Włodzimierz Lejczak

Polityka i administracja

Włodzimierz Jacenty Lejczak, urodzony 15 czerwca 1924 roku w Krakowie, był znaczącą osobistością w historii Polski. Zmarł 31 lipca 2004 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad w dziedzinach inżynierii i polityki.

Jako polski inżynier górnik, Lejczak pełnił ważne funkcje rządowe, w tym na stanowisku ministra przemysłu ciężkiego w latach 1970-1976 oraz ministra górnictwa w okresie 1977-1980. Jego praca koncentrowała się na rozwoju przemyłu w Polsce Ludowej, co miało kluczowe znaczenie dla gospodarki kraju.

W dorobku Lejczaka widoczne jest jego zaangażowanie w transformację sektorów przemysłowych oraz górniczych, co przyczyniło się do strategii rozwoju Polski w tym czasie.

Życiorys

Włodzimierz Lejczak był synem Tadeusza i Elżbiety. W 1949 roku uzyskał tytuł magistra inżyniera górnika w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Przez okres od 1948 do 1960 roku pracował w kopalniach Miechowice, Rokitnica oraz Mikulczyce, gdzie pełnił funkcję naczelnego inżyniera i dyrektora. W latach 1965–1968 był wiceprezesem Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach, a w latach 1976–1977 sprawował stanowisko prezesa WUG oraz pełnomocnika rządu do spraw szkód górniczych, tym samym pełniąc tę funkcję także w okresie 1967–1968.

Od 1955 roku należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, przewodniczył zespołowi komitetu miejskiego partii w Zabrzu. Wchodził w skład Komitetu Centralnego PZPR w latach 1971–1975 i od lutego do grudnia 1980 roku, w tym ostatnim roku jako zastępca członka. Był również członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej KC PZPR od 1975 do 1980 roku.

W roku 1968 związał się z resortem przemysłu ciężkiego, a od 23 grudnia 1970 do 27 marca 1976 był ministrem tego resortu w rządzie Piotra Jaroszewicza oraz kolejnym pod jego przewodnictwem. Następnie, od 31 marca 1977 do 8 października 1980, zajmował stanowisko ministra górnictwa w rządach Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha oraz Edwarda Babiucha i Józefa Pińkowskiego.

Lejczak był jednym z sygnatariuszy porozumień jastrzębskich w 1980 roku. Został wydalony z partii 7 stycznia 1981, a w lipcu 1981 roku Rada Państwa PRL pozbawiła go najwyższych odznaczeń państwowych. W czasie stanu wojennego został internowany w towarzystwie grupy byłych czołowych działaczy PZPR.

Pochowany jest na cmentarzu Rakowickim (XIIA/1/5).

Odznaczenia

Włodzimierz Lejczak otrzymał szereg odznaczeń, które odzwierciedlają jego wkład w życie publiczne oraz działalność na rzecz kraju.

  • Order Budowniczych Polski Ludowej (1980), pozbawiony w lipcu 1981,
  • Order Sztandaru Pracy I klasy, pozbawiony w lipcu 1981,
  • Order Sztandaru Pracy II klasy, pozbawiony w lipcu 1981,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1964),
  • Złoty Krzyż Zasługi (1955),
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1954),
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954),
  • Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973),
  • Złota odznaka „Za pracę społeczną dla miasta Krakowa” (1972),
  • Wielki Oficer Orderu Infanta Henryka (1976).

Przypisy

  1. Lista osób odznaczony w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 159 z 23.07.1980 r.
  2. Będą pozbawieni odznaczeń, "Trybuna Robotnicza", nr 139, 14.07.1981 r., s. 1.
  3. Dziennik Polski, r. XXXVI, nr 159 (11215), s. 2.
  4. Medale "Za Zasługi dla Obronności Kraju" dla członków rządu, „Trybuna Robotnicza”, nr 241, 11.10.1973 r., s. 2.
  5. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m. Krakowa, 15.09.1972 r., s. 4.
  6. Wysokie odznaczenia dla zasłużonych pracowników górnictwa, "Trybuna Robotnicza", nr 171, 21.07.1964 r., s. 5.
  7. M.P. z 1956 r. nr 23, poz. 306.
  8. M.P. z 1955 r. nr 2, poz. 29.
  9. M.P. z 1954 r. nr 95, poz. 1074.
  10. Ordem do Infante D. Henrique, Ordens Honoríficas Portuguesas, 1976 r.
  11. http://www.polska1918-89.pl/pdf/partyjni-dygnitarze-w-odosobnieniu,2121.pdf

Oceń: Włodzimierz Lejczak

★★★★★
Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:19