Tadeusz Zieliński (1926–2003)

---

Życiorys

Tadeusz Zieliński, który zakończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1947 roku, rozpoczął swoją karierę naukową w imponujący sposób. W 1950 roku uzyskał stopień doktora, a już osiem lat później obronił swoją habilitację. W 1977 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1989 roku otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. Przez długi czas związany był z Uniwersytetem Śląskim w Katowicach, gdzie pełnił rolę profesora od 1969 do 1981, a od 1982 do 1996 uczył na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W 1994 roku Tadeusz Zieliński został członkiem Polskiej Akademii Nauk i przez dwa lata zasiadał w jej prezydium. W swojej twórczości opublikował ponad 200 prac naukowych i promował wiele prac doktorskich, w tym m.in. autorstwa Arkadiusza Nowaka. W okresie politycznej transformacji w Polsce, z ramienia Konferencji Episkopatu Polski, zaangażował się w działalność w Radzie Społeczno-Gospodarczej przy Sejmie PRL. Był także ekspertem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, a jego aktywność obejmowała uczestnictwo w obradach Okrągłego Stołu.

W latach 1989–1991 zasiadał w Senacie I kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego, a w trakcie kadencji przeszedł do Klubu Parlamentarnego Unii Demokratycznej. Pełnił także funkcję rzecznika praw obywatelskich w latach 1992–1996, w trakcie której pokonał w głosowaniu Zbigniewa Romaszewskiego. W 1995 roku wystartował jako kandydat Unii Pracy w wyborach prezydenckich, otrzymując 631 432 głosy (3,53%), co dało mu 6. miejsce w pierwszej turze.

W 1997 roku, po śmierci Andrzeja Bączkowskiego, pełnił przez kilka miesięcy funkcję ministra pracy i polityki socjalnej w rządzie Koalicji SLD-PSL. Od 2001 roku przewodniczył komisji odpowiedzialnej za kodyfikację Kodeksu pracy, a od roku 2002 był przewodniczącym Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Pracy. W latach 1999–2003 swoje rozważania publikował w felietonach pisanych dla „Przeglądu Tygodniowego”, a następnie także w „Przeglądzie”.

Za swoje osiągnięcia w dziedzinie prawa został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski w 1996 roku, a w 2003 roku otrzymał Medal „Zasłużony dla Tolerancji”. Po jego śmierci pochowano go na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera: XLVII, rząd: zach., miejsce: 17).

Publikacje

Oto zbiór publikacji, które odzwierciedlają bogaty dorobek naukowy Tadeusza Zielińskiego w zakresie prawa pracy i ochrony praw człowieka.

• Nieważne rozwiązanie stosunku pracy (1968) – rozprawa habilitacyjna,
• Stosunek prawa pracy do prawa administracyjnego (1977),
• Prawo pracy. Zarys systemu (cz. 1–3, 1986),
• Podstawy rozwoju prawa pracy (1988),
• Klauzule generalne w prawie pracy (1988),
• Podstawy rozwoju prawa pracy (1988),
• Ubezpieczenia społeczne pracowników (1993),
• Ombudsman – możliwości i granice działania Rzecznika Praw Obywatelskich Rzeczypospolitej Polskiej (1994),
• Prawo pracy (1996),
• Ład społeczny w Polsce i Niemczech na tle jednoczącej się Europy (1999),
• Czas prawa i bezprawia (1999),
• Komentarz do kodeksu pracy (2000),
• Labirynt praw i obyczajów. Zapiski z końca XX wieku (2001).

---

Oceń: Tadeusz Zieliński (1926–2003)

---