Jerzy Krzysztof Stanisław Zathey, urodzony 15 kwietnia 1911 roku w Krakowie, był postacią wyjątkową w polskiej historiografii. Zmarł 27 kwietnia 1999 roku w Mszanie, w pobliżu Tylawy, pozostawiając po sobie bogaty dorobek naukowy.
Jako historyk, Zathey specjalizował się w badaniach nad dziejami kultury średniowiecznej i renesansowej. Jego pasja do historii przejawiała się nie tylko w działalności naukowej, ale także w roli rękopiśmiennika, co sprawiło, że stał się znanym i cenionym badaczem. Dodatkowo, jego praca na stanowisku bibliotekarza umożliwiła mu zbieranie oraz archiwizowanie wiedzy, co przyczyniło się do zachowania i promocji polskiego dziedzictwa kulturowego.
Życiorys
Jerzy Zathey, po ukończeniu w 1929 roku Gimnazjum Klasycznego im. Jana Sobieskiego, rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończenie studiów nastąpiło 13 grudnia 1933, kiedy to uzyskał tytuł magistra filozofii. Równocześnie, uczestniczył w zajęciach w Studium Pedagogicznym UJ, zdając egzamin nauczycielski z historii oraz nauki o Polsce współczesnej. W 1935 roku, zdobył dyplom kwalifikujący do nauczania historii w szkołach średnich.
W 1936 roku, z rąk prof. Stanisława Kota obronił pracę doktorską, której temat dotyczył polityki oraz propagandy w mowie posłów do Stolicy Apostolskiej w latach 1415–1518. Dzięki stypendium, od lutego 1937 do sierpnia 1938 prowadził badania naukowe w różnych bibliotekach i archiwach, takich jak Wiedeń, Salzburg, Wenecja, Florencja, Rzym, Neapol, Bazylea, Awinion, Marsylia, Paryż, Monachium oraz Berlin.
W okresie 1938–1944 pracował jako kustosz w Dziale Starszych Rękopisów Biblioteki Narodowej. Po wybuchu powstania warszawskiego, zaangażował się w prace zabezpieczające cenne zbiory tej instytucji w Bibliotece Krasińskich. W 1946 roku zdał państwowy egzamin bibliotekarski I stopnia, co dało mu formalne kwalifikacje jako bibliotekarza. Następnie, w latach 1945–1981 był kustoszem i od 1 kwietnia 1957 roku pełnił funkcję kierownika Oddziału Rękopisów Biblioteki Jagiellońskiej.
Po przejściu na emeryturę w 1981 roku, Jerzy Zathey stał się jednym z pionierów metody naukowej obróbki rękopisów średniowiecznych, będąc również wydawcą wielu tekstów źródłowych w języku łacińskim i staropolskim. Od 5 lutego 1980 roku, był członkiem korespondentem Medieval Academy of America w Cambridge, Mass. Od 1983 roku pełnił tytuł profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wyróżniono go Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Jerzy Zathey zmarł w Mszanie k. Tylawy, w powiecie dukielskim, a jego pochówek odbył się 6 maja 1999 roku na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera U-zachód-po lewej Przybylskich). Był mężem Zofii z Gryglewskich (1911–1982), a ich rodzina powiększyła się o syna Jacka (1942–2016) oraz córkę Beatę.
Wybrane publikacje
Jerzy Zathey, znany polski badacz, przyczynił się do wielu znaczących publikacji w dziedzinie badań nad rękopisami oraz historii literatury. Oto wybrane prace, które ukazują jego działalność naukową:
- Katalog rękopisów średniowiecznych Biblioteki Kórnickiej, (1963),
- Wstęp do faksymilowego wydania Dzieł wszystkich Kopernika, t. 1, (1972),
- (współautor) Catalogus codicum manuscriptorum medii aevi Latinorum, qui in Bibliotheca Jagellonica asservantur, t. 1-4, (1980–1988).
Przypisy
- Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 19.05.2020 r.]
- 20 rocznica śmierci Jerzego Zatheya
- Marian Zwiercan: Z żałobnej karty. Jerzy Zathey 1911–1999 „Przegląd Biblioteczny” 67 (1999), z. 3, s. 231.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Jerzy Rajman | Tadeusz Urbańczyk (pedagog) | Szymon Gonet | Janusz Pająk (chemik) | Janusz Korosadowicz | Stanisław Pareński | Ignacy Wasserberg | Maria Estreicherówna | Stefan Bolland | Stanisław Moskal (1935–2019) | Łukasz A. Plesnar | Antoni Cetnarowicz | Juliusz Bator | Paweł Tylek | Jerzy Ratajewski | Magdalena Smoczyńska | Israel Meir Freimann | Dorota Gil | Piotr Dobosz | Lech DzienisOceń: Jerzy Zathey