Dom Esterki w Krakowie

W obszarze rynku kazimierskiego, podobnie jak na Rynku Głównym w Krakowie (a także w ramach Starego Rynku w Poznaniu z charakterystycznymi "domkami budniczymi"), Dom Esterki wyróżnia się jako jedyny zachowany budynek mieszkalny z tego obszaru, stworzony z połączenia dwóch mniejszych obiektów. Najstarsza część piwnic tego pierwotnie gotyckiego obiektu sięga XIV wieku, a przez wieki budynek podlegał wielu przebudowom, ostatnią z nich przeprowadzono w 1876 roku. Jego aktualny wygląd wyraźnie zawdzięcza przystosowaniom przeprowadzonym na przełomie XVIII i XIX stulecia.

To miejsce kryje w sobie wiele architektonicznych skarbów. Zachowały się bowiem fragmenty gotyckiej kamieniarki z około 1430 roku, jak i elementy z przełomu XIV i XV wieku. Do XVIII wieku wykonano stropy drewniane, a z tego okresu pochodzi również bogata polichromia ścian oraz dekoracyjne rozety sufitowe. W XVI wieku budynek stał się własnością Bartolomea Berecciego, architekta i budowniczego na dworze króla Zygmunta Starego, a później jego córki Anny.

Dach zajmuje wyróżniająca się budowlę klasycystyczna, charakterystyczna dla Krakowa. Nazwa Domu Esterki nawiązuje do legendy o żydowskiej ukochanej króla Kazimierza Wielkiego. W mieście odnajdziemy inne miejsca związane z Esterką, takie jak Ulica Estery, Kopiec Esterki czy kamieniczka, która do 1932 roku istniała u zbiegu pl. Szczepańskiego i ulicy Reformackiej.

Od czasów gruntownej renowacji przeprowadzonej w latach 1978-1985, obecnie w Domu Esterki mieści się filia pobliskiego Muzeum Etnograficznego. Wcześniej, w latach 50. i 60. XX wieku, funkcjonował tam bar kawowy o nazwie "Esterka".