Janusz Sikorski (historyk)


Janusz Sikorski, historyk o znaczących osiągnięciach, urodził się 10 kwietnia 1927 roku w historycznym Krakowie. Przez wiele lat swojego życia przyczynił się do rozwoju polskiej historii wojskowej.

W swojej karierze akademickiej, która obejmowała wysokie stanowiska, otrzymał tytuł profesora nauk wojskowych, co podkreśla jego imponujące kwalifikacje i zaangażowanie w badania naukowe.

Był także pułkownikiem w armii polskiej, co dodatkowo wzbogaciło jego wiedzę o historii militarnych strategii i taktyk. Zmarł 28 października 2011 roku w Salt Lake City, w Stanach Zjednoczonych, zostawiając po sobie istotny wkład w historię i naukę.

Życiorys

Janusz Sikorski przyszedł na świat w rodzinie Feliksa i Wiktorii Sikorskich. Swoje zawodowe życie poświęcił pracy naukowej, pełniąc rolę pracownika w Wojskowym Instytucie Historycznym. W 1959 roku objął stanowisko kierownika Zakładu VI Historii Dawnego Wojska Polskiego, działającego w delektowanym instytucie.

Jego kariera akademicka nabrała tempa, kiedy w 1967 roku uzyskał doktorat na Uniwersytecie Warszawskim, przedstawiając pracę na temat „Ksiąg hetmańskich” Stanisława Sarnickiego, która była osadzona w kontekście piśmiennictwa wojskowego w Polsce XVI wieku. Jego promotorem był Stanisław Herbst. W 1990 roku, Janusz Sikorski uzyskał prestiżowy tytuł profesora nauk wojskowych.

Janusz Sikorski był także wykładowcą w Katedrze Historii Wojskowej w Wojskowej Akademii Politycznej. Jego bogate doświadczenie i wiedza często wykorzystywane były w mediach. Do 1994 roku pełnił funkcję przewodniczącego jury w popularnym teleturnieju „Wielka gra”, gdzie niejednokrotnie występował jako główny ekspert, autor pytań związanych z tematyką historyczną. Po jego wyjeździe do Stanów Zjednoczonych, jego miejsce zajął prof. Andrzej Makowiecki.

Wśród ekspertów historycznych, którzy go później zastąpili, znalazł się m.in. prof. Marek Wagner oraz prof. Tadeusz Panecki. Janusz Sikorski zmarł w Salt Lake City w wyniku poważnego udaru mózgu. Został pochowany 2 listopada 2011 roku na cmentarzu Larkin Sunset Lawn.

Wybrane publikacje

Janusz Sikorski jest znanym historykiem, autorem licznych publikacji dotyczących tematyki wojskowości oraz polskiej sztuki wojennej. Jego książki stanowią nieocenione źródło wiedzy dla wszystkich zainteresowanych tym obszarem. Poniżej przedstawiamy wybrane prace tego autora.

  • Jak walczyli nasi przodkowie, cz. 1, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1952,
  • Jak walczyli Polacy (o polskiej sztuce wojennej XVIII i XIX w.), Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1953,
  • Materiały do historii sztuki wojennej: przedruk skryptów wykładów J. Sikorskiego: Polska sztuka wojenna w okresie 1830–1864, cz. 3, wyd. 2 popr. i uzup., Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1954,
  • Wojsko i sztuka wojenna w starożytności, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1957,
  • Wojsko i sztuka wojenna epoki feudalizmu: od VI do XV wieku, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1959,
  • Wojsko i sztuka wojenna epoki feudalizmu: od XVI do XVIII wieku, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1960,
  • Wojsko i sztuka wojenna epoki kapitalizmu: od drugiej połowy XVIII do końca XIX wieku, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1961,
  • Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864, t. 1: Do roku 1648, red. nauk. Janusz Sikorski, Warszawa: Wydawnictwo Obrony Narodowej 1965,
  • Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864, t. 2: 1648–1864, red. nauk. Janusz Sikorski, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1966,
  • Wojsko i sztuka wojenna epoki kapitalizmu: od drugiej połowy XVIII do końca XIX wieku, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1971,
  • Zarys historii wojskowości powszechnej do końca wieku XIX, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1972 (wyd. 2 popr. i uzup. – 1975),
  • Materiały do studiowania historii wojska i sztuki wojennej, cz. 1 z. 1: Wojsko i sztuka wojenna w starożytności, Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej 1973,
  • Materiały do studiowania historii wojska i sztuki wojennej, cz. 1 z. 2: Wojsko i sztuka wojenna epoki feudalizmu (od VI do XV wieku), Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej 1973,
  • Materiały do studiowania historii wojska i sztuki wojennej, cz. 1 z. 3: Wojsko i sztuka wojenna epoki feudalizmu (od XVI do XVIII wieku), Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej 1973,
  • Udział Polaków w wojnach o wolność i niepodległość innych narodów w XVIII i XIX wieku, Warszawa: „Czasopisma Wojskowe” 1978,
  • Kanny 216 p.n.e., Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej 1984 (wyd. 2 – Warszawa: „Bellona” 2012), seria Historyczne Bitwy,
  • Jan Tarnowski, Consilium rationis bellicae, wstęp napisał Janusz Sikorski, tekst dzieła do dr. przygot. oraz notą wydawniczą, komentarzem i słownikiem opatrzył Tadeusz Marian Nowak, Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej 1987,
  • Polskie tradycje wojskowe. 1, Tradycje walk obronnych z najazdami Niemców, Krzyżaków, Szwedów, Turków i Tatarów, pod red. Janusza Sikorskiego, Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej 1990,
  • Polskie piśmiennictwo wojskowe od XV do XX wieku, Warszawa: „Bellona” 1991,
  • Jasna Góra 1655, Warszawa: „Bellona” 1994.

Przypisy

  1. a b Janusz Sikorski (1927–2011) [online], www.findagrave.com [dostęp 03.11.2023 r.]
  2. Tadeusz Marian Nowak, Moja przygoda z Wielką Grą. Fragment pamiętnika, [dostęp 24.07.2018 r.]
  3. Prof. Janusz Sikorski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 28.05.2016 r.]
  4. Kazimierz Sobczak, Z historii i współczesności Wojskowego Instytutu Historycznego im. Wandy Wasilewskiej, "Wojskowy Przegląd Historyczny" 1987 r., nr 1 (119), s. 43.

Oceń: Janusz Sikorski (historyk)

Średnia ocena:4.55 Liczba ocen:13