchu II wojny światowej i agresji niemieckiej w 1939 roku. Od początku okupacji włączyła się do konspiracyjnej Organizacji Harcerek oraz prowadziła działalność pomocową. Przez dwa lata była kierowniczką domu dla dzieci ofiar bombardowań w Krakowie (1939–1941) oraz angażowała się w prace Towarzystwa Opieki Młodzieży. Od lutego 1940 roku pełniła funkcję komendantki Krakowskiej Chorągwi Harcerek oraz Pogotowia Harcerek Chorągwi.

Pod koniec 1941 roku, z powodu inwigilacji przez gestapo, zrezygnowała z pełnionych funkcji. W kolejnym roku wyjechała z matką do Mszany Dolnej, gdzie jej rodzina miała dom. Tam zaangażowała się w działalność tajnych kompletów oraz pełniła rolę łączniczki dla okolicznych oddziałów Armii Krajowej. Została jednak aresztowana wraz z matką z powodu działalności konspiracyjnej jej brata Jakuba, najpierw trafiając do więzienia w Nowym Sączu, a następnie do obozu w Płaszowie.

Po wojnie Kazimiera powróciła do Mszany Dolnej, gdzie podjęła pracę jako nauczycielka w nowo utworzonym gimnazjum dla dzieci chłopskich. Zainicjowała również powstanie drużyny harcerskiej. Była żoną Jana Stachury, oficera Armii Krajowej, który został uwięziony przez NKWD i skazany na 14 lat łagru. Po jego udanej ucieczce z więzienia w Wadowicach, wykorzystując swoje znajomości w konsulacie francuskim w Krakowie, zdobyła dla nich miejsca w transporcie byłych francuskich jeńców wojennych. Ostatecznie dotarli do brytyjskiej strefy okupacyjnej, a w listopadzie 1947 roku osiedli w Francji, w Villiers-le-Morhier, gdzie wychowali troje dzieci.

Kazimiera Sobieska-Stachurowa zmarła 7 sierpnia 2007 roku w Chartres. Przed swoją śmiercią wielokrotnie odwiedzała Polskę.

Oceń: Kazimiera Sobieska-Stachurowa

★★★★★
Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:5