Rafael Scharf

---

Życiorys

Rafael Scharf ubezpieczał swoje wykształcenie w hebrajskiej szkole podstawowej, co pozwoliło mu na solidny start w życiu akademickim. W 1936 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, co otworzyło przed nim drzwi do kariery prawniczej.

Po zakończeniu nauki zajął się dziennikarstwem, kierując swoje zainteresowania ku tematom społecznym i politycznym. Publikował liczne artykuły w prasie syjonistycznej, co pomogło mu zdobyć uznanie w kręgach intelektualnych. W 1938 roku podjął decyzję o wyjeździe do Anglii, gdzie przyjął obywatelstwo brytyjskie.

W Londynie pełnił rolę korespondenta dla krakowskiego „Nowego Dziennika” oraz kontynuował naukę, studiując ekonomię w London School of Economics. Jego życie we wczesnych latach wojny zmieniło się dramatycznie, bowiem w czasie II wojny światowej służył w Armii Brytyjskiej, angażując się najpierw w piechotę, a później w działania brytyjskiego wywiadu.

Po zakończeniu konfliktu, Rafael Scharf zajął się pracą w jednostce, która była odpowiedzialna za przygotowywanie procesów zbrodniarzy wojennych. Jego działalność nie ograniczała się jednak tylko do pracy w wojsku. Był współzałożycielem „The Jewish Quarterly” oraz odegrał kluczową rolę w tworzeniu Instytutu Spraw Polsko-Żydowskich w Oxfordzie.

Jako wieloletni wiceprezes Międzynarodowego Stowarzyszenia im. Janusza Korczaka, Rafael Scharf był aktywny w działaniach na rzecz dialogu międzykulturowego. W 1997 roku opublikował książkę „Co mnie i Tobie Polsko? Eseje bez uprzedzeń”, która ukazała się w Wielkiej Brytanii nakładem Valentine Mitchell oraz w Polsce przez Fundację Judaica.

Odznaczenia

Rafael Scharf zdobył szereg odznaczeń, które świadczą o jego wkładzie w życie społeczne i kulturalne. Wśród nich znajduje się:

• Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, przyznany 23 listopada 1993 roku,
• Medal „Zasłużony dla Tolerancji”, wręczony w 1999 roku.

---

Oceń: Rafael Scharf

---