Krystyna Szczepańska (scenografka)

---

Życiorys

Krystyna Szczepańska pojawiła się na świecie w Krakowie jako druga córka Piotra Szczepańskiego (1910–1988), który przez całe życie praktykował jako adwokat oraz był absolwentem Uniwersytetu Jana Kazimierza, oraz Stanisławy z domu Żółtańskiej (1910–2000), nauczycielki języka rosyjskiego pracującej w Technikum Chemicznym w Krakowie. Jej rodzice wywodzili się z Brzeżan, gdzie w trakcie drugiej wojny światowej angażowali się aktywnie w działania Armii Krajowej. Starsza siostra Krystyny, Alicja, podążyła śladami ojca, również stając się adwokatem.

Krystyna Szczepańska ukończyła studia na Wydziale ArchitekturyPolitechniki Krakowskiej. Dodatkowo przez dwa lata studiowała scenografię na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W pierwszej połowie lat 70. nawiązała bliską współpracę z grupą artystyczną Piwnicy pod Baranami. Związała się z reżyserem Andrzejem Majem, z którym stanęła na ślubnym kobiercu. Jak to wspominał Andrzej Maj: „[Krystyna Szczepańska] przez dziesięć lat zajmowała się co sobota dekoracją kabaretu. (…) Rozwieszała szmaty, rozrzucała rekwizyty, aranżowała wnętrze. Zajmowała się dekoracjami podczas opłatków, jajeczek, sylwestrów, bali. Nie było wtedy na nic pieniędzy, więc każde Piwniczne przedsięwzięcie poprzedzały żebracze wędrówki do fabryki papierosów po odrzuty tektury, do fabryki czekolady Wawel po kolorowe papierki od cukierków, staniol, złotko, do Nowej Huty po bibułę i czerwone płótno, do Andrychowa po wybrakowane materiały, do wytwórni bombek choinkowych po potłuczone bombki i tak dalej, i tak dalej. Z tych wszystkich braków i odrzutów robiło się potem cudowne dekoracje”.

Krystyna Szczepańska była odpowiedzialna za dekorację balów organizowanych przez Piwnicę pod Baranami. W maju 1973 roku, wraz z Wiesławem Dymnym, stworzyła scenografię dla balu na zamku w Niepołomicach. Wspólnie z mężem zorganizowali widowisko dla uczczenia 149-lecia Zawodu Pisarskiego J.I. Kraszewskiego. W roku 1976 ze względu na swoje zaangażowanie, znaleźli się w Komitecie Jubileuszowym, który przygotowywał obchody dwudziestolecia Piwnicy pod Baranami. W późniejszym okresie Krystyna Szczepańska zrealizowała scenografię do spektaklu Apologia Ambrożego Grabowskiego, który miał swoją premierę w 1978 roku, w reżyserii Piotra Skrzyneckiego. Spektakl był prezentowany w auli Akademii Ekonomicznej, a wśród gości znalazł się także Karol Estreicher, prawnuk Ambrożego Grabowskiego.

W owym czasie na świat przyszła ich córka, Magdalena, która również podjęła pracę jako kostiumografka oraz scenografka, aktywna głównie na polu reklamy. W latach 80. Krystyna Majowa odgrywała kluczową rolę w tworzeniu scenografii oraz kostiumów dla spektakli teatralnych oraz programów telewizyjnych reżyserowanych przez Andrzeja Maja. Współpraca zdobyła uznanie oraz przyczyniła się do wykonania wielu produkcji dla Teatru Telewizji oraz kilku przedstawień wystawianych na deskach Tarnowskiego Teatru im. Ludwika Solskiego oraz Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi. Na początku lat 90. postanowiła przeprowadzić się z Krakowa do Kolonii, a z czasem jednak wyemigrowała do Vancouver, gdzie, z nowego związku, przyszła na świat ich córka, Elizabeth.

Filmografia

Scenografia Krystyny Szczepańskiej jest nieodłącznie związana z wieloma ważnymi spektaklami telewizyjnymi oraz wyjątkowymi projektami filmowymi, które odcisnęły swoje piętno na polskiej kinematografii.

• 1981: my wciąż spieszący – spektakl telewizyjny,
• 1981: kocham cię za to, że cię kochać muszę – spektakl telewizyjny,
• 1982: znana nasza – spektakl telewizyjny,
• 1982: milczeć pogodnie – spektakl telewizyjny,
• 1983: droga do Czarnolasu – spektakl telewizyjny,
• 1984: wiersze i krajobrazy – widowisko telewizyjne,
• 1984: piękność z Amherst – spektakl telewizyjny,
• 1984: obszar swobody – spektakl telewizyjny,
• 1985: nad wodą wielką i czystą – spektakl telewizyjny,
• 1986: twarze Witkacego czyli regulamin firmy portretowej – spektakl telewizyjny,
• 1986: dwie wigilie – film telewizyjny,
• 1987: trąd w pałacu sprawiedliwości – spektakl telewizyjny,
• 1987: harnasie – film telewizyjny,
• 1988: dzieje kultury polskiej – film dokumentalny-fabularyzowany,
• 1991: koty? koty! – spektakl telewizyjny.

Scenografka była również odpowiedzialna za projektowanie kostiumów, gdzie swoje talenty wizualne przeniosła także na inne aspekty filmowej kreacji. Stworzyła kostiumy do takich produkcji jak:

• 1985: nad wodą wielką i czystą – spektakl telewizyjny,
• 1987: harnasie – film telewizyjny.

Krystyna Szczepańska znana jest także z pracy nad dekoracją wnętrz, co stanowiło wyzwanie dla jej kreatywności. Efekty można było podziwiać w:

• 1988: kornblumenblau.

Jej wkład w polski przemysł filmowy jest znaczący, a projekty Szczepańskiej charakteryzują się wyjątkową dbałością o detale oraz umiejętnością przenoszenia widzów w wykreowany przez nią świat.

Teatr

Scenografia Krystyny Szczepańskiej jest niezwykle różnorodna i bogata w różne realizacje teatralne. Poniżej przedstawiamy znaczące projekty artystki z różnych lat oraz ich twórców:

• 1978: Apologia Ambrożego Grabowskiego, czyli chwila przemijania (reż. Piotr Skrzynecki, Piwnica pod Baranami),
• 1979: Niebezpieczne związki (reż. Andrzej Maj, Tarnowski Teatr im. Ludwika Solskiego),
• 1982: Jednorożec z gwiazd (reż. Andrzej Maj, Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi),
• 1982: Historia, czyli tu wcale nie chodzi o Mozarta (reż. Andrzej Maj, Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi).

Warto również wspomnieć o dekoracjach oraz kostiumach stworzonych przez Szczepańską:

• 1983: Ozimina (reż. Andrzej Maj, Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi),
• 1985: Pornografia (reż. Andrzej Maj, Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi).

Każda z powyższych realizacji świadczy o niezwykłym talencie Krystyny Szczepańskiej oraz jej wrażliwości artystycznej, co czyni ją jedną z najważniejszych postaci współczesnego teatru.

---

Oceń: Krystyna Szczepańska (scenografka)

---