Tadeusz Zwoliński

---

Życiorys

Tadeusz Zwoliński, wraz ze swoim młodszym bratem Stefanem, od najmłodszych lat zafascynowany był Tatrami. Ich wspólna pasja obejmowała odkrywanie tajemnic podziemnego świata Tatr. W 1921 roku, bracia rozpoczęli systematyczne badania jaskiń tatrzańskich, co zaowocowało odkryciem wielu nowych obiektów, takich jak Poszukiwaczy Skarbów, Piwnica Miętusia oraz Średnia Kasprowa. W ich działalności nie ograniczali się jednak do nowych odkryć – eksplorowali również nieznane korytarze w jaskiniach, które już były znane, takich jak Mylna, Obłazkowa czy Zimna.

Tadeusz zasłynął jako pionier kartografii tatrzańskiej, wydając szereg map Tatr Polskich, Tatr Wysokich i Tatr Bielskich, obejmujących swoim zasięgiem cały masyw tatrzański. Był również autorem przewodników górskich, z których pierwszy, ukazany w 1922 roku, został stworzony wspólnie z bratem i nosił tytuł: Zakopane – stacja klimatyczna w Tatrach. Krótki przewodnik po Zakopanem i okolicy. To wydanie stanowiło fundament dla bardziej obszernego przewodnika, który obejmował już całość Tatr. Kolejne edycje ukazały się w latach: 1925, 1927, 1930 – również wspólnie z bratem – oraz w 1936 roku, a także w latach powojennych, już jako autor solo. Należał także do grona autorów przewodników narciarskich dotyczących Tatr.

Ważną rolę Tadeusz Zwoliński odegrał w Polskim Towarzystwie Tatrzańskim, będąc członkiem Zarządu Głównego w latach 1946–48. Dodatkowo, razem z bratem, prowadził księgarnię w Zakopanem, która została założona przez ich ojca, Leonarda, w latach 1923–50.

Tadeusz był również uznawany za utalentowanego fotografa, którego zdjęcia przedstawiające tatrzańskie pejzaże ukazywały się w formie widokówek. Jego twórczość jest świadectwem nie tylko talentu artystycznego, ale także głębokiej miłości do gór i przyrody.

W 1948 roku Tadeusz Zwoliński otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za swoje osiągnięcia i zasługi. Znajduje się wśród tych, którzy oddali serce dla polskich gór. Po swojej śmierci został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem, gdzie spoczywają wybite osobistości związane z kulturą i historią regionu.

Publikacje

Tadeusz Zwoliński, znany jako autor wielu istotnych publikacji, stworzył przewodnik tatrzański pod tytułem: Zakopane – stacja klimatyczna w Tatrach. Przewodnik ten doczekał się kilku wydań w latach 1922, 1925, 1927 oraz 1930, przy czym pierwsze wydania były przygotowane wspólnie z jego bratem Stefanem. Po wojnie, w roku 1936, a także w edycjach powojennych, Zwoliński kontynuował pracę nad przewodnikiem już samodzielnie.

Dodatkowo, brał udział w tworzeniu przewodników narciarskich, które nosiły tytuły: Zakopane i Tatry Polskie w zimie (opublikowany w 1934 roku) oraz Tatry i Zakopane w zimie (wydany w 1946 roku). Publikował również wyniki swoich eksploracji w tatrzańskich jaskiniach, które znalazły się w czasopiśmie „Wierchy”, w artykule zatytułowanym: Nieznane groty doliny Kościeliskiej, tom 1, wydanym w Lwowie w 1932 roku.

---

Oceń: Tadeusz Zwoliński

---