Wacław Koniuszko


Wacław Józef Koniuszko, urodzony w 1854 roku w Krakowie, to postać, która znacząco wpisała się w polski świat sztuki jako malarz. Jego twórczość jest świadectwem nie tylko talentu, ale również angażujących aspiracji artystycznych.

Wacław Koniuszko zmarł 24 sierpnia 1900 roku w swoim rodzinnym mieście, co zaowocowało jego powrotem do korzeni, które były dla niego nieustająco inspirujące.

Życiorys

Urodził się jako syn krawca Józefa i Małgorzaty z Migrelskich. Już w wieku dwunastu lat, w 1866 roku, rozpoczął naukę w Szkole Rysunku i Malarstwa w Krakowie, gdzie przez wiele lat, aż do 1875 roku, studiował pod opieką uznanych artystów, takich jak Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza oraz Jana Matejki. Po tym etapie kontynuował swoją edukację artystyczną w latach 1882–1885 na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, ucząc się pod kierunkiem Alexandra von Wagnera, będącego wówczas wykładowcą w Technische Malklasse od 4 lutego 1882 roku.

Koniuszko swoją karierę artystyczną rozpoczął od uczestnictwa w krakowskich wystawach malarstwa, które miały miejsce od 1875 roku. W jego pracach dominowały sceny rodzajowe, które ukazywały życie rzemieślników, miejskich biedaków oraz mieszkańców Krakowa, w szczególności Żydów zamieszkujących krakowski Kazimierz. W jego dorobku artystycznym można znaleźć liczne nocne pejzaże Krakowa, które oddawały atmosferę miasta po zmroku. Oprócz Krakowa, swoje dzieła eksponował także w Warszawie, Poznaniu, Wiedniu oraz Lwowie.

W 1885 roku, po powrocie do rodzinnego miasta, Koniuszko zdiagnozowano z ciężką chorobą psychiczną oraz częściowym paraliżem, co niemal całkowicie odebrało mu możliwość malowania. W okresie po 1895 roku ponownie podjął naukę malarstwa u swojego przyjaciela, Leona Wyczółkowskiego, który w tym czasie był profesorem krakowskiej ASP. W trakcie tego okresu posłużył jako model do obrazu „Stańczyk”, gdzie w geście rozpaczy podpierał głowę, zasłaniając twarz dłonią. Jego próbki malarskie były określane jako „dziecięce” i chociaż wskazywały na potencjał, postępująca choroba nie pozwoliła mu na pełne rozwinięcie swojego talentu. Mimo to, Koniuszko „przez pół sparaliżowany już tylko rysował obrazy, robiąc tło, a jego przyjaciele kończyli prace, dodając figury ludzkie.”

Ostatecznie zmarł w nędzy w Domu Ubogich im. Ludwika i Anny Helclów, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Przypisy

  1. a b Wacław Józef Koniuszko. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 18.02.2020 r.]
  2. Kronika. Wacław Koniuszko, Kurier Lwowski 02.1900 r. numer 237 (dodatek) s. 2.
  3. I. Królewska Akademia Sztuk Pięknych..., [w:] H.H. Stępień H.H., M.M. Liczbińska M.M., Artyści polscy w środowisku monachijskim w latach 1828-1914 (materiały źródłowe), wyd. II, Kraków: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Chors, 1994, s. 13, ISBN 83-903086-1-4.

Oceń: Wacław Koniuszko

Średnia ocena:4.87 Liczba ocen:18