Irena Dynowska, znana również jako Irena de Dynowska-Balcer z domu Mayer, urodziła się 10 lutego 1929 roku w Krakowie. Była wybitną postacią w dziedzinie geografii i hydrologii, pełniąc rolę profesora zwyczajnego oraz kierownika Zakładu Hydrografii w Instytucie Geografii Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W swojej karierze naukowej stała się także członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności, co potwierdza jej wkład w rozwój polskiej nauki i edukacji. Irena Dynowska zmarła 2 września 1995 roku, pozostawiając po sobie znaczący dorobek naukowy oraz szereg inspiracji dla przyszłych pokoleń geografów i hydrologów.
Życiorys
Irena Dynowska przyszła na świat 10 lutego 1929 roku w Krakowie, jako córka Ryszarda i Olgi Mayerów. Wkrótce po narodzinach, w 1931 roku, jej rodzina przeprowadziła się do Łodzi, gdzie ukończyła zarówno szkołę podstawową, jak i gimnazjum. W 1947 roku powróciła z rodziną do Bielska, a rok później zakończyła naukę w szkole średniej i podjęła studia geograficzne na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1952 roku uzyskała tytuł magistra dzięki pracy na temat Hydrografii dorzecza Dłubni, którą napisała pod kierunkiem profesora Mieczysława Klimaszewskiego.
W latach 1952–1953 pracowała w Towarzystwie Wiedzy Powszechnej, a następnie przez rok była asystentem w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. W okresie 1954–1959 kontynuowała swoją edukację na studiach aspiranckich na Uniwersytecie Jagiellońskim, a po ich ukończeniu objęła asystenturę w Instytucie Geografii UJ. W 1961 roku uzyskała stopień doktora na podstawie rozprawy pt. Obieg wody w obszarze wyżynnym zbudowanym z marglu kredowego na przykładzie dorzecza górnej Szreniawy, którą również przygotowała pod okiem profesora Klimaszewskiego. Habilitację uzyskała w 1972 roku na podstawie pracy dotyczącej typów reżimów rzecznych w Polsce.
Od 1973 roku Irena Dynowska była kierownikiem Zakładu Hydrografii w Instytucie Geografii UJ. Specjalizowała się w badaniach związanych z krążeniem wody na Wyżynie Miechowskiej, a także w zlewniach Dłubni i Szreniawy. Jej zainteresowania obejmowały typologię reżimów rzecznych, kartowanie hydrograficzne oraz wpływy antropogeniczne na stosunki wodne. Brała także aktywny udział w międzynarodowym projekcie UNESCO, przygotowującym syntezę pt. Hydrological Maps: A Contribution to the International Hydrological Decade w 1977 roku. Była współredaktorką dwutomowej publikacji Dorzecze Górnej Wisły z 1991 roku.
W 1983 roku uzyskała tytuł profesora nadzwyczajnego, a 19 kwietnia 1990 roku tytuł profesora zwyczajnego. Jej działalność naukowa jest imponująca – obejmuje autorstwo, współautorstwo i redakcję ponad 130 publikacji, referatów oraz podręczników. Irena Dynowska była promotorką pięciu prac doktorskich i opiekunką sześciu habilitacji. Członkiniami ważnych towarzystw naukowych zajmowała się również Polskim Towarzystwem Geograficznym, w którym w latach 1976–1990 przewodniczyła Komisji Hydrograficznej, a także była członkiem Polskiego Towarzystwa Geofizycznego. Działała w Komitecie Nauk Geograficznych Polskiej Akademii Nauk i w Komisji Programu Hydrologicznego przy Międzynarodowej Unii Geograficznej oraz kierowała Komisją Nauk Geograficznych przy Oddziale PAN w Krakowie w latach 1982–1995.
W 1993 roku została członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności oraz uzyskała liczne odznaczenia, w tym Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w 1983 roku oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej. W 1952 roku wyszła za Jerzego de Dynowskiego-Balcera, który również był geografa. Irena Dynowska zmarła 2 września 1995 roku i została pochowana na cmentarzu Batowickim, w kwaterze B8-I-2.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Szymon Datner | Czesław Jędrzejek | Alberta Labuda | Krystyna Pieradzka | Stanisław Siedlecki (geolog) | Maria Wojtyła-Świerzowska | Stanisław Błeszyński | Emilia Cyfrowicz | Anna Petryszak | Vera Mitrinović | Ludwik Górski (chemik) | Władysław Kulczyński (1854–1919) | Małgorzata Grodzińska-Jurczak | Karol Józef Teofil Estreicher | Karol Akerman | Andrzej Skoczowski | Leszek Wojnar | Karol Różycki (zootechnik) | Piotr Kulczycki | Alojzy Rafał EstreicherOceń: Irena Dynowska