Janina Bieniarzówna

---

Życiorys

Janina Bieniarzówna w latach 1927–1935 kształciła się w Prywatnym Gimnazjum Żeńskim Sióstr Urszulanek w Krakowie. Po zdaniu matury wybrała studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, którego ukończenie nastąpiło w 1945 roku. W okresie II wojny światowej była zaangażowana jako pracownica Rady Głównej Opiekuńczej.

W 1947 roku uzyskała stopień doktora filozofii na podstawie pracy dyplomowej zatytułowanej Społeczeństwo krakowskie w latach 1833–1846. W 1958 roku została docentem, a tytuł profesora nadzwyczajnego przyznano jej w 1985 roku. Po wojnie do 1951 roku realizowała swoje obowiązki jako pracownik naukowy na Uniwersytecie Jagiellońskim. Następnie, w okresie 1954-1960 (według Leksykonu profesorów AP) lub 1957-1961 (zgodnie z informacjami przekazanymi przez Stanisława Ludwika Piecha), pracowała w Wyższej Szkole Pedagogicznej.

Równocześnie w latach 1959-1986 uczyła w Wyższej Szkole Ekonomicznej, która w 1975 roku przyjęła nazwę Akademii Ekonomicznej. Pełniła także funkcję pierwszego dziekana Katedry Historii Kościoła na Papieskiej Akademii Teologicznej, w której aktywnie uczestniczyła od jej założenia do 1993 roku. Z okazji zakończenia jej pracy w PAT oraz przejścia na emeryturę, Jan Paweł II przesłał Janinie Bieniarzównie list z osobistymi podziękowaniami.

Członkinią korespondent Polskiej Akademii Umiejętności, była również członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Historycznego oraz Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, do którego przynależność zadeklarowała już w swoich latach szkolnych. Janina Bieniarzówna współpracowała z Polskim Słownikiem Biograficznym, gdzie była autorką 103 haseł. W latach 1975-1993 pełniła także funkcję redaktora serii wydawniczej „Biblioteka Krakowska”. Promowała pięciu doktorów, a także aktywnie zajmowała się pisarstwem popularnonaukowym.

Jednym z jej najbardziej rozpoznawalnych dzieł była książka 500 zagadek historycznych, która doczekała się wielu wydań od 1958 do 1974 roku, z imponującym nakładem 240 tysięcy egzemplarzy. Po jej śmierci została pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze PAS 53-płd-wsch-narożnik.

Główne publikacje

Janina Bieniarzówna pozostawiła po sobie bogaty dorobek literacki, który wciąż jest źródłem cennych informacji dla badaczy i miłośników historii. Oto niektóre z jej najważniejszych publikacji:

• – Z dziejów liberalnego konspiracyjnego Krakowa, Kraków 1948,
• – Walka chłopów w kasztelanii krakowskiej, Warszawa 1953,
• – 500 zagadek historycznych (1958 i wiele kolejnych wydań),
• – 400 lat reformacji pod Wawelem (1557–1957), Strażnica Ewangeliczna, Warszawa 1958 (współautor: Karol B. Kubisz),
• – Dzieje ziemi krakowskiej w wypisach, PZWS Warszawa 1965 (współautor: Jan Marian Małecki),
• – Dzieje Krakowa tom 3. Kraków w latach 1796–1918, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1979 (współautor: Jan Marian Małecki) ISBN 83-08-00116-5,
• – Dzieje Krakowa tom 2. Kraków w wiekach XVI – XV, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1984 (współautor: Jan Marian Małecki),
• – Dzieje Krakowa tom 4, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1997 (współautor: Jan Marian Małecki),
• – i wiele drobniejszych – publikowanych w Wydawnictwie Ossolineum i Wydawnictwie Literackim.

Każda z tych pozycji wnosi istotne wartości do zrozumienia różnych aspektów historii Krakowa oraz regionu.

Ordery i odznaczenia

Janina Bieniarzówna otrzymała szereg znaczących wyróżnień za swoje osiągnięcia.

• krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974),
• krzyż zasługi (1973),
• medal Komisji Edukacji Narodowej (1979).

---

Oceń: Janina Bieniarzówna

---