Zbigniew Korosadowicz

---

Życiorys

Ukończył studia z zakresu geografii na Uniwersytecie Jagiellońskim, co stanowiło początek jego kariery w tej dziedzinie. Po zakończeniu edukacji osiedlił się w Zakopanem, gdzie pracował jako nauczyciel w gimnazjum w latach 1934–1939. Po wojnie zajął się nauczaniem miernictwa, specjalizując się w geodezji, w zakopiańskim Technikum Budowlanym, gdzie pracował od 1945 do 1971 roku.

Przed wybuchem II wojny światowej był jednym z najbardziej aktywnych polskich taterników. Wśród jego znaczących osiągnięć podczas wspinaczek należy wymienić takie wyjścia jak:

• środkowa część północnej ściany Żabiej Turni Mięguszowieckiej w 1932 roku,
• południowo-wschodnia ściana Kołowego Szczytu w 1931 roku,
• północno-wschodnia grzęda Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego w 1935 roku,
• wschodnia ściana Łomnicy również w 1935 roku,
• północna ściana Małego Młynarza i północna ściana Jaworowego Szczytu zimą 1933 roku,
• północna ściana Małego Kieżmarskiego Szczytu zimą 1933 roku,
• północna ściana Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego zimą 1936 roku.

Jego ambicje wspinaczkowe nie kończyły się jednak na Tatrach; podejmował także wyzwania w Alpach i w Atlasie. W roku 1936 wstąpił do Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (TOPR). Po wybuchu wojny, na zlecenie niemieckich władz, zorganizował TOPR, przemianowując go na Tatra-Bergwacht, i kierował tą jednostką. Po wojnie przez krótki czas pełnił także funkcję kierownika TOPR, biorąc udział w licznych akcjach ratunkowych, w sumie prowadząc 68 wypraw.

Jednym z najbardziej pamiętnych momentów w historii polskiego ratownictwa górskiego była akcja ratunkowa, którą zorganizował w lutym 1945 roku, ratując rannych partyzantów w Dolinie Zuberskiej. Cała operacja była niezwykle niebezpieczna, ponieważ Niemcy wciąż utrzymywali kontrolę nad tą częścią Tatr, a teren był strategicznie ufortyfikowany. Sukces tej dramatycznej akcji został szeroko nagłośniony w mediach. Oprócz tego wydarzenia, poświęcono mu zarówno polskie filmy, jak Błękitny krzyż z 1955 roku w reżyserii Andrzeja Munka, jak i Na ratunek w reżyserii Krzysztofa Pola, a także czeski film Biela tma.

Korosadowicz zmarł w 1983 roku, podczas jednej z wycieczek w Tatry, a jego miejsce spoczynku to Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem, w sektorze P-III-18. Warto dodać, że jego młodszy brat, Janusz, był długoletnim działaczem Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK).

---

Oceń: Zbigniew Korosadowicz

---