Józef Gębczak

---

Życiorys

W 1931 roku Józef Gębczak zakończył naukę w Gimnazjum im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie, co otworzyło mu drzwi do studiów na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Okres II wojny światowej spędził w Głowaczowej, gdzie pełnił rolę nauczyciela dla uczniów w ramach tajnych kompletów edukacyjnych zorganizowanych przez Kuratorium Krakowskiego Okręgu Szkolnego.

Po zakończeniu działań wojennych, 8 maja 1945 roku, prof. Stanisław Lorentz przydzielił Gębczaka do grupy naukowej, której zadaniem była praca we Wrocławiu. Już dwa dni później rozpoczął działalność w Referacie Bibliotek we Wrocławiu, a od 14 czerwca tego samego roku obejmował stanowisko zastępcy kierownika Referatu Muzeów i Ochrony Zabytków, który funkcjonował pod patronatem wrocławskiego Pełnomocnika Ministra Oświaty. Szybko, bo już 18 czerwca 1945, zyskał mianowanie na kierownika Delegatury Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków Ministerstwa Kultury i Sztuki.

Józef Gębczak równolegle pracował jako asystent w Zakładzie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie w 1949 uzyskał tytuł magistra po obronie swojej pracy. W 1947 roku stał się asystentem w Muzeum Państwowym, które było nowo tworzonym projektem, a jego wiedza o zbiorach tego muzeum szybko zyskała mu uznanie w krajowym środowisku muzealniczym.

Z dniem 1 stycznia 1950 roku, kiedy placówka zmieniła nazwę na Muzeum Śląskie, Gębczak objął stanowisko kustosza działu bibliotecznego, a od marca 1953 roku był dyrektorem tego muzeum. Jego wkład w rozwój polskiego muzealnictwa jest nie do przecenienia, wśród jego osiągnięć należy szczególnie podkreślić rozszyfrowanie tzw. Listy Grundmanna. W końcu spoczął na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu, co jest świadectwem jego znaczącego dorobku oraz roli w historii kultury.

---

Oceń: Józef Gębczak

---