Feliks Szynalewski

---

Życiorys

Feliks Szynalewski, artysta i pedagog, swoje edukacyjne kroki stawiał w latach 1841–1851 w Szkole Rysunku i Malarstwa. Początkowo uczył się pod okiem Jana Nepomucena Głowackiego oraz Jana Nepomucena Bizańskiego, a od 1843 roku był uczniem Wojciecha Kornelego Stattlera w Krakowie. W 1844 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie kontynuował naukę na wydziale sztuk pięknych na uniwersytecie, a równocześnie pracował w zakładzie litograficznym F. Szustra. Po ukończeniu studiów w 1845 roku, wrócił do Krakowa i, dzięki przyznaniu dwuletniego stypendium, miał możliwość podróży do Wiednia oraz zwiedzenia Monachium i Drezna.

W 1857 roku artysta powrócił na stałe do Krakowa, obejmując posadę nauczyciela w Szkole Sztuk Pięknych. W tej roli miał istotny wpływ na rozwój wielu znakomitych malarzy, w tym Jana Matejkę, Aleksandra Kotsisa, a także Jacka Malczewskiego i Ludwika Stasiaka. Dalsze talenty, takie jak Stanisław Lentz, Kazimierz Pochwalski, Józef Rapacki, Samuel Hirszenberg, oraz Zefiryn Ćwikliński również mieli zaszczyt być jego uczniami.

W 1879 roku Feliks Szynalewski pełnił funkcję dyrektora Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie w kręgu artystycznym miasta. Mimo że był głęboko zaangażowany w pracę pedagogiczną, nie pozostawił po sobie wielu dzieł. Jego prace oscylowały wokół tematyki religijnej, historie oraz portrety, w tym prace przedstawiające Agenora Gołuchowskiego, Józefa Muczkowskiego czy hrabiego Tadeusza Morsztyna. Oprócz tego, Szynalewski dokumentował detale zabytków Krakowa.

Niektóre z jego dzieł, takie jak obrazy ołtarzowe, znajdują się w Kolegiacie pod wezwaniem Bożego Ciała w Jarosławiu. W około 1870 roku zaprojektował fryz w technice sgraffito, który zdobił dziedziniec Biblioteki Jagiellońskiej, obecnie znanej jako Collegium Maius, przedstawiający 30 portretów uczniów i profesorów tej instytucji.

Jego styl malarski wykazuje silne wpływy renesansowe, a swoboda oraz delikatność linii rysunku charakteryzują jego prace. Interesował się także kolekcjonowaniem, a po 1860 roku pasjonował się numizmatyką, gromadząc imponujący zbiór medalików religijnych, który liczył ponad 1000 sztuk. W 1887 roku udało mu się opublikować katalog swoich zbiorów z własnymi ilustracjami. Niestety, pod koniec życia musiał sprzedać swoją kolekcję monet i medali, co było wynikiem trudnej sytuacji finansowej.

---

Oceń: Feliks Szynalewski

---