Zdzisław Raabe to postać o dużym znaczeniu w polskiej nauce zoologicznej. Urodził się 19 października 1909 roku w Krakowie, a swoją karierę naukową rozwijał przez wiele lat, przyczyniając się do rozwoju dziedziny parazytologii.
Jako zoolog, Raabe zdobył uznanie dzięki swoim badaniom nad organizmami pasożytniczymi, które odgrywają kluczową rolę w ekosystemach oraz w zdrowiu publicznym. Jego prace były fundamentem dla wielu kolejnych pokoleń badaczy.
Niestety, Zdzisław Raabe zmarł 12 lutego 1972 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek naukowy, który nadal inspiruje oraz kształtuje badania w dziedzinie zoologii i parazytologii.
Życiorys
Urodziny Zdzisława Raabe miały miejsce w rodzinie Henryka Wacława oraz Julii z Wyleżyńskich h. Trzaska, którzy byli jego rodzicami. Zdzisław był starszym bratem Leszka. Po zakończeniu nauki w 1927 roku, ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie, co stanowiło pierwszy krok w jego edukacyjnej karierze. W latach 1927–1930 studiował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie kształcił się w zakresie nauk przyrodniczych.
Po ukończeniu studiów, Raabe miał praktyki w kilku lokalizacjach, w tym w stacjach hydrobiologicznych na Helu oraz Wigrach. Jego doświadczenie zawodowe obejmowało również pracę w Morskiej Stacji Biologicznej w Neapolu oraz w Instytucie Oceanograficznym w Monako. W latach 1929–1939 był związany z Państwowym Muzeum Zoologicznym jako pracownik naukowy, a między 1933 a 1935 rokiem odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie.
W czasie kampanii wrześniowej walczył jako podporucznik w 30 Pułku Strzelców Kaniowskich. Po ranieniu, wpadł w ręce niemieckie i przez pewien czas przebywał w Oflagu VI B Dössel, gdzie angażował się w działalność ruchu oporu. Po wojnie, w czerwcu 1945 roku, Raabe powrócił do Warszawy, gdzie do 1946 roku pełnił funkcję kustosza Muzeum Zoologicznego.
W 1945 roku uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie, gdzie jego praca doktorska nosiła tytuł: Z badań nad rodziną Hysterpoinetidae Desing (Ciliata – Holotricha). Z początkiem 1946 roku rozpoczął współpracę z UMCS, na początku jako organizator Muzeum Przyrodniczego, a po uzyskaniu habilitacji w 1947 roku, jako kierownik Katedry Zoologii i Parazytologii na wydziale weterynarii. W tym samym okresie został profesorem nadzwyczajnym, a od 1953 roku pełnił funkcję dyrektora Instytutu Zoologii Uniwersytetu Warszawskiego.
Rok 1956 przyniósł mu tytuł profesora zwyczajnego. Raabe był aktywnym członkiem Polskiej Akademii Nauk, gdzie w 1965 roku został wybrany na członka korespondenta, a w 1971 roku uzyskał status członka rzeczywistego. Działał również w Towarzystwie Naukowym Warszawskim, które zaszczycił swoją obecnością od 1951 roku. Był również jednym z założycieli oraz redaktorem czasopisma międzynarodowego „Acta Protozoologica”, które ukazywało się w latach 1963–1972.
Raabe miał na swoim koncie wiele publikacji naukowych i popularnonaukowych, w tym artykuły w „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska” w latach 1949–1954 oraz „Acta Parasitologica Polonica” z lat 1953–1968. Opracował również akademicki podręcznik Zarys protozoologii w 1964 roku. Warto wspomnieć, że często był krytykowany za jego związki z teoriami Trofima Łysenki, które negowały podstawy genetyki. Jego zainteresowania naukowe obejmowały protozoologię, morfologię porównawczą orzęsków oraz protoparazytologię.
W 1936 roku ożenił się z Janiną Lange, z którą miał syna Zbigniewa. Po latach intensywnej pracy naukowej, zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w kwaterze 93-1-5.
Wybrane publikacje naukowe
Oto wybrane prace naukowe autorstwa Zdzisława Raabe, które podkreślają jego wkład w dziedzinie biologii i zoologii:
- Badania nad niektórymi gatunkami Conchophthirus stein (1932),
- Sur quelques especes novelles d’infusoires parasites de Comatules (1938),
- Z badań nad rodziną Hysterocinetidae Diesing (Ciliata-Holotricha) (1939),
- Drogi przystosowań morfologicznych do życia pasożytniczego wśród wymoczków (1947),
- Próba rewizji systemu pierwotniaków (1947),
- Badania nad wymoczkami z podrzędu Thigmotricha (Thigmotricha Ch. i Lw.) (1947–1950),
- Uwagi o Urceolaridae (Cilita-Peritricha) skrzeli ryb (1950),
- Zoologia dla wyższych szkół rolniczych (1957),
- Zarys protozoologii (1964),
- Ordo Thigmotricha-Holotricha (Ciliata) (1967–1972).
Ordery i odznaczenia
Zdzisław Raabe był odznaczany licznymi wyróżnieniami, co świadczy o jego znaczącej roli w historii. Poniżej przedstawiono szczegółową listę przyznanych mu orderów oraz medali:
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 28 września 1954,
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
- Krzyż Walecznych,
- Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany 19 stycznia 1955.
Nagrody
W ciągu swojej kariery, Zdzisław Raabe otrzymał wiele znaczących wyróżnień za swoje osiągnięcia naukowe. Jednym z najważniejszych tytułów była Państwowa Nagroda Naukowa III stopnia, która została przyznana w 1950 roku w kategorii nauk matematyczno-przyrodniczych. Doceniono wówczas jego badania dotyczące systematyki oraz biologii pierwotniaków pasożytniczych.
Kolejnym przełomowym momentem w jego karierze były Nagrody Ministra Szkolnictwa Wyższego, które zdobył w latach 1963 oraz 1965. Obydwa wyróżnienia potwierdzają jego znaczący wpływ na rozwój naukowych badań w swojej dziedzinie.
Przypisy
- a b Zdzisław Raabe M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 20.03.2024 r.]
- a b Bernard Bezubik, Prof. dr Zdzisław Raabe (1909–1972) - Wspomnienie pośmiertne „Wiadomości Parazytologiczne” nr 2-3, 1972, s. 425-427 [dostęp 20.03.2024 r.]
- a b c ZbigniewZ. Wójcik ZbigniewZ., Raabe Zdzisław [online], Giganci Nauki [dostęp 20.03.2024 r.]
- Cmentarz Stare Powązki: JULIA RAABE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 19.11.2019 r.]
- M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1588 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
- M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/201 - na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
- Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 2, 06.08.1950 r. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 24.08.2024 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Stanisław Berezowski | Jan Zarański (1866–1940) | Lucjan Orkisz | Tadeusz Cegielski | Antoni Zieliński (chemik) | Stanisław Cercha | Janina Jentys-Szaferowa | Maciej Negrey | Stanisław Klemensiewicz | Anna Czabanowska-Wróbel | Zygmunt Lisowski | Jakub Barbasz | Władysław Górnikiewicz | Joachim Metallmann | Laura Kaufman | Orest Subtelny | Michał Rusinek (literaturoznawca) | Feliks Radwański (1756–1826) | Tadeusz Estreicher | Jan Marian WłodekOceń: Zdzisław Raabe