Juliusz Roman Pfeiffer, ur. 9 maja 1809 w Krakowie, zmarł 22 czerwca 1866 w Krzeszowicach, był wybitnym polskim aktorem i reżyserem teatralnym, a także znaczącą postacią w polskim świecie teatru.
W ciągu swojej kariery, Pfeiffer pełnił funkcję dyrektora Teatru Miejskiego w Krakowie w kilku etapach, w latach 1831–1838, 1840–1843 oraz 1854–1863. Jego zaangażowanie w polską kulturę teatralną miało ogromne znaczenie dla rozwoju sztuki scenicznej w tym okresie.
Jednym z najważniejszych wydarzeń w jego karierze było tournée do Wiednia w 1856 roku, które można uznać za przełomowy moment. To był pierwszy raz, kiedy polski zespół teatralny wystąpił na zachodzie Europy, co miało istotne znaczenie dla promowania polskiego dorobku artystycznego.
Pfeiffer z pewnością pozostawił trwały ślad w historii polskiego teatru, a jego dokonania inspirują kolejne pokolenia artystów.
Życiorys
Rodzina
Juliusz Pfeiffer przyszedł na świat w Krakowie, jako syn Jana Nepomucena Pfeiffera, który zajmował się malarstwem, oraz Elżbiety Rebsamen z domu. W 1833 roku wstąpił w związek małżeński z Bogumiłą Wetterich.
Wykształcenie i kariera zawodowa
W Krakowie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednocześnie mając okazję występować na scenach amatorskich oraz w teatrze krakowskim, który prowadził od 1831 do 1840 roku. Organizował gościnne występy zespołu, w tym w Kaliszu, gdzie w latach 1836 i 1837 zrealizował szereg przedstawień. Latem 1843 roku w Kaliszu kierował grupą aktorów, którzy grali takie sztuki jak Edyp Sofoklesa, Ruy Blas Victora Hugo oraz utwory Aleksandra Fredry.
Od 1843 roku pełnił rolę reżysera w teatrze krakowskim, a w sezonach letnich w latach 1844–1845 prowadził występy w Poznaniu. Te dwa lata okazały się jednymi z najciekawszych w historii poznańskiej sceny teatralnej, co było wynikiem różnorodnego oraz ambitnego repertuaru oraz niesamowitych wykonawców. W lecie 1846 roku powrócił do Kalisza z zespołem z Krakowa, przedstawiając takie utwory jak Cyrulik sewilski Pierre’a Beaumarchais’go, Dziewicę orleańską Friedricha Schillera oraz opery, w tym Wolnego strzelca Carla Webera, Niemą z Portici Daniela Aubera i Córkę pułku Gaetana Donizettiego.
W Poznaniu, w okresie od czerwca do września 1847 roku, praktykował głównie repertuar narodowy. Pełnił funkcję dyrektora teatru lwowskiego w latach 1849–1854, a następnie powrócił do teatru krakowskiego, gdzie działał od 1854 do 1863 roku. Pod jego kierownictwem w latach 1854–1855 i 1857–1859 teatr krakowski występował w Poznaniu jeszcze pięciokrotnie. Juliusz Pfeiffer zmarł w Krzeszowicach, gdzie również został pochowany.
W rolach, które odgrywał, odnosił znaczące sukcesy, a jako dyrektor odznaczał się talentem organizacyjnym. Jego zespół docierał do miejscowości wcześniej pozbawionych kontaktu z polskim teatrem, zwłaszcza na terenach zaboru pruskiego, gdzie w 1855 roku odwiedził Gniezno, Trzemeszno, Wrześnię, Środę, Śrem i Pleszew, a także Wrocław, a w 1857 roku Płock, Konin i Turek w roku 1860.
Przypisy
- Informacja na portalu geneteka.genealodzy.pl [dostęp 27.06.2017 r.]
- M. Zduniak, Muzyka w ogrodach wrocławskich, "Prace Kulturoznawcze", 13, 2012, s. 141.
- Zob. A. Szczerba, Podróże krajoznawcze Ludwika Kondratowicza (Władysława Syrokomli), "Analecta", 16, 2007, nr 1-2 (31-32), s. 116, 125, przypis nr 45.
- S. Kruk, "Teatr w dawnym Płocku (1808-1939)", Barbara Konarska-Pabiniak, Wrocław 1984, "Notatki Płockie", 30, 1985, nr 1/122, s. 56.
- a b c d Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981, s. 565.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Artur Szklener | Feliks Szynalewski | Anna Zawadzka-Gołosz | Iwona Siwek-Front | Stanisław Balicki (polonista) | Florian Cynk | Celina Michałowska | Wincenty Rapacki (1865–1943) | Rafał Malczewski (malarz) | Krystyna Grzybowska (pisarka) | Janusz R. Kowalczyk | Franciszek Henryk Nowicki | Antoni Zydroń | Stanisław Stwosz | Michał Nowicki (aktor, reżyser) | Antoni Rycharski | Aida Amer | Jaśmina Polak | Krystyna Szczepańska (scenografka) | Teresa SawickaOceń: Juliusz Pfeiffer