Janusz Pająk, urodzony 10 maja 1951 roku w Krakowie, jest wybitnym przedstawicielem polskiej chemii. Specjalizuje się w obszarze technologii chemicznej, a jego zainteresowania obejmują również chemię organiczną oraz chemię węgla.
Jako nauczyciel akademicki, Pająk ma znaczący wkład w rozwój dziedziny chemii w Polsce, łącząc teorię z praktycznym zastosowaniem na wielu płaszczyznach. Jego prace naukowe przynoszą nowatorskie podejście do problemów związanych z chemią, co sprawia, że jest osobą poważaną w środowisku naukowym.
Życiorys
Janusz Pająk to uznany chemik, który swoją karierę naukową rozpoczął w 1974 roku, kiedy to zdobył dyplom magistra inżyniera chemii organicznej, specjalizując się w technologii polimerów. Ukończył studia na Wydziale Technologii i Inżynierii Chemicznej Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Po skończeniu studiów, odbył roczną służbę wojskową, a następnie podjął pracę w katowickim oddziale Przedsiębiorstwa Doświadczalno-Produkcyjnego „Naftochem”, gdzie rozpoczął swoją karierę jako specjalista ds. trybologii. W tej roli koncentrował się na opracowywaniu oraz wdrażaniu nowych produktów smarowych. Równocześnie, w latach 1975-1977, uczestniczył w Podyplomowym Studium Techniki Smarowniczej na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
W 1979 roku Janusz Pająk objął stanowisko starszego asystenta w Zakładzie Petro i Karbochemii PAN w Gliwicach, gdzie pod okiem prof. Anny Marzec prowadził badania nad strukturą węgli. W latach 1982–1985 przebywał na stypendium naukowym w Stanach Zjednoczonych. Po powrocie, obronił pracę doktorską na Wydziale Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, zatytułowaną „Badania kinetycznych efektów izotopowych i objętości aktywacji reakcji przeniesienia wodoru z węglowodorów hydroaromatycznych do węgla oraz związków modelowych”, którą również pisał pod kierunkiem prof. Anny Marzec.
Od 1987 roku prowadził szereg samodzielnych badań naukowych. W latach 1989–1992 pełnił funkcję kierownika zespołu badań przemian organicznych węgla w Zakładzie Karbochemii PAN. W 1997 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na Wydziale Chemii Politechniki Wrocławskiej na podstawie rozprawy poświęconej badaniom reakcji przeniesienia wodoru z węglowodorów hydroaromatycznych do węgla oraz jego składników petrograficznych. Następnie, w latach 1998–2005, pełnił rolę docenta i kierownika Pracowni Chemii i Struktury Węgla oraz Materiałów Węglowych w Zakładzie Karbochemii PAN w Gliwicach.
Od 2000 roku Janusz Pająk piastuje stanowisko profesora nadzwyczajnego na Politechnice Opolskiej. W latach 2006–2010 kierował Katedrą Zastosowań Chemii i Mechaniki. Dodatkowo, w okresie od 2008 do 2012 roku, sprawował funkcję prodziekana ds. nauki na Wydziale Inżynierii Produkcji i Logistyki tej uczelni.
Przypisy
- Badania reakcji przeniesienia wodoru z węglowodorów hydroaromatycznych do węgla, jego składników petrograficznych oraz produktów ekstrakcji w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 13.04.2012 r.]
- a b c Wiadomości Uczelniane Politechniki Opolskiej nr 13 (176), czerwiec 2008, s. 24.
- a b c Wiadomości Uczelniane Politechniki Opolskiej nr 13 (176), czerwiec 2008, s. 23.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Janusz Korosadowicz | Stanisław Pareński | Ignacy Wasserberg | Maria Estreicherówna | Stefan Bolland | Stanisław Moskal (1935–2019) | Andrzej Nadolski | Andrzej Pach | Marta Kudelska | Bronisław Gustawicz | Szymon Gonet | Tadeusz Urbańczyk (pedagog) | Jerzy Rajman | Jerzy Zathey | Łukasz A. Plesnar | Antoni Cetnarowicz | Juliusz Bator | Paweł Tylek | Jerzy Ratajewski | Magdalena SmoczyńskaOceń: Janusz Pająk (chemik)