Emilia Cyfrowicz

---

Życiorys

Emilia Cyfrowicz jest postacią, której życie wzbogaciło polską edukację i kulturę. Urodziła się w Krakowie, w sercu Polski, gdzie zaczęła swoją niezwykłą podróż. W 1860 roku dołączyła do zgromadzenia niepokalanek w Rzymie, decydując się na żywot oddany służbie Bożej.

Po złożeniu ślubów zakonnych w 1863 roku, Emilia powróciła na ziemie polskie, aby dzielić się swoim powołaniem i wiedzą. Przybyła do Jarosławca oraz Niżniowa nad Dniestrem, gdzie pełniła funkcję przełożonej w domach zakonnych. Jej działania nie ograniczały się jedynie do ścisłej duchowej działalności, lecz także obejmowały organizowanie szkół, w których siostry z jej zgromadzenia mogły uczyć.

Emilia była nie tylko nauczycielką, ale także pisarką. W swoich szkołach uczyła języka polskiego oraz historii, przyczyniając się do kształcenia młodzieży. Jej pasja do edukacji zaowocowała również w postaci podręczników szkolnych, które stworzyła, by ułatwić uczniom przyswajanie wiedzy.

Warto również podkreślić jej dzieło translatorskie – Emilia przełożyła „Soliloquia” św. Augustyna, wydając je w 1928 roku pod tytułem Księga rozmów duszy z Bogiem. To ważne świadectwo jej intelektualnego i duchowego zaangażowania, które pozostawiło trwały ślad w polskiej literaturze.

Podręczniki

Wśród ważnych dokonaniach wydawniczych z końca XIX wieku można wyróżnić kilka kluczowych tytułów:

• 1888 Dzieje Polski aż po czasy najnowsze (wznowienie w 1895),
• 1895-1898 Dzieje literatury ojczystej dla młodzieży polskiej (w dwóch tomach),
• 1898 Dzieje ojczyste.

---

Oceń: Emilia Cyfrowicz

---