Zbigniew Skolicki

---

Życiorys

Pochodząc z robotniczej rodziny, Zbigniew Skolicki był absolwentem Gimnazjum im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. Po zakończeniu II wojny światowej, zdobył dyplom magistra ekonomii w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie. Jego kariera zawodowa skoncentrowała się na bankowości. W latach 1954–1957 pełnił prestiżową funkcję prezesa Wojewódzkiego Związku Spółdzielczości Pracy. W młodości był również aktywnym sportowcem, zawodnikiem Klubu Sportowego „Cracovia”, a później działalność sportowa przerodziła się w pracę działacza.

Skolicki był zaangażowany w Polską Partię Socjalistyczną, a później w Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą. W okresie swoich rządów przez dwa lata pełnił rolę zastępcy przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej, gdzie odpowiadał za sprawy związane z Nową Hutą. 6 listopada 1959 roku objął stanowisko przewodniczącego prezydium Rady Narodowej w Krakowie. Jego kadencja obejmowała lata do 5 czerwca 1969 roku. W tym czasie zainicjowano prace nad kompleksową renowacją Starego Miasta, a także postawiono na dostarczenie mieszkańcom odpowiedniej ilości wody oraz energii cieplnej.

W ramach swojej politycznej działalności, rozbudowano Nową Hutę o nowe osiedla, w tym te na Bieńczycach oraz Wzgórzach Krzesławickich. Ważnym krokiem było uruchomienie w 1960 roku połączenia elektrycznego do Wieliczki oraz tramwajów do Prokocimia. Zlikwidowanie lotniska w Czyżynach w 1963 roku oraz uruchomienie nowego lotniska w Balicach w 1964 były kluczowymi decyzjami. Rozpoczęto także budowę ośrodka telewizyjnego na Krzemionkach. W Prokocimiu, przy wsparciu zdarzeń zza oceanu, powstał zespół klinik pediatrycznych.

Skolicki był także posłem na Sejm PRL w V kadencji i przewodniczącym Krakowskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W czerwcu 1968 roku został członkiem Komitetu Przygotowawczego obchodów 500-lecia urodzin Mikołaja Kopernika. Warto również dodać, że do lat 90. XX wieku w Krakowie istniała ulica Zbigniewa Skolickiego, która obecnie nosi nazwę Monte Cassino. Ulica ta, razem z Kapelanką oraz Brożkiem, stanowiła część trasy zbudowanej na krakowskim Ludwinowie w latach siedemdziesiątych.

W miejscu, gdzie mieszkał, przy ul. Krzywej 12, z okazji 30. rocznicy jego śmierci, w dniu 28 listopada 2001 roku, została wmurowana tablica pamiątkowa, zaprojektowana bezpłatnie przez prof. Bronisława Chromego. Zbigniew Skolicki był żonaty i miał córkę oraz syna. Po swoim odejściu został pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu Rakowickim (LXVII/płn 2/10).

Odznaczenia

W dorobku Zbigniewa Skolickiego znajdują się liczne odznaczenia, które świadczą o jego wyjątkowym wkładzie w życie społeczne i kulturalne Polski oraz za granicą. Oto lista najważniejszych wyróżnień, które otrzymał:

• Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski,
• Order Sztandaru Pracy I klasy (1964),
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego,
• Złota Odznaka „za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”,
• Złota Odznaka „Zasłużony dla Ziemi Krakowskiej”,
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1965),
• Wielki Oficer Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (1965),
• Order Narodowy Zasługi (Francja, 1967).

---

Oceń: Zbigniew Skolicki

---