Wśród wybitnych postaci polskiej matematyki, Jacek Szarski zajmuje szczególne miejsce. Urodził się 6 lutego 1921 roku w Krakowie, a jego życie zakończyło się 21 lutego 1980 roku w Zakopanem.
Jacek Szarski był nie tylko uznawanym matematykiem, ale również osobą, której twórczość miała znaczący wpływ na rozwój tej dziedziny w Polsce.
Życiorys
Pochodzenie Jacka Szarskiego nawiązuje do jego rodziny kupieckiej, z której był synem Antoniego Szarskiego (1891–1946) oraz wnukiem Henryka Szarskiego. Jego edukacja rozpoczęła się w II Liceum Ogólnokształcącym w Krakowie, a w 1938 roku podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W trudnych czasach okupacji hitlerowskiej, Szarski kontynuował swoją naukę na tajnym uniwersytecie. Ukończył studia i uzyskał stopień magistra w marcu 1945 roku. Wkrótce potem, pod koniec tego samego roku, obronił pracę doktorską, której temat brzmiał: O problemie integralnego istnienia całki pierwszej równania różniczkowego zwyczajnego, napisaną pod okiem Tadeusza Ważewskiego. Następnie, w 1947 roku, obronił pracę habilitacyjną poświęconą nierównościom różniczkowym cząstkowym pierwszego rzędu.
Jacek Szarski związał swoje życie zawodowe z Uniwersytetem Jagiellońskim, gdzie rozpoczął pracę już w marcu 1945 roku. Najpierw zajmował stanowisko asystenta w II Katedrze Matematyki, a następnie pracował w różnych rolach, kończąc jako profesor zwyczajny w II Katedrze Analizy Matematycznej. Po przejściu profesora Ważewskiego na emeryturę w 1966 roku, Szarski objął kierownictwo katedry. W latach 1956–1958 pełnił funkcję dziekana Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego, a w latach 1964–1966 był prorektorem UJ.
W latach 1979–1981 służył jako prezes Polskiego Towarzystwa Matematycznego, a w 1969 roku został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk. Jego badania koncentrowały się na równaniach i nierównościach różniczkowych.
Tragicznie, zmarł nagle podczas zimowego wypoczynku w Zakopanem, w pobliżu stoku Gubałówki. Został pochowany w rodzinnej nekropolii na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze Pas 12-wsch-po lewej Starzewskich.
Ordery i odznaczenia
Jacek Szarski odebrał szereg prestiżowych odznaczeń za swoje zasługi.
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, nadany w 1979 roku,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany w 1964 roku,
- Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany 15 stycznia 1955 roku,
- Medal Komisji Edukacji Narodowej, uhonorowany w 1979 roku,
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego, nadana w 1966 roku.
Przypisy
- Szarski Jacek, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 07.08.2024 r.]
- Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 25.01.2024 r.]
- Szarski, Jacek, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 10.09.2021 r.]
- M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 15.01.1955 r. Nr 0/165 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
- Jacek Szarski absolwent II LO w Krakowie
- Zarys biografii Jacka Szarskiego
- Jacek Szarski na Liście pamięci UJ
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Janusz Sikorski (historyk) | Leonard Neuger | Jacek Popiel (teatrolog) | Zygmunt Holcer | Katarzyna Bieroń | Józef Gębczak | Michał Niezabitowski | Zdzisław Szewczyk (etnograf) | Jan Ostrowski (historyk) | Zygmunt Żytkowski | Marek Valenta | Jacek Mulak | Adam Bielański (chemik) | Henryk Markiewicz | Kazimierz Jarmundowicz | Grażyna Trzeciak | Zofia Libiszowska | Maria Irena Mileska | Janina Oszast | Leopold InfeldOceń: Jacek Szarski